Arlette 2015

Hier komt het dagboek van Arlette

Hallo lieve lezers,

Ik ben Arlette, inmiddels 21 jaar en heb Down Syndroom. Ik mag volgende maand voor de tweede keer naar Curaçao toe om met de dolfijnen te zwemmen. Ik vind het weer heel erg spannend. Eerst vertel ik over wat over mijzelf. Ik werk voor twee dagen in de week op Werkpalet in Naaldwijk en op de andere drie dagen ben ik te vinden op de kinderboerderij in Hoek van Holland. Ik werk op beide locaties met veel plezier. Ik hoop tijdens de therapie weer veel te leren en zal jullie hier zo veel mogelijk van op de hoogte te houden op de site.

Vanmorgen vroeg vertrokken richting Schiphol. Daar kwamen we erachter dat we nog een tas thuis hadden laten staan. Hier zat het huiswerk van de jongens in. Gelukkig was de achterbuurman Jan bereid om deze nog na te komen brengen. Jan, nogmaals bedankt. Tijdens de vlucht hebben we het eerste deel veel last gehad van hevige turbulentie en veel wind. Hierdoor vlogen we wat langzamer en duurde het wat langer maar we zijn goed geland. Bij aankomst een lekker zonnetje , 30 graden en een stevig windje.
Bij aankomst in Lion’s Dive Beachresort ingechekt en naar onze kamer gegaan, met uitzicht op het grote 50 meter bad en de jongens konden niet wachten om een duik te nemen. . Nog even gelopen langs de nieuwe winkels op Mambo beach en we hebben hierna gegeten bij Hammingway.

Zondag 12 april.

Vanmorgen waren we vroeg wakker, om half 7 werden de eerste baantjes al weer getrokken in het zwembad. Vanmorgen hebben we de map opgehaald en hierin stond de informatie waar het deze dagen om zal gaan. Arlette zal de komende twee weken met Sebastiaan gaan werken bij CDTC. In de loop van de dag komt de auto en kunnen we naar de stad gaan of wat van het eiland gaan zien.

Zondagmiddag lagen we op het strand te zonnen en toen Arlette het water in ging kwam er ook een vrouw dicht bij haar zwemmen. Deze vrouw waar we later op de middag contact mee kregen bleek Veerle te zijn. Veerle had vrijdag doorgekregen dat zij de aankomende twee weken met Arlette de sessies ging volgen. Arlette kon het goed vinden met Veerle en dit zal alleen maar ten goede komen voor de sessies. Vanmorgen nog even naar de apotheek geweest voor Cooling gel. Na een dag snorkelen en toch goed smeren waren de kids toch nog wat verbrand. En dan is het wachten tot 13.00 uur want dan begint de eerste sessie.
Rond half een waren we bij CDTC. Hier hebben we een intakegesprek gehad met Sebastiaan. Sebastiaan is fysiotherapeut en zal de komende twee weken met Arlette gaan werken samen met Veerle.. Sebastiaan wilde natuurlijk weten wie Arlette was en wat haar doelen zijn. We vertelden dat we in 2012 gewerkt hebben aan haar concentratievermogen, haar spraak is verbeterd en vooral keuzes maken vond ze moeilijk. Dit zijn punten die we verder oppakken en kijken of hier nog wat te verbeteren is. Een nieuw doel was als er iets is gebeurd dat Arlette dan zegt wat er is gebeurd zodat we weten waar we evt. rekening mee moeten houden of waar nodig aktie kunnen nemen. Arlette kreeg ook hier te horen dat ze ging zwemmen met de dolfijn “Papito”. Er was een enorme glimlach op haar gezicht te zien maar het was allemaal best weer spannend. Binnen hebben ze gewerkt met een balspel waarbij degene die de bal toegespeeld kreeg antwoord moest geven op een vraag die ervoor werd gesteld. Zo leerden ze elkaar een beetje kennen. Aan het einde binnen werd Arlette gevraag wat ze zelf nog wilde bereiken of waar ze aan wilde gaan werken. Arlette vertelde dat ze tijdens een gesprek de ander niet aan keek en naar de grond keek en wilde hierin verandering. Ook wilde ze dan wat duidelijker en harder praten want nu zei ze wel wat maar heel zacht zodat het voor de ander niet hoorbaar was. Dit is ook een punt wat wel waar is maar waar wij het als ouders niet over gehad hebben.
Zondagmiddag lagen we op het strand te zonnen en toen Arlette het water in ging kwam er ook een vrouw dicht bij haar zwemmen. Deze vrouw waar we later op de middag contact mee kregen bleek Veerle te zijn. Veerle had vrijdag doorgekregen dat zij de aankomende twee weken met Arlette de sessies ging volgen. Arlette kon het goed vinden met Veerle en dit zal alleen maar ten goede komen voor de sessies. Vanmorgen nog even naar de apotheek geweest voor Cooling gel. Na een dag snorkelen en toch goed smeren waren de kids toch nog wat verbrand. En dan is het wachten tot 13.00 uur want dan begint de eerste sessie.
Rond half een waren we bij CDTC. Hier hebben we een intakegesprek gehad met Sebastiaan. Sebastiaan is fysiotherapeut en zal de komende twee weken met Arlette gaan werken samen met Veerle.. Sebastiaan wilde natuurlijk weten wie Arlette was en wat haar doelen zijn. We vertelden dat we in 2012 gewerkt hebben aan haar concentratievermogen, haar spraak is verbeterd en vooral keuzes maken vond ze moeilijk. Dit zijn punten die we verder oppakken en kijken of hier nog wat te verbeteren is. Een nieuw doel was als er iets is gebeurd dat Arlette dan zegt wat er is gebeurd zodat we weten waar we evt. rekening mee moeten houden of waar nodig aktie kunnen nemen. Arlette kreeg ook hier te horen dat ze ging zwemmen met de dolfijn “Papito”. Er was een enorme glimlach op haar gezicht te zien maar het was allemaal best weer spannend. Binnen hebben ze gewerkt met een balspel waarbij degene die de bal toegespeeld kreeg antwoord moest geven op een vraag die ervoor werd gesteld. Zo leerden ze elkaar een beetje kennen. Aan het einde binnen werd Arlette gevraag wat ze zelf nog wilde bereiken of waar ze aan wilde gaan werken. Arlette vertelde dat ze tijdens een gesprek de ander niet aan keek en naar de grond keek en wilde hierin verandering. Ook wilde ze dan wat duidelijker en harder praten want nu zei ze wel wat maar heel zacht zodat het voor de ander niet hoorbaar was. Dit is ook een punt wat wel waar is maar waar wij het als ouders niet over gehad hebben.

Arlette met Sebastiaan en dolfijn Papito.

Na de eerste therapie dag hebben we deze lekker afgesloten met een avondje in Brakkeput Mei Mei. Een oud plantagehuis waar vroeger de slaven werkten en wat nu een restaurant is. Het eten was voortreffelijk. Hierbij waren ook Alex en Kim aanwezig, de achternicht van Arlette. Zij had immers beloofd als Arlette nog een keer met de dolfijnen ging zwemmen zij dan kwam kijken.

Vanmorgen hebben we lekker relaxed op het strand gelegen en als lunch lekkere snacks gegeten en hebben ons weer opgemaakt voor de tweede sessie. Arlette was al wat opener dan gisteren en dit heeft ook Veerle gemerkt want die kreeg een warm onthaal. Binnen hebben ze wederom het balspel gedaan en dit ging volgens Sebastiaan al wat beter. Tijdens de sessies heeft Sebastiaan vragen gesteld en Arlette moest keuzes maken wat de dolfijn Papito moest doen. Zoals door een hoepel springen of over de stok springen enz. Maar de ondeugende Papito deed iets wat de trainster Esther niet konden accepteren en de sessie werd afgebroken. Bij een fout gedrag van de dolfijn wordt de dolfijn direct genegeerd zodat ze weten dat ze fout zitten. Papito deed er alles aan om toch weer de aandacht te krijgen maar hij moest wachten tot de laatste sessie om het toch goed af te kunnen sluiten. Arlette ging naar een ander dock en zwom daar op een gegeven moment met 3 dolfijnen. Het moet niet gekker worden. De namen zijn mij ontgaan maar zij is verder gegaan met Nubia . Nubia is een 4 jaar jonge dolfijn en wordt getraind door Tamara. Deze verandering was wel weer spannend te noemen maar zij pakte de draad weer op en het is verder goed gegaan. Morgen mag Arlette kiezen met welke dolfijn ze wil zwemmen, wordt het Papito of gaat ze voor Nubia. Na de sessie hebben we weer gesproken met Sebastiaan en hij vond ook dat Arlette wat losser werd en dit merkte hij ook in het water doordat zij weer hard aan het lachen was. Arlette moest weer afscheid nemen maar dit duurde voor korte duur want rond 16.00 uur was er in Dolfin Suites een kennismakingsmiddag voor alle personeelsleden van het CDTC en alle gezinnen die voor deze twee weken de therapie volgen. Hier waren 6 gezinnen naartoe gekomen van Duitse en Nederlandse komaf. Moe en voldaan zijn we naar ons appartement gegaan om wat te eten en ons weer op te maken voor de avond. Misschien dat de dames dan een Zumba les gaan volgen of even fitnessen en de mannen naar Willemstad voor een lekker ijsje te kopen.

Papito springt door de hoepel heen.

Vanmorgen opgestaan en er was een stevige wind en het was licht bewolkt. We hebben ontbeten en zijn naar Willemstad gegaan om een paar haarbandjes voor Arlette te kopen. Tijdens het zwemmen had ze wat last dat het haar voor haar ogen kwam en met al het zoute water had ze hier toch wat last van. Hierna nog wat door de stad geslenterd en wat gewinkeld.

Nadat we terug kwamen hebben we in het appartement wat gegeten en hebben we ons weer opgemaakt voor dag 3. Arlette had gisteren van Sebastian de mogelijkheid gekregen met welke dolfijn ze ging zwemmen en zij was er al over uit dat het Nubia zou worden.
foto van Nubia
Rond 13.00 uur waren we weer bij het CDTC en is Arlette weer naar binnen gegaan met Sebastian en Veerle. Hier hoorden ook de jongens dat ze vandaag op het dok mochten komen en alles van dichtbij mee te maken. Ik moet al zeggen dat het vertrouwen al beter is tussen Sebastian en Arlette het nog spannend vind om de persoon aan te kijken met wie ze in gesprek gaat maar als degene dan een stilte laat vallen merk je dat Arlette haar hoofd omhoog richt en dan degene wel aan kijkt. Hier zal Sebastian verder aan gaan werken met Arlette. Ook het duidelijk aanspreken en iemand roepen werd ook na afloop weer met René en Marijn geoefend. Ze zaten weer in andere kamers en gingen elkaar roepen, zij hebben hier een spel van gemaakt. Ook is er na afloop van de sessie zijn er weer afspraken gemaakt, binnen moet Arlette een vraag stellen aan Veerle of Sebastiaan, hierbij hun porberen aan te kijken en hard praten zodat het hoorbaar is en kiezen met welke dolfijn zij gaat zwemmen. Na het einde van de sessie hebben we lekker nog even op het strandje gelegen en na het eten zijn we naar Suiktertuitje geweest en lekker ijs gegeten. Hier merkte we dat de vermoeidheid wat toenam en Arlette is weer lekker gaan slapen om donderdag weer fris op te staan.

We zijn inmiddels al een beetje gewend aan de temperatuur en het tempo hier op het eiland. We komen steeds later uit bed , behalve Sandra, die ligt om 7 uur al in het 50 meter bad en die zwemt tot een uur of 8 en komt dan lekker ontbijten. We hebben vanmorgen weer lekker chill gedaan en zijn naar Zuikertuintje geweest voor wat boodschappen. Onder de middag weer een boterhammetje gegeten en daarna weer naar de overkant. Het CDTC ligt op twee minuten lopen vanaf ons appartement. Arlette zag Veerle aankomen en begon direct hard haar naam te roepen. Dit heeft ze daarvoor niet gedaan. Ze vind het nog wel moeilijk , zegt ze zelf, maar de doet het wel. Eenmaal weer binnen met Sebastiaan en Veerle hebben ze in de kring gezeten en Arlette heeft de keus gemaakt dat ze weer met Papito wilde zwemmen. Er zijn immers dolfijnen genoeg en het is super dat dit allemaal kan. Het maakt het team ook niet uit en niemand maakt er een probleem van.

Verder met de vraag stellen kroop ze weer een beetje in haar schulp maar ze hebben haar hier verder meegeholpen en er is verder gesproken over emoties. Alette heeft verteld dat ze het prettigst vind als iedereen blij en vrolijk is. Hier voelt zij zich het beste bij. Ook bij andere gevallen, zoals schreeuwen bv. wordt zij niet blij en blokkeert, ook is zij ervan bewust dat het niet altijd tegen haar is bedoeld. Zij zal met Sebastiaan hier aan gaan werken omdat zij dan niet meer kan verwoorden wat ze ervan vind en pas later vertelt wat er dan aan de hand was. Dit is drie jaar geleden ook aan de orde geweest en wordt nu ook opgepakt.
Wij merken zelf dat ze de personen al wat meer aankijkt als ze praat. Bij een gesprek tussen de dames kijkt Arlette de ander al meer aan dan dat bv. Sebastiaan met haar praat. Het blijft oefenen en ik denk dat wanneer zij ook alle vertrouwen in hem heeft zij dit wel zal gaan doen.
Al met al komt er steeds wat bij wat Sebastiaan opmerkt en ziet en later bespreekt met ons waar hij ons op attent maakt. Het zijn soms hele kleine dingen die voor ons normaal zijn maar we worden er wel weer van bewust dat het zo is of dat het anders kan en moet. In ieder geval was het weer een vrolijke meid in het water en haar lach was weer overduidelijk aanwezig. Vrijdagmiddag hebben we familie zwemmen en gaan wij ook beleven wat Arlette beleeft. We kijken hier al erg naar uit. Arlette heeft al afspraken gemaakt met Veerle om de nagels te gaan doen, knippen, vijlen, lakken enz. De jongens zijn na de sessie gaan snorkelen en hebben weer bijzondere vissen gezien. Na het avondeten zijn we nog lekker wat gaan drinken op het stand met een portie bitterballen erbij en hebben nog nagepraat over de dag. Arlette vertelt dan precies wat zij die dag heeft gedaan met Sebastiaan en Veerle en raakt er zowat niet over uitgepraat.
Onverwachts bezoek.

Vanmorgen werden we rond 5 uur gewekt door een hoop herrie. Er vond een onderhoud plaats in de tuin met betrekking tot onder andere muggen. Zij gebruikten hiervoor de voor de mens totaal onschadelijke manier van foggeren. Gelukkig sliepen de kids erdoorheen. Rond zes uur was het weer rustig. Er werd door Sandra weer baantjes gezwommen en rond negen uur lagen we weer op het strand. Om 13.00 uur waren bij het CDTC en Arlette heeft vandaag binnen gewerkt met het eerst herhalen van oefeningen en er is weer een nieuw spel bijgekomen. Sebastiaan en Veerle hebben met Arlette het kwaliteitsspel gedaan. Dit is een spel waar zij emoties en karaktereigenschappen moet benoemen. Zij oefende met Ik kan, ik heb, ik ben en hierna woorden zoals ik kan Lachen , ik ben blij, ik ben verdrietig , ik kan samenwerken, ik heb pijn enz. Zij moet dan een kaart pakken met de emotie of eigenschap en dan de zin maken en vertellen of het klopt of niet. Klopte het dan mocht ze het kaartje houden, klopte het niet of vond ze dat het niet zo was legde ze het kaartje weer weg. Dan kon de ander het pakken. Nu hebben ze vijf punten waaraan ze de tweede week blijven werken. Hier komt alles samen, Ze moet dus de personen aankijken en luid praten en zeggen als het niet klopt, zinnen maken en keuzes maken. Vanmiddag koos Arlette weer voor Papito.

In het water maakte ze afspraken met de dolfijn trainster en moest haar vragen stellen, kiezen wat de dolfijn voor opdracht moest doen ,haar aankijken en luid praten en anders hoorde ze het niet en zo blijven ze oefenen. Dit is goed gegaan en Sebastian en Veerle hebben er alle vertrouwen in dat dit volgende week alleen maar beter zal gaan.
Rond 15.45 uur stond het familiezwemmen op het programma. Hier gaan wij als familie beleven en meemaken wat Arlette meemaakt met de dolfijn. Wij kunnen hier heel kort over zijn maar dit blijft een fantastische ervaring . Wel intensief maar jammer dat we er niet elke dag mee zwemmen.

We hebben de dag afgesloten met uit te gaan eten bij Danny’s in Otrabanda. Dit om de week af te sluiten met Kim en Alex die deze week speciaal voor Arlette zijn meegegaan om dit te beleven. Ook zij hebben nog op het dok tijdens familiezwemmen kennis gemaakt met Papito en Bonny en er zijn een paar leuke foto’s gemaakt. Er is zoveel om te laten zien en te blijven vertellen maar we zullen het kort houden. Alle lezers wensen we een fijn weekend toe vanuit een zonnig Curacao.

Zaterdagmorgen hebben we ontbeten met Kim en Alex. Zij zijn ’s middags weer vertrokken richting Holland. De week is omgevlogen. We zijn hierna naar de stad gegaan en hebben wat boodschappen gedaan. Eenmaal terug in het appartement lag er een enveloppe met kaartjes voor een feest op de beach van Lions Dive. Er kwam een band vanuit Nederland en deze heette “Toe Maar” zij spelen alleen maar nummers van de bekende band “Doe Maar”. Dit was heerlijk om zo vanuit het appartement de beach op te lopen. Ook kwamen we nog bekenden tegen uit Hoek van Holland, wat is de wereld toch klein. De meiden van het CDTC waren ook van de partij. Maar wat er gebeurde met Arlette was weer uniek. Normaal staat ze dan helemaal achteraan omdat het geluid te hard is maar nu stonde ze op ongeveer 10 meter van het podium met de meiden mee te dansen. Het feest duurde tot 01.00 uur en zelfs heeft Arlette het tot het einde vol gehouden.

Zondag morgen wat langer uitgeslapen en we zijn hierna naar een soort van dierentuin geweest. Daarna naar Bella Italia gereden om daar te genieten van een beker met overheerlijk ijs. De rest van de dag hebben we lekker chill gedaan en dus lekker uitgerust op de beach. De jongens hebben in het water weer wat oefeningen gedaan waar Arlette afgelopen week mee was begonnen met het stellen van vragen en namen roepen aan wie je de vraag stelde enz. ’s Avonds hebben we lekker op het balkon van het appartement gezeten en wat gedronken.

De kinderen hebben vanmorgen lekker uitgeslapen, de vermoeidheid na het weekend kwam eruit. We zijn over Mambo beach gelopen en hebben nieuwe slippers gekocht. Rond 12.45 uur zijn we naar het CDTC gegaan. Arlette had vanmiddag een slow start. Waar wij het tijdens het intake gesprek met Sebastiaan over gehad hebben omtrent blokkeren en in zich zelf keren was vanmiddag aan de orde. Sebastiaan heeft na de sessie hier met ons over gesproken en hij vertelde dat hij nu zelf mee maakte wat er gebeurde. Zij mocht vanmiddag kiezen of ze binnen of buiten ging werken en ze koos voor buiten. Wij hebben weer een rondje door het Sea Aquarium gemaakt en weer gewacht tot ze begon te zwemmen.

Na de sessie hebben we over dit voorval met Sebastian en Veerle over gesproken. Dit is ook een vorm van negatieve aandacht die ze vraagt. Wij moeten dit gaan negeren. Als Arlette dan niet komt of blijft staan moeten we haar niet aankijken en als ze dan zelf bij ons is en nog koppig is of niets zegt dan zeggen wij wat we gaan doen en zij is oud en wijs genoeg dat ze ons achterna komt. In deze situatie moeten we allemaal het getoonde gedrag negeren, ik zal er meer moeite mee hebben dan Sandra of Rene en Marijn. Zij laten haar links liggen maar ik ben te snel geneigd naar haar toe te gaan en dit gedrag goedpraten of er een beloning tegenover zetten wat dus afgekeurd wordt. Ook dit zal een moeilijk punt worden maar ga er wel aan werken zodat we allemaal op een lijn komen. Anders zal het 9 keer goed gaan en de 10e keer niet en is alles voor niets geweest. Dan denkt zij dat ze toch wat bereikt heeft met dit gedrag. Tijdens dit gesprek na de sessie is Arlette zonder haar aan te kijken en haar volledig te negeren naar ons toe gekomen en we hebben haar toen pas beloond en gezegd dat ze goed had gezwommen. De jongens hadden in het CDTC een dolfijntje gekocht met een shirt aan met de naam Papito. Hier kwam weer een glimlach op haar gezicht en we zijn naar het appartement gegaan. Hier wilde Arlette wat tegen mij zeggen en wilde alleen op de kamer het tegen mij zeggen. Het leek of er een stuk spanning uit haar kwam maar ze zei: “Sorry”, en begon te huilen. Ik heb haar verteld dat ze goed had gezwomnen en haar nog wat complimenten gegeven. Hierna trok ze bij en we hebben lekker wat gedronken. Sandra en Arlette zijn nog lekker naar de beach gegaan en ik ben met de jongens naar de stad gereden om wat foto’s te maken. We hebben heel wat foto’s gemaakt en nog wat gedronken bij cafe De Buren. ’s Avonds gegeten in het appartement waarna Sandra en Rene nog even naar de fitness zijn gegaan.
Ze zeggen dat je deze een keer gegeten moet hebben, gaan we zeker proberen.

Vanmorgen voor de verandering een stuk over het eiland gereden. Marijn en Ronald zijn nog in het voetbalstadion geweest waar Partick Kluivert de bondscoach is geworden van het nationale team en hebben daar een balletje getrapt. We werden voor vanmiddag nog uitgenodigd om naar de sub selectie te komen kijken, maar de jongens hadden vanmiddag via het CDTC weer snorkelen op het programma staan en dit lieten ze niet aan zich voorbij gaan. We zijn op ons gemak, al lekker aangepast aan het tempo op het eiland, naar het CDTC gegaan.

Arlette heeft vanmiddag gekozen om alleen met Sebastian te werken en Veerle moest buiten wachten. Sebastiaan merkte dat het een op een met Arlette werken voor haar plezieriger is. Sebastiaan heeft haar wel verteld dat hij de volgende keer mocht kiezen en heeft gekozen dat Veerle er weer bij is. Ook had Arlette Sorry gezegd maar toen Sebastiaan hier op door ging heeft hij gevraagd waarom zij Sorry zei. Dit kon zij niet goed verwoorden en Sebastiaan had de indruk dat dit ook een vorm van negatieve aandacht was en heeft gezegd dat zij dit niet hoeft te zeggen als ze toch niet weet wat er gebeurd was om Sorry te zeggen. We merken dat Arlette in het water weer goed bezig was. Zij heeft erg veel plezier en dat straalt ze uit. Kijk maar naar de foto’s.Arlette klaar op haar boddy board en zij heeft vandaag een rondje helemaal alleen door het basin gemaakt, voortgeduwd door Papito. En wat is er nog mooier om aan twee dolfijnen te hangen en worden voortgetrokken door het basin.

Maar op het punt dat er juist wat van haar wordt verlangt of gevraagd zie je dat zij het nog moeilijk vind om de ander aan te kijken, luid te praten enz. Maar hier wordt volop geoefend. Na afloop van de sessie viel Arlette weer in hetzelfde patroon van gisteren. Zij blokkeerde wat maar door haar volledig te negeren kwam zij veel sneller naar ons toe en kwam bij ons zitten. Hier hebben we haar alleen maar complimenten gegeven en haar positief toegesproken dat ze het met de dolfijnen goed heeft gedaan. Ronald en Sandra hebben met Sebastiaan en Veerle nog even na gesproken over deze vormen van negatieve aandacht. Wanneer laten we haar gaan, wanneer negeren we haar en dit wordt een lang proces waar we continu aan zullen moeten blijven denken over het waarom, wanneer en hoe en wat.
Na de sessie heeft Arlette lekker chill op haar bed gelegen en lekker uitgerust. ’s Avonds zijn we lekker op de beach naar Chill en Grill geweest en we hebben lekkere kipspiezen, ossehaas spiezen en gamba spiezen, spareribs , van de BBQ gegeten met gepofte aardappelen, salade en lekker stokbrood met kruidenboter met een lekker koud biertje, koud glaasje rose en voor de kids lekkere sprite en cola. Het is nu ik hier schrijf half elf lokale tijd en in holland is het rond half 5 in de nacht. Tot morgen maar weer.

Vanmorgen is Ronald vroeg opgestaan, even snel wat naar binnen gewerkt en om 08.15 uur was hij bij het CDTC. Hier heeft hij een workshop bijgewoond. Eerder werd geschreven over negatieve aandacht en dit geeft natuurlijk ook stress. Om stress te voorkomen is haast niet mogelijk maar wel hoe je ermee omgaat en hoe stress uit je lichaam kunt gaan. Hier ging de workshop over. De workshop werd gegeven door Paul en er was nog een moeder aanwezig. Er is geprobeerd uit te leggen en ook door oefeningen te doen hoe je hiermee omgaat en je het kunt verminderen. Ik zal dit zeer zeker vaker gaan toepassen en ik moet zeggen dat je er toch rustiger van wordt.
Hierna zijn we naar Bon Bini resort gegaan waar we op de koffie gingen bij Deman. Hij vierde hier zijn elfde verjaardag samen met zijn moeder. Deman zwemt samen met Arlette in hetzelfde bassin, om dezelfde tijd dus kennen ze elkaar al aardig.
Na de lunch zijn we weer naar het CDTC gegaan en Arlette heeft met Sebastian en Veerle in de kamer weer hard gewerkt. Doordat zij de twee voorgaande keren blokkeerde is Sebastiaan hier mee doorgegaan en heeft veel vragen gesteld en gezocht naar de oorzaak. Arlette zei al gauw : “Ik weet het niet”. Dus heeft Sebastian een pen en papier gepakt en gezegd tegen Arlette, als je het niet kan zeggen dan kan je het vast wel opschrijven of tekenen. Wat er gebeurde was dat Arlette poppetjes tekende met verschillende gezichten. De gezichten drukten uit : Blij – Boos – Bang – Verdrietig – Jaloers, zo vertelde ze dat toen Sebastian het vroeg wat ze getekend had. Na dit kwam Sebastian naar ons toe en vroeg er of er ook psychische problemen voor kwamen bij haar of in de familie. We hebben hem wat bijgepraat en zal het hele verhaal jullie besparen maar hij snapte nu meer over haar reactie en het gedrag.
Arlette laat de dolfijnen weer dansen.
Een dikke knuffel voor Arlette.
Eenmaal in het water heeft Arlette zeer goed gewerkt. Ze liet de dolfijnen dansen, ze kreeg weer kusjes, werd weer voortgeduwd door het water heen en genoot er weer intens van. Toen de dolfijnen Papito en Bonny weer even aan het dollen waren en meer aandacht voor elkaar hadden dan de aandacht van de kids moesten ze even in een ander gebied zwemmen, dit was een klein bassin ernaast. Toen had Arlette met Sebastian in het water een één op één moment en hebben veel gepraat.
Dolfijnen geen zin, gesprekken gaan gewoon door.
Wij hebben niet mee gekregen waar het over ging maar Sebatian was na afloop zeer tevreden over haar. Bij terugkomst na het douchen kwam ze rennend naar ons toe. De vorige twee dagen bleef ze daar hangen en doordat we dit gedrag negeerden ging het nu zonder horden of stoten. Het zijn kleine stappen maar het gaat vooruit. De jongens hebben vandaag geholpen in de viskeuken. Zij hebben vis klaar gemaakt en afgewogen voor de laatste oefeningen van de dolfijnen.
De haringen worden nauwkeurig afgewogen.
’s Avonds hebben we een keer makkelijk gegeten en hebben op Mambo beach een patatje gekocht. Later op de avond zijn we nog naar Zuikertuintje gereden en hebben bij Bella Italia een lekkere beker ijs gegeten met Heleen en Rick. Via hun hebben we de auto gehuurd en kunnen daar lekker het eiland mee over toeren. De dag is weer om gevlogen.

De tijd vliegt voorbij en dit is alweer de voor laatste therapiedag. ’s Morgens na het ontbijt nog even snel naar de stad geweest en wat foto’s gemaakt want om 10.00 uur stond er weer een workshop op het programma. Hier zijn we allemaal naartoe geweest. De workshop werd gegeven door Esther en ging over de dolfijnen. Was interessant om deze te volgen en we zijn weer wijzer geworden over het bestaan en gedrag van deze dieren. Het duurde tot ongeveer 11.30 uur en zijn hierna naar het appartement gegaan voor de lunch. Na de lunch zijn we weer teruggelopen en Arlette had er weer zin in.
Rustig afwachten voor de sessie.
Sebastian heeft met Arlette en Veerle binnen gewerkt en is doorgegaan over de poppetjes die ze gisteren heeft getekend. Arlette moest gaan zeggen wanneer zij dan b.v. jaloers was en op wie. Maar ze zei al gauw: ‘Ik weet het niet’. Dus heeft Sebastiaan gezegd dan ga je het maar opschrijven of tekenen en ik ga de kamer uit en als je klaar bent dan roep je me maar. Ze verlieten de ruimte en konden door een raam kijken wat Arlette aan het doen was. Sebastian heeft Veerle naar binnen gestuurd om wat te pakken. Arlette keek Veerle aan en zei dat ze nog niet klaar was. Veerle weer weg en even later riep Arlette Sebastian en is de ruimte weer ingegaan. Dit was weer een manier voor haar om haar te laten verwoorden wat zij bedoeld. We kunnen haar een schrift geven en dit kan zij gebruiken om wat te schrijven of te tekenen voor bv. op de werkplaats of op de kinderboerderij. Ze had ook bij ‘bang’ b.v. een kamer getekend en zei dat wanneer ze bang is dat ze naar haar kamer ging. Dit is weer een handvat waar we wat aan hebben gehad.
Voordat ze het water in gingen moesten ze zich omkleden en hebben ze er een wedstrijd van gemaakt. De dames tegen Sebastian.
In het water heeft ze weer goed haar best gedaan en was het weer een groot feest om te zien. Dit vonden ook de dolfijnen, de foto zegt genoeg.

Ze keek Esther aan en riep haar wat ze wilde doen. Zo koos ze dat de dolfijn moest voetballen, de stok waar hij overheen moest springen en op het body board, ring gooien enz. Ze liep ook weer mee na afloop ging ze gewoon mee naar boven toe. Hier hebben we weer met Sebastian gesproken en hij was zeer tevreden. We zijn alleen benieuwd als vrijdag de laatste dag is en zij het moeilijk vind om afscheid te nemen maar dit gaan we dan wel meemaken. We zijn hierna nog even lekker op de beach gaan liggen en gekeken naar de zonsondergang.
Hierna snel wat gekookt, gegeten en zijn hierna nog even naar de stad gegaan. The Swing Old Lady, zoals ze de brug hier noemen.
Als laatste wil ik nog de mensen bedanken die een reactie hebben geschreven want Arlette vond het leuk dat jullie haar gevolgd hebben.

Zo, dit is de laatste therapie dag. Arlette vind het niet leuk dat het alweer voorbij is. Vanmorgen vroeg zijn we naar de supermarkt gegaan en hebben wat boodschappen gedaan. Ook een paar trommels cup cakes gekocht voor het hele team van het CDTC voor bij de koffie en Arlette heeft deze rond 10 uur gebracht. We zijn blijven hangen en hebben nog een dolfijnen show mee gepakt. Dit blijft leuk om naar te kijken, aldus Arlette.
Ook hebben we nog een verrassing gekocht voor Sebastian, Veerle en dolfijntrainster Esther. Dit mag Arlette na de middagsessie afgeven. Ben benieuwd hoe het gaat. We hebben haar al voorbereid dat we nog niet weggaan hier en misschien wordt het afscheid nemen wat makkelijker voor haar. Maar terwijl ik dit type en Alette dit meeleest komen er dikke tranen over haar wangen rollen. Ik ben maar gestopt en ga maar verder als zij vanavond slaapt. We hebben 3 flessen Rose gekocht. Op het etiket stond een grote letter D. Arlette zei direct, die gaan we kopen. Een fles voor Esther, want zij is de D olfijntrainster, een fles voor Sebastiaan , die komt uit D uitsland, en een voor Veerle, want zij is een D ushi. Hoe mooi kan het zijn. De sessie is binnen goed verlopen en toen naar buiten in het bassin. Esther merkte dat Papito erg gespannen was, en heeft helaas de sessie 10 minuten voor tijd moeten afbreken.
Teleurstelling is te zien, op naar een ander dok.
Er worden geen enkele risico’s genomen en als trainers merken dat de dolfijn echt niet wil of er misschien iets kan gebeuren stoppen ze ermee. Zelfs Esther vond dit , zeg maar zeer teleurstellend, voor de laatste keer maar had geen andere keuze. Voor Arlette een mindere afsluiting maar ook dit was een moment dat na teleurstelling weer wat anders is. Arlette heeft hierna bij Anouk en dolfijn Nubia de tijd volgemaakt. Het duurde even maar binnen twee minuten lag ze alweer in het water.
Wel is zij na het douchen nog naar Papito gegaan met het team om afscheid te nemen.
Toch nog gedag zeggen tegen Papito.
Eenmaal boven heeft Arlette een cadeau gehad van het CDTC uit handen van Sebastian. Arlette kreeg een mooie foto als herinnering en een DVD met film en foto’s. Zelfs is er onderwater gefilmd en dit is erg mooi om terug te zien.
Sebatian, Esther, Arlette en Veerle.
We zijn nadat de tranen opgedroogd waren ( en Arlette met Veerle al nieuwe afspraken had gemaakt om weer haar nagels te laten lakken) ,naar het appartement gegaan en we hebben wat gedronken en Alette heeft het allemaal even laten bezinken. We hebben in het zwembad nog een lekkere duik genomen en hebben de avond tezamen met Judith en Deman, ( Deman volgde dezelfde tijd als Arlette de therapie ) afgesloten bij Chill en Grill en hebben met alle kids weer een lekkere beker ijs gekocht bij Bella Italia. Rond half elf waren we thuis en Arlette is als een blok in slaap gevallen. We hebben nog tot en met dinsdagmorgen om lekker relax het eiland te gaan verkennen en we hebben al gehoord dat maandag hier uitgebreid Koningsdag gevierd wordt en zullen het gaan beleven. Mochten we nog wat kunnen schrijven laten we dit jullie weten. We willen iedereen bedankten die met ons hebben meegeleefd en uiteraard de Stichting Nicolette bedanken omdat we dit geweldige avontuur weer hebben mogen beleven.

Vanmorgen snel naar de supermarkt geweest om daarna lekker de stad in te gaan. We hebben weer diverse spulletjes en souvenirs gekocht. De stad wordt al aardig oranje. Het is te vergelijken of het Nederlands elftal moet voetballen met een EK of WK. Overal word oranje kleding tevoorschijn getoverd en de vitrines liggen er vol mee. Het leeft hier volgens mij meer dan in Holland. Arlette heeft vannacht onrustig geslapen en heeft misschien wel alles in haar dromen de revue laten passeren. Ze heeft vanmorgen wel een paar keer gezegd dat ze Papito mist, hebben een keer gezegd dat we nog wel even gingen kijken maar verder gaan aandacht aan geschonken en zij heeft het ook maar laten gaan. Vanmiddag zijn we richting Westpunt gereden en zijn naar Cas Abau Beach geweest, hebben een paar bedjes gehuurd en lekker chill gedaan.

De jongens lekker gesnorkeld en zij hebben o.a. een Smooth Trunkfish , een Rainbow parrotfisch, een Blue angelfish, een Fairy basslet , een Trompetfish en een Barracuda gezien . En nog wat vissen maar dat wordt te veel om op te noemen.
We zijn teruggereden vanaf Cas Abau via St. Willebrordus en zijn daar nog even uitgestapt om bij de flamingo’s te kijken.
Eenmaal terug in het resort hebben we nog een duik genomen in het zwembad om nog even af te koelen. Vanavond zullen we nog even over de boulevard lopen en willen we nog wat gaan drinken.