Dagboek Luca

Een berichtje van Luca zelf:

Hallo, ik ben Luca.

Ik ben 10 jaar en ik zit op de Eerste Nederlandse Buitenschool in Den Haag. Ik woon
in ’s-Gravenzande. Elke dag word ik met de bus naar school gebracht.
Mijn school staat in het bos. Het is best leuk, want als ik uit het raam kijk, zie ik soms weleens een eekhoorn. Heel soms kun je ook vossen zien.
Ik ben een dierenliefhebber. Ik hou veel van dieren. Mijn lievelingsdier is een olifant. Ooit heb ik in de dierentuin een reuze kakkerlak vast gehouden.
Het is nu al een tijd geleden dat ik te horen kreeg dat ik met de dolfijnen mag gaan zwemmen. Het duurt nu nog maar een paar dagen en dan gaat het echt beginnen. Ik kijk er heel erg naar uit. Samen met mijn zus Dionne en met papa en mama ga ik naar Curaçao. Tenminste, als er niet écht iemand in mijn koffer gaat kruipen om mee te gaan, want er hebben al heel veel mensen tegen me gezegd dat ze dat willen doen!
Inmiddels weet ik al heel veel over Curaçao. Voor school heb ik er een werkstuk over gemaakt en donderdag ga ik er mijn spreekbeurt over houden.
Ook ben ik benieuwd bij welke therapeut ik kom en bij welke dolfijn.

Luca vertelt:
We zijn aangekomen in Curaçao na een lange tijd in het vliegtuig.

Het was best leuk om te vliegen. Eén keer vlogen we door een wolk heen!
Gelukkig kreeg ik bij het opstijgen en landen geen last van m’n oren.
Het eten wat er was in het vliegtuig lustte ik ook en er draaiden ook films in het vliegtuig.
Ik heb daar de film Wreck-It Ralph gezien. We zijn goed geland en gingen naar het hotel.
We zagen onderweg ook nog een grappig hagedisje voor de deur. We hebben een mooi appartement.
Aan het einde van de dag ben ik ook nog even in het zwembad gegaan onder de palmbomen.

Mijn tweede dag in Curaçao.
De dag is rustig thuis begonnen. Daarna zijn we gaan rondkijken.
We gingen eerst boodschappen doen. Daarna zijn we naar het Sea Aquarium geweest met allerlei dieren, zoals: flamingo’s, zeeschildpadden, vissen, haaien en natuurlijk hadden ze er ook dolfijnen! We zagen zelfs een klein dolfijntje.

Ook heeft mijn zus er een zeester aangeraakt.
Daarna zijn we naar het strand gegaan en heb ik in de zee gezwommen.

Toen ging ik weer naar huis.
Het was weer zo’n fijne dag!

Luca: “ 2 woorden: Super geweldig!”
Met deze woorden komt Luca stralend terug van zijn dolfijntherapie.
Wat een feest. Wat heeft hij genoten en hij geniet nu nog zo fijn na.

Luca mag zwemmen met dolfijn Bonnie. Therapeut Paul (psycholoog) en dolfijnen trainer Romy en stagiaire Josefien (? als we ons haar naam goed herinneren, veel nieuwe mensen, veel nieuwe namen…) ondersteunen en begeleiden Luca.
Luca vertelt ons blij met hen te zijn. Hij vindt hen allemaal erg aardig. Luca voelt zich op zijn gemak.

Luca heeft van 10.30 uur tot 12.30 uur therapie. De therapie is onderverdeeld in een half uur therapie/voorbereidingstijd, een uur water/dock-therapietijd en een half uur nabespreking.
Omdat het vandaag de 1e keer is, starten we een half uur eerder om kennis te maken en de therapiedoelen met elkaar te bespreken. Voordat Luca in Curaçao aankwam, hadden we al informatie toegezonden. We kunnen hier verder met elkaar op in gaan. Ook maken we kennis met Heike (hoofdtherapeute/logopediste) en Karin (office CDTC). De sfeer is heel fijn. Alles wordt op prettige wijze, goed uitgelegd.

Vandaag werkt Luca met pictogrammen aan het herkennen van situaties en emoties.
Terwijl Luca op het dock zit komt daar onverwacht de dochter van Bonnie een kijkje bij hem nemen! Zo van dichtbij zijn de dolfijnen toch veel groter dan ze van een afstand lijken. En daar is Bonnie. Voorzichtig aanraken en al snel samen met z’n drieën in het water: Bonnie, Luca en Paul. Ja hoor, daar gaat Luca. Paul houdt Luca vast en Luca houdt Bonnie vast. Alsof hij nooit anders heeft gedaan.
Dit ziet er zo bijzonder uit. De lach op Luca’s gezicht wordt steeds groter. Prachtig.
Luca vindt Bonnie een hele lieve dolfijn. En hoe voelt het nu om Bonnie aan te mogen raken?
Luca: “Ze voelt een beetje als heel buigzaam rubber.”
Luca: “Paul heeft verteld dat zij de dolfijnen herkennen aan hun rugvin.”
We zien Luca zijn handen naar voren houden en vervolgens schudt hij handen, of beter gezegd ‘vinnen’ met Bonnie. Bonnie vindt het allemaal goed.

Bonnie mag Luca een kus geven en komt spontaan nog een niet geplande, 2e kus brengen. Dit komt vast en zeker door die blitse wetsuit die Luca draagt. Onweerstaanbaar natuurlijk!
Luca gaat nog even op het dock aan het werk. Opperste concentratie bij Luca, die niet lijkt op te merken dat zijn nieuwe vriendin allerlei kunsten in het water laat zien.

Wat een prachtige ochtend en wat heerlijk dat deze geweldige belevenissen morgen weer verder gaan…

Luca komt heel blij uit bed. Hij heeft ontzettend veel zin om weer met de dolfijn te mogen zwemmen.
Bij het CDTC (Curaçao Dolphin Therapy & Research Center) komen Josien en Paul al snel om Luca op te halen.

Luca heeft moeite met bepaalde prikkels. Dit kan gaan om geluiden, geuren, of bijvoorbeeld de textuur van voedingsmiddelen. Luca drinkt een zeer beperkt aantal vloeistoffen. Bijvoorbeeld tijdens 11,5 uur durende de vliegreis en nu tijdens het verblijf in het heerlijk warme Curaçao, is het natuurlijk extra belangrijk om goed te drinken. Luca krijgt het niet voor elkaar de vloeistof door te slikken, ook niet bij gewoon water. De drankjes die hij thuis accepteert, zijn hier helaas niet te koop, dus het is een zoek- en uitprobeer tocht om Luca voldoende te laten drinken. Paul geeft aan dat Luca waarschijnlijk zeer goed in staat is zich af te sluiten voor alle prikkels tijdens het drinken om alleen
´het drinken´ en ‘de vloeistof’ te ervaren. Dit komt dan veel heftiger binnen dan wanneer tegelijkertijd ook andere prikkels binnen komen, zoals bij ons. Paul wil aan de slag met het bijzondere eet- en drink- gedrag van Luca en hem tegelijkertijd met zijn voeten over bijvoorbeeld een massage of noppenplaat laten gaan, zodat niet langer al Luca’s aandacht geconcentreerd kan zijn op de vloeistof.
Luca is vandaag gestart met het drinken van iets wat hij gewend is om door te slikken en iets doorslikken wat hij structureel weigert: water. Ook heeft hij een stukje wortel gegeten. Luca luisterde goed naar Paul en deed echt zijn best. Paul vertelde dat het Luca zichtbaar ontzettend veel moeite kost.
Luca, Paul en Josien komen daarna naar buiten om met de dolfijn te gaan zwemmen. Vandaag zal Luca niet meer met Bonnie zwemmen, maar met haar dochter Nubia. Bonnie is een rustige dolfijn met moederlijke eigenschappen. Nubia is de jongste dolfijn in de groep. Ze is heel erg speels en geniet van alle aandacht en al het speelgoed wat ze krijgt van kinderen. Iedere dag is ze meer aan het bijleren. Nubia kun je herkennen aan haar korte en puntige snuit. Nubia zwom de eerste dag met een nog heel jong, klein en kwetsbaar jongetje. Nubia bleek iets te druk voor hem. Omdat Bonnie zo’n rustige dolfijn is, vonden de therapeuten het verstandiger te wisselen. Luca zwemt vandaag dus met Bonnie’s dochter Nubia. Alhoewel… zwemmen? Nubia en Luca zijn heel kort samen in het water. Luca mag Nubia een geluidje laten maken, maar als je de foto ziet zou je bijna denken dat Nubia lacht!

Ze is lekker eigenwijs en ze heeft er geen zin in vandaag! Tsja, ook dolfijnen hebben weleens geen zin. De therapie wordt beëindigd want Nubia laat zich niet meer zien.
’s Middags om kwart voor vier worden we opnieuw bij het CDTC verwacht voor een 2e poging. En ja hoor, Nubia vertoont allerlei kunsten en zwemt voortdurend samen met Luca. Luca’s arm over haar rug, wat een mooi gezicht. Luca en Paul op een bodyboard dat wordt voortgeduwd door Nubia. Dat is toch geweldig? Een stralende Luca. En Nubia? Die heeft het nu waarschijnlijk ook wel naar haar zin. Luca krijgt steeds kusjes, zonder dat hier om gevraagd wordt! Luca: “Ik hoop maar dat Nubia’s moeder niet jaloers wordt. “

En nu… nu ligt Luca lekker te slapen. Voor het slapen gaan vroegen we of er nog een kusje vanaf kon, want tsja… gisteren een kus van Bonnie, vandaag kusjes van Nubia… Maar gelukkig, we tellen toch echt nog mee; nog wel..!

Een nieuwe dag die (ik zou bijna zeggen: ‘ook weer’ ) met veel liefde begint! Voordat de therapie begint, gaan we naar het Curaçao Sea Aquarium. Luca en Dionne bewonderen de zeeleeuwen show, welke wordt beëindigd met een kus. Er worden wat kusjes gegeven, hier op Curaçao.

Om 10.30 uur wordt Luca weer opgehaald door Josien. Wij bespreken met Paul hoe het gisteren verder met Luca gegaan is. Daarna gaat Paul naar Luca en Josien, zodat Luca aan het werk gaat. Luca eet opnieuw een stukje wortel terwijl hij met zijn voeten over een rol gaat. Daarna houdt Luca zijn voeten in een bak met bonen (Luca: “Ik vond het meer stenen!”) en uiteindelijk gaat Paul met een massage apparaatje langs Luca’s voeten . Soms raakt het massage apparaatje ook de bak, waardoor er geluid ontstaat. Luca wordt tijdens het eten dus afgeleid door tactiele én auditieve prikkels. Paul heeft Luca gisteren gevraagd aan te geven hoe hij het eten van het stukje wortel ervaart en daarbij te scoren tussen 1 en 10. Gisteren scoorde Luca een 10, wat staat voor heel erg naar/heel erg vervelend. Dat was dan ook goed zichtbaar. Vandaag gaf Luca het eten van de wortel een 7. In 1 dag geeft Luca zelf een vooruitgang aan! Luca vindt het nog steeds geen feest, maar de reactie is duidelijk minder extreem. Luca oefent opnieuw met het drinken van een vloeistof die hij gewend is om door te slikken én met water. Luca geeft een lage score aan bij het drinken van water, wat inhoudt dat hij het niet zo heel naar meer vindt. Dit is werkelijk een hele snelle vooruitgang. In het verleden hebben wij, ouders, en therapeuten al zo veel geprobeerd, maar bleek Luca altijd te star om resultaat te kunnen boeken. In een hele korte tijd boekt Luca nu vooruitgang. Heeft dit te maken met de manier waarop Paul met Luca werkt? Is het die lieve, grote , grijze vriendin die in het water ligt te wachten totdat er goed is gewerkt? Een combinatie van beiden?

De ontwikkeling van Luca’s fijne en grove motoriek, is niet conform zijn leeftijd. Op donderdag na schooltijd, krijgt Luca op school judo les. Het toeval wil dat Paul ook aan judo heeft gedaan. Luca vindt judo erg leuk en de mannen gaan hier samen mee aan de slag. Luca leert een nieuwe greep van Paul.

Luca heeft goed gewerkt en mag naar het water, naar dolfijn Nubia.
Dionne mag deze keer vanaf het dock kijken. Dit is alleen voor broers en zussen. Papa stelt nog voor om te doen alsof hij Luca’s broer is, maar Luca vindt het geen optie; alleen Dionne mag mee op het dock!

Er belandt een rode bal in het water, waar Nubia direct op af gaat. Luca wacht geduldig, maar Nubia is nog jong en speels en vindt de rode bal leuk genoeg om mee te blijven spelen. Luca en Paul klimmen weer op het dock om dan toch eerst op het dock aan de slag te gaan. Luca kan heel goed rekenen. Paul vindt het belangrijk zoveel mogelijk vanuit Luca’s kwaliteiten te werken. Luca maakt Sudoku puzzels op het dok. Voor Luca is het heel moeilijk om met niet ingevulde tijd om te gaan. Als de Sudoku puzzels gaan aanslaan, is dit mogelijk ook iets dat hij in zijn vrije tijd zelfstandig kan doen.

Nubia komt terug naar het dock en Luca mag met haar het water in. Het is allemaal weer even prachtig! Wat doet Nubia het goed en wat straalt Luca.
Ook Dionne, die dit keer alles van heel dichtbij mee mag maken, vindt het een heel mooi gezicht. En we eindigen zoals we begonnen zijn, met een kus!

Allereerst willen we graag iedereen bedanken voor de lieve en leuke reacties bij Luca’s dagboek.
Luca kijkt er echt naar uit om te horen wie er iets naar hem geschreven heeft. Hij vindt het heel erg leuk.

Wat gebeurt er na de dolfijntherapie?

Paul spreekt met Luca af dat hij ’s avonds 3 hapjes groente proeft. Dit mag gecombineerd worden met iets wat Luca al kent en in zijn mond accepteert. Dinsdagavond is dit goed gelukt en woensdagavond lukte het weer! Luca weet nog niet zo goed wat hij ermee moet in zijn mond en probeert het nauwelijks te kauwen en zo snel mogelijk door te slikken. Daar kunnen we verder aan werken, maar het begin is er. Je ziet dat het Luca heel veel moeite kost, maar hij doet zó zijn best. Ook drinkt Luca, volgens afspraak, in het appartement een halve beker water.

De dolfijntherapie op donderdagochtend 13 juni.

Luca en Paul starten met het eten van een stukje wortel en het drinken van water. Het drinken van het water lijkt Luca nauwelijks meer moeite te kosten. Het eten van het stukje wortel wordt geoefend met en zonder massage apparaatje onder Luca’s voeten. Luca geeft steeds lagere scores aan, wat betekent dat hij het ook zelf steeds minder heftig vindt.
Paul en Luca werken verder aan Luca’s motoriek. Judo staat weer op het programma met een aantal nieuw te leren grepen. Daarna gaan Luca en Paul naar een boot, waar ze trappen op en af moeten. Dit gaat goed en Paul mag Luca ook aanraken op de momenten dat Luca wat hulp nodig heeft.

Tijd voor Nubia!

Luca en Paul wachten in het water op Nubia, maar Nubia zwemt soms bij haar moeder, soms naar een dock waar ze een visje hoopt te bemachtigen en soms laat ze zich gewoon helemaal niet zien. De mannen klimmen weer op het dock en starten met het programma op het dock, de Sudoku puzzels. Luca kan moeilijk omgaan met plotselinge veranderingen. Hier, op het dock, pakt Luca de verandering goed op. Luca: “Dieren zijn nu eenmaal onvoorspelbaar.” Heel knap Luca!
De mannen zijn volop met de moeilijke Sudoku puzzel bezig. Nubia gaat maar eens even een kijkje nemen…

Nubia: ” Tsjonge, wat duurt dat lang zeg, die Sudoku puzzel. Ik ga er maar even bij liggen.”

Nubia: “Hé, Luca, kom op nu. Het is zo fijn in het water!”

Nubia: “Mwah, smak, Luca, ben je daar eindelijk!”

Luca zwemt ook met een snorkel en een duikbril op, zo kan Luca goed zien wat Nubia allemaal onder water doet en hoe ze bijvoorbeeld de ring opduikt die Luca weg werpt.

Het is weer een prachtige ochtend.

Donderdagmiddag 13 juni 2013.

Family swim.

Papa, mama en Dionne mogen vanmiddag met dolfijn Nubia zwemmen
om al het moois wat Luca beleeft ook van heel dichtbij mee te kunnen maken.
Luca zwemt deze keer niet mee en blijft bij Josien.

Het is prachtig!
Wat voelt Nubia bijzonder aan en wat heeft ze lieve ogen. Heel bijzonder om met haar te zwemmen.
Na het zwemmen raken we er niet over uitgepraat. Net zoals Luca, wanneer hij met Nubia heeft gezwommen.
Het is zó mooi om mee te mogen maken.

Luca en Paul starten vandaag met het werken aan Luca’s grove motoriek. Zij gaan hiervoor samen snorkelen. Tijdens het zwemmen in Nederland, in Voorburg, heeft Luca dit al regelmatig geoefend met juf Fieke en juf Geertje, dus dat komt mooi uit. De beweging maken om onder water te gaan is nog een beetje lastig (Luca komt eigenlijk direct weer boven) en de spetterbenen vragen nog wat meer oefening, maar verder gaat het prima. Luca vindt het erg leuk om tussen de visjes te zwemmen.

Na Romy en Tamara, is er vandaag een andere dolfijntrainer, Esther. Paul en Josien hebben dit gisteren al aan Luca verteld, Luca heeft het gisteren tijdens het douchen na de dolfijntherapie over de deur van het hokje heen al aan ons geroepen dat dit zou gaan gebeuren. ‘Thuis’ in het appartement, heeft Luca het nog een paar keer benoemd en vandaag reageert Luca prima op deze verandering.
Nubia komt direct vandaag. Het gaat weer allemaal heel goed. Nubia en Luca doen allebei erg hun best. Je ziet en hoort dat Esther ook heel trots is op Nubia. Gisteren, tijdens de family swim, had Esther al uitgelegd dat Nubia eigenlijk nog een kleuter is, het vooral fijn vindt om veel geaaid te worden en nog heel veel moet leren. Iedere keer als Nubia het heel goed doet, wordt ze dan ook uitgebreid geprezen. Er wordt regelmatig gejuicht en dan hoor je: “Jaaaaa, Nubi…!” Zo leuk.

Nubia.

Buiten televisie kijken of met de DS spelen (en een enkele keer met Playmobil spelen) kan Luca zichzelf niet zelfstandig vermaken. Niet ingevulde tijd is erg moeilijk voor Luca. Omdat Luca op dit moment, met de grote, grijze stimulator in het water, erg open staat voor aanvullingen/veranderingen,
probeert Paul Luca te helpen ontdekken dat er ook nieuwe dingen kunnen zijn die heel leuk zijn om te doen. Op het dock wordt er vandaag geschaakt. Luca pakt het snel op. Hij heeft al vaker gezien dat zijn klasgenootjes het speelden, maar wilde zelf eigenlijk nauwelijks/niet schaken. Vandaag dus wel en het gaat prima.
Vandaag moet Luca water drinken, omdat dat al zo goed gaat. Daarnaast moet Luca 3 slokjes drinken van een drankje dat hij nog niet kent. Dit gebeurt tijdens het schaken. Luca vindt het drankje niet eens zo vervelend in zijn mond, sterker nog; hij vindt het best lekker! In plaats van 3 slokken drinkt hij de inhoud van het kleine flesje leeg!
Het was weer een hele fijne dag.
Nu even uitrusten in het weekend en maandag een nieuwe therapie dag.
Want Suzanne, om antwoord te geven op jouw vraag, Luca heeft de Zevensprong bekeken hoor.
Na de therapie is Luca best een beetje moe, dus dit was een fijn rustpunt op de dag.

En Len, Luca vindt Nubia natuurlijk de liefste en grappigste dolfijn!

Bijna vergeten, maar niet onbelangrijk:
Voor Luca is het een beetje lastig om contact met anderen aan te gaan. Volgende week gaat hij dat oefenen. Zijn er nog dingen die je heel graag wilt weten over Nubia, of over andere dolfijnen? Vraag het aan Luca, dan zal Luca jullie vragen aan de dolfijntrainers gaan stellen (juf Rian, misschien hebben de kinderen uit de klas nog vragen?)
Fijn weekend allemaal en tot maandag!

Wat heerlijk dat we vanaf het appartement zo naar de dolfijnen kunnen lopen. Twee dagen de dolfijnen missen? Luca zou het niet één van onze allerbeste ideeën vinden, denk ik!

Er zijn ook heel veel andere mooie of bijzondere dieren hier op het eiland
maar of Luca hen even lief als de dolfijnen vindt? Ik denk dat jullie zijn antwoord daarop wel kunnen voorspellen.

Het weekend is heel fijn geweest met een bezoek aan Shete Boca en de struisvogel farm.
Vrijdagmiddag hebben we een bezoekje gebracht aan Willemstad. Luca’s zus Dionne vindt het natuurlijk ook leuk om iets meer van Curaçao te zien en wilde daarnaast ook graag wat (souvenir)winkeltjes in.
Luca was goed voorbereid, maar dit bleek niet voldoende. Je weet tenslotte niet vooraf of je 3 of 4 minuten in een winkeltje staat. Dit was heel erg moeilijk voor Luca. Wachten is al moeilijk voor Luca, maar weten waarop je wacht en hoe lang dit gaat duren, maakt het voor hem een stuk duidelijker. Helaas kan dit niet altijd.

Luca heeft in Willemstad een nieuw zwart/wit t.shirt gekregen,
alhoewel, nadat Luca in het zonnetje gestaan heeft is zijn t.shirt niet alleen meer zwart/wit!

In het weekend is Luca blijven oefenen met de 3 hapjes groente, de beker water en iets onverwachts.
Zondagavond wilde Luca nog iets drinken, waarop wij een beker water gaven. Luca raakte hier erg door in de war. 1 Beker water per dag drinken was de afspraak, aldus Luca. Het doel en het belang van het leren water / of iets anders drinken en dat dit niet aan een maximum van één beker per dag gekoppeld is, hebben we opnieuw aan Luca uitgelegd. Luca moest huilen en lachen door elkaar, kon daar niet meer mee stoppen, herkende de emotie niet; kortom; het was allemaal een beetje veel.
=============================================================

Maandagochtend neemt Josien Luca mee en bespreken wij met Paul het verloop van Luca’s weekend.
Met betrekking tot het drinken spreken we af dat Luca, om het zo duidelijk mogelijk te maken, per direct nog 1x per dag 1 beker mag drinken met iets wat hij lust/lekker vindt, de rest van de dag drinkt hij minimaal 3x water. Dit om ervoor te zorgen dat er geen belemmering meer is om water te drinken. We hebben er vertrouwen in, maar het is tevens een spannende afspraak. Het is Luca niet vreemd om als reactie acuut alle vloeistoffen uit zijn systeem te schrappen…

Josien en Luca werken aan de vragen over dolfijnen die gesteld zijn. Sommige vragen weet Luca zelf te beantwoorden, voor andere vragen moet hij het contact met dolfijntrainer Esther aangaan, om achter de juiste antwoorden te komen.
Bedankt voor jullie vragen. Hierbij de antwoorden:

Luca:

1. Dolfijnen ademen door hun blaas-gat.

2. Dolfijnen vrouwtjes kunnen ongeveer 50 jaar worden en dolfijnen mannetjes ongeveer 40 jaar.

3. Het is moeilijk om te zien of een dolfijn al wat ouder is, maar soms hebben ze meer vlekken.

4. Dolfijnen hebben een witte buik voor camouflage, om zich te kunnen beschermen tegen vijanden.

5. Dolfijnen voelen zeker de gevoelens van kinderen in het water aan.
Een ervaren therapiedolfijn past waarschijnlijk zelf zijn gedrag hierop aan en een dolfijn met minder therapie ervaring heeft soms wat meer sturing hierop nodig van de trainer.

6. Er is een gebaar waardoor een dolfijn een kusje kan geven, maar ze doen het ook uit zichzelf bij mij!

7. De vraag of Nubia mij over een jaar nog zou herkennen, is een lastige vraag, maar volgens de dolfijnentrainer onthoudt de dolfijn speciale momenten.

De schaakstukken liggen vandaag verspreid in verschillende kantoorruimtes bij verschillende dolfijntrainers. Opnieuw moet Luca het contact aangaan om de stukken te bemachtigen. Luca loopt naar binnen en stelt in de ruimte zijn vraag. Paul legt Luca uit dat je eerst contact met mensen moet maken, voordat je ze een vraag kunt stellen. Je kunt hen eerst vragen of je een vraag kan stellen…
Luca voert dit op deze wijze uit.

Tijd om naar het dock en daarna naar Nubia te gaan.
Paul, Josien en Luca, starten met het oefenen van ‘wachten’ op het dock.

Luca zit netjes te wachten zonder dat dit problemen geeft.
Luca’s reactie ’s middags thuis: “Wachten is veel minder erg als je weet dat je na het wachten met Nubia mag zwemmen!” “Je begrijpt het wel he?” Nou en of we het begrijpen Luca!
Dolfijntrainer Esther komt bij het dock en al snel is daar Nubia.
Luca en Paul gaan het water in en Luca maakt het gebaar met zijn arm waardoor Nubia het water in zou moeten ‘duiken.’ Nubia geeft geen reactie. Paul legt Luca uit dat Nubia niet op Luca reageert, omdat Luca nog geen contact heeft gemaakt met Nubia. Er gebeurt eigenlijk hetzelfde als toen Luca de schaakstukjes vroeg, zonder zich tot iemand te richten. Nubia heeft geen idee dat het armgebaar voor haar bedoeld is, want Luca zal eerst het contact aan moeten gaan. Wat een prachtig voorbeeld voor Luca om van te leren!

Tijdens de therapie zwemt Luca plotseling met 2 dolfijnen: Chabelita en Nubia. Luca: “Waarom zwem ik nu ineens met 2 dolfijnen?” Een onaangekondigde verandering. Ook ‘thuis’ sprak Luca er nog een paar keer over: “Ik weet ook niet waarom. Niemand had het gezegd.” Paul bespreekt met Luca dat niet alles altijd even voorspelbaar kan zijn en dat sommige veranderingen of onverwachte dingen ook heel leuk kunnen zijn. Nou, leuk was dit zeker!

Bij het CDTC

’s middags geeft fysiotherapeute Merel een workshop ‘de basistechnieken van masseren’ waar Dionne en Bianca aan deelnemen.
Daarna volgen we bij Paul een workshop ‘gedragsanalyse en verandering.’
’s Avonds is er een CDTC special, een ‘zonsondergangtrip.’ Tussen 17.30 uur en 19.30 uur is de Pelican boat trip speciaal voor de CDTC deelnemers. De boottocht is mooi en het is fijn om hier samen met de andere CDTC deelnemers en hun ouders/familieleden aan deel te kunnen nemen. De zee is wild in het begin, waar vooral de CDTC deelnemers, onze ‘dolfijn-kinderen’ erg veel plezier aan beleven.

Luca geniet.
Op de boot drinkt Luca, jawel… water. Het is weer even wennen want het is wat kouder en er zitten ijsblokjes in, maar om 19.30 uur is de beker leeg!

soms kun je de wereld ook wat minder groot bekijken.

Tijdens de therapie judoën Luca en Paul samen.
Paul vertelt ons dat Luca al meer durft en iets minder afwachtend is tijdens het judoën.

Luca eet vandaag 3 hapjes watermeloen! Zijn zichtbare reactie is niet heel extreem. Zelf scoort Luca het eten van de watermeloen op een 7 a 8.
Een stukje watermeloen eten terwijl Paul het massage apparaat tegen Luca’s voeten houdt, maakt dat Luca zelfs nog maar een 5 scoort. Het is de eerste keer dat Luca watermeloen proeft en hij scoort geen 10. Dit is een vooruitgang!

Op het dock wordt schaak gespeeld door de mannen. Dit gaat prima.

In het water met Nubia is het zoals altijd weer een feest. Nubia doet het weer heel goed. Luca krijgt erg veel kusjes van haar.

Eén kusje…

…en dit was kusje vijf.
Ja, ja, zo kan het wel weer!

Luca gaat iets harder zwemmen. “Dat is leuk” denkt Nubia, die direct nog wat harder gaat zwemmen. Het kost Luca moeite om Nubia bij te houden, waardoor Luca automatisch iets meer druk op Nubia’s rug geeft. Voor Nubia een teken om, je raadt het al: nog iets harder te gaan zwemmen!

Van een afstand mogen wij de dolfijntherapie volgen,
maar wanneer Nubia Luca op een bodyboard of op haar buik hard door het water laat zoeven, kunnen wij Luca’s blijdschap zelfs op deze afstand horen!

Luca: “Joehoe!”

Luca gaat douchen na de therapie. Daarna blijft hij nog even bij Josien en bespreken wij de therapie met Paul. Paul gaat Luca iets eerder ophalen vandaag, Luca wil papa namelijk zelf een vraag stellen.
Luca komt blij bij ons en vraagt papa om morgen met Paul en hem mee te gaan snorkelen.
Dat wil papa wel natuurlijk.
Het was weer een hele fijne ochtend.

Na de lunch in het appartement gaan we terug om de dolfijnenshow te bewonderen.
Dit zijn andere dolfijnen dan de therapie dolfijnen.

Na de show gaat Dionne met Gabrielle snorkelen. Gabrielle verzorgt activiteiten voor de broers en zussen van de CDTC deelnemers.

En voor de mensen die graag willen weten of Dionne of wij als familie nu nogmaals met de dolfijnen mogen zwemmen? Nee, helaas… Wij hebben genoten van de family swim afgelopen donderdag. Dit was een eenmalig avontuur. Aanstaande donderdag mogen we wel 1x op het dock kijken. We kijken daar erg naar uit, want dan kunnen we van heel dichtbij zien wat Luca en Nubia allemaal samen beleven.

Allereerst willen we graag nogmaals bedanken voor al jullie lieve, leuke en meelevende reacties. Het valt ons op dat Luca bijvoorbeeld (nog) geen aandacht heeft om foto’s van zichzelf terug te zien, maar hij wel zeer geïnteresseerd is in eventuele reacties. Hij vraagt er regelmatig naar en vindt het erg leuk.
Kinderen van de Buitenschool;
bedankt voor jullie vragen. Vandaag stond er snorkelen op het programma, maar morgen zal Luca jullie vragen zeker meenemen naar de dolfijntrainer.

Vandaag start Luca met snorkelen en papa mag mee!
Wetsuit aangetrokken, zwemvest aan, duikbril op de juiste plaats.

Klaar om het water in te springen Luca? “Spring je samen met papa, samen met Paul, of helemaal zelf?” vraagt Paul aan Luca. Nadat Paul uitgelegd heeft hoe je het beste kunt springen en Josien heeft het voorgedaan, springt Luca zelf het water in.

Er zijn flinke golven, maar Luca lijkt er weinig van te merken. Hij ligt met z’n gezicht aldoor in het water.

Luca: “Het koraal was een soort oranje. Er waren heel veel vissen, in bijna alle kleuren!” Luca vindt het prachtig.

Na het snorkelen mag Luca kiezen of hij bij een strandje het water uit wil, of via de rotsen. Luca denkt natuurlijk keurig aan de oefeningen voor zijn grove motoriek en kiest de rotsen. Dat is even een klim, maar het gaat Luca prima af.

Zwemvest uit, drijver om en hup, door naar Nubia. Je kunt een dame tenslotte niet laten wachten.

Na wat dikke Nubia kussen, wordt er gezwommen. Zwemmen links van Nubia, overpakken en rechts van Nubia zwemmen. Het gaat zo goed. Luca is zo blij. Nubia doet zo nu en dan wat dingen op haar geheel eigen Nubia wijze en Luca kan er, samen met dolfijntrainer Tamara, Josien en Paul, hard om lachen.

Op het dock drinkt Luca zijn water en eet een halve banaan! De smaak vindt hij ‘neutraal.’
Paul wenkt Dionne. Zij mag vandaag schaken met Luca op het dock, heel dichtbij Nubia.
Luca wint. Vreemd, maar mijn gevoel zegt dat Luca hulp vanuit het water kreeg!

“Hé Nubia, niets voorzeggen hoor!”

Luca gaat het water weer in en mag de ring zo ver mogelijk weggooien die Nubia dan weer keurig bij hem aflevert.

Tijdens de nabespreking met Paul, haalt hij Luca en Josien er wat eerder bij. We maken met elkaar de afspraak dat we ’s middags iets gaan doen wat misschien moeilijk voor Luca zal zijn, maar hij mag dit dan maar 1x benoemen. Vooraf moet Luca scoren (opnieuw tussen 0 en 10, met 10 als ‘zeer vervelend’) tijdens hetgeen we doen moet Luca opnieuw scoren en achteraf moet Luca scoren. Paul legt Luca uit dat hij daardoor kan leren dat het mogelijk is dat dingen die vooraf niet zo fijn lijken, achteraf toch best mee kunnen vallen (de bedoeling is Luca´s starheid wat te verminderen). Paul geeft nog Sudoku vellen mee, die Luca zo nodig kan gebruiken om niet ingevulde tijd mee te vullen. Terwijl wij van Luca vooral de reactie kennen: “Nee hoor, maar toch bedankt” zegt Luca tot onze verbazing met: “Oké. ” Dezelfde reactie op de afspraken die Paul met Luca maakt, geen vuiltje aan de lucht zou je bijna zeggen. We hoopten op vooruitgang door de dolfijntherapie, maar anderzijds durfden we na 10 jaren al zoveel geprobeerd te hebben niet zo heel veel meer te hopen. Nu zien we zoveel vooruitgang bij Luca. Ineens. Het is prachtig. Tegelijkertijd voelt het bijna ´onnozel´ dat het nu ineens allemaal zo gaat. Heel, heel fijn en ook vreemd. Wat gebeurt er met Luca? Toch kunnen we er wel iets van begrijpen. Na de family swim met dolfijn Nubia, hadden wij alle 3 zo´n overweldigend, blij gevoel. Heel apart. Heel blij, alsof je de hele wereld aankan. Misschien gebeurt er zoiets bij Luca? We zullen het niet precies kunnen achterhalen, maar dat hij in 2 weken tijd zoveel grote stappen maakt, dat is fantastisch. We zijn ontzettend blij voor Luca, zijn leventje wordt daardoor tenslotte toch beetje bij beetje wat minder gecompliceerd.

We spreken af ’s middags naar het strand te gaan. Luca’s zus Dionne vindt dat heel leuk. Luca vindt dat heel moeilijk, omdat hij niet weet wat hij er moet, hoe lang het duurt, wie er allemaal zijn, de geluiden zijn er onbekend, etc. etc. Luca gaat mee.
De ‘afspraken’ onder de mensen op het strand, die kennelijk allemaal van deze afspraken op de hoogte zijn en deze naleven, vindt Luca bijzonder vreemd. Wie heeft bedacht dat je op het strand badkleding aan trekt? Waarom zou je niet ‘gewoon’ kleding aan hebben? Bovendien zijn schoenen en sokken veel praktischer dan al dat kriebelende zand tussen je tenen… Tsja Luca…
Uiteindelijk zit Luca op een ligstoel in de schaduw. Hij houdt zich bezig met een ‘woordzoeker’ en dat gaat goed. Hij maakt de woordzoeker helemaal af, drinkt nog een paar slokjes water (welja, in één moeite door) en houdt het uiteindelijk 2 uren vol. Dionne heeft een fijne middag en papa en mama ook. Luca, we zagen dat je het er moeilijk mee had, maar je hebt het niet gezegd. Heel knap Luca, we zijn zo trots op jou!

Goedemorgen allemaal, daar zijn we weer!

Allereerst Luca’s antwoorden op de vragen.

-Hoe zorgt de dolfijn er nu voor dat Luca leert eten en drinken en vooral hoe zorgt de dolfijn ervoor dat Luca Sudoku, judo en schaken leert en hoe leert een dolfijn dat dan weer?

Luca: “De dolfijn leert mij niet alles. Er zijn ook dingen die de therapeut mij leert. Alhoewel,
als je weet dat je daarna met een dolfijn mag zwemmen, heb je wel heel veel motivatie!”

Hoe vinden Luca en de dolfijn het om met elkaar te zwemmen en is de dolfijn aardig?

Luca: “Ik vind het heel leuk om met een dolfijn te zwemmen en ik denk dat de dolfijn het ook wel leuk vindt om met mij te zwemmen. Ze ziet er meestal wel blij uit en ze geeft me gewoon uit haar zelf kusjes. En ja, ik vind haar heel aardig.”

Kan de dolfijn mij ook leren in de kruising te schieten als Messi?”

Luca: “Nee, dolfijnen hebben totaal geen verstand van voetbal.”

Hoe kan ik me ervoor opgeven?

Luca: “De therapie is voor kinderen met een ‘stoornis.’ Op de site van het CDTC kun je er meer over lezen. Ik ben heel erg blij dat ik hier heen mocht, dat kon allemaal dankzij stichting Nicolette!”

Hoe weet je nu welke dolfijn bij welk kind past?

(bovenstaande vragen wist Luca allemaal zelf te beantwoorden, maar voor deze vraag moest hij op zoek naar een antwoord. Onderstaande formulering komt van Luca zelf na ’s middags met Paul en Josien gesproken te hebben).

Luca: “Dat ligt er een beetje aan wat het karakter van de dolfijn is en wat voor een ‘stoornis’ het kind heeft.”

Mama schreef in het verslag dat je hetgene wat jullie gingen doen een cijfer moest geven , wat is het geworden?

Luca: “vooraf een 7 en in het midden en daarna een 2.”

Weet jij of dolfijn Li-Na er ook nog is?

(even niet van Luca) Ehm… tsja, denkend aan Nicolette en andere ‘dolfijnkinderen’
Laten we zeggen dat wij Li-Na niet hebben zien zwemmen. We zijn wel op allerlei plaatsen prachtige foto’s van Li-Na tegengekomen.

Ochtend.

Wat gebeurt er in het appartement?

Het filteren van de waarnemingen door de zintuigen lijkt bij Luca op een andere manier te gebeuren dan bij ‘ons.’ Geluiden die langs ons heen gaan, merkt Luca op. Het gebeurt ook regelmatig dat hij het geluid wat teveel vindt worden. In het appartement hier in Curaçao zijn voor Luca allemaal nieuwe geluiden (die wij niet eens bewust waarnemen). Luca vraagt meerdere keren per dag, een beetje geschrokken: “Wat was dat geluid?” Of: “Waar kwam dat geluid vandaan?” Hij hoort de linker schuifdeur van de badkamer, de rechterschuifdeur, die toevallig net iets anders klinkt, de trekker over de badkamervloer, de palmen die waaien voor de deur. Allemaal geluiden die hier nieuw zijn of anders klinken dan thuis. Luca lijkt op scherp te staan, want hij stelt hier heel veel vragen over. Steeds een klein beetje geschrokken. Lastig voor hem, maar anderzijds brengt deze auditieve alertheid iets positiefs. Wanneer wij met Dionne praten, leek dit doorgaans compleet langs Luca heen te gaan. Luca leek dan wat meer in zijn eigen wereldje te zitten. Nu lijkt Luca ook ‘gesprekjes’ meer te horen/op te pikken. Hij stelt er soms zelfs vragen over. Opmerkelijk en heel leuk! Zo vraagt Dionne ons of men in Curaçao nu voor of achter loopt met de mode. Uit onverwachte hoek (Luca!) vernemen we: “Achter, want we zijn 6 uur terug gegaan in de tijd!”

Luca mag Nubia haar tong laten uitsteken!

Bij het CDTC.

Luca krijgt van Paul de opdracht om mensen die rondlopen bij het Sea Aquarium of CDTC, aan te spreken. Luca moet zichzelf voorstellen. Paul zegt Luca voor wat hij moet/kan zeggen. Daarna moet Luca vragen of hij iets mag vragen en hen de vraag stellen wat zij hier doen en uiteindelijk moet hij hen bedanken voor hun antwoord. Luca moet ook luisteren naar het antwoord, want Paul wil graag terug horen wat de mensen gezegd hebben. Luca’s reactie: “Oké.” Luca gaat met Paul en Josien mee en gaat aan de slag. Het gaat goed. Luca vindt het wel spannend, dat ziet Paul aan Luca’s handen en vingers waarmee hij steeds dezelfde bewegingen maakt. Luca: “Er zei iemand, ik zit even te rusten.” Luca vindt dat een leuk antwoord.
Luca oefent vandaag het eten van wat stukjes Cantaloup-meloen en het drinken van melk. Dit gebeurt op het dock. De meloen vindt hij minder erg dan de melk. De smaak van de melk scoort hij op een 9. Luca mag het water in met Nubia. Nubia heeft vanochtend andere interesses. Dolfijnman Papito leidt de dames nogal af, naar wij later van Heike horen. Chabelita vertrekt naar het bad ernaast, maar Nubia is lekker aan het dollen met Papito en haar moeder Bonnie, voor zover wij inmiddels kunnen begrijpen wat er gebeurt. De therapie wordt even na half 12 gestopt. Luca gaat douchen en mag om 13.15 uur weer terug komen om met Nubia te zwemmen.

Middag.

Luca gaat met Paul en Catharina (Josien begeleidt op dat tijdstip een ander kind) en dolfijntrainer Tamara, naar het dock. Dionne en papa en mama mogen van dichtbij kijken vanmiddag. Nubia heeft nu heel veel zin en doet het allemaal fantastisch. Ook Luca doet het super. Wat zijn we trots op die kleine man! Toen wij de family swim hadden, merkten we dat Nubia in het water toch wel veel groter is dan ze vanaf de kant lijkt. Er komt echt wel wat aan als ze op je af komt zwemmen! Wij vonden het prachtig, maar waren echt niet zo stoer als Luca. Nubia is nog heel jong en moet nog heel veel leren. Zij past zich nog niet helemaal aan het therapiekind aan. De trainers zeggen wel eens grappend: “Nubia zwemt gewoon door je heen. Dus het is best handig om zelf opzij te zwemmen!”

“Neem haar maar mee hoor Luca” horen we Tamara naar Luca roepen. Luca zwemt… en neemt Nubia mee! “Pak haar maar aan de linkerkant. Prima, nu weer naar rechts” horen we Paul in het water tegen Luca zeggen. Luca doet het allemaal. En hup, daar komt ineens weer een dikke Nubia pakkerd tussendoor en nog maar eens een kus en nog één. Luca lacht erom, hij vindt het allemaal even prachtig, net als wij vanaf de kant.

Luca vindt kiezen moeilijk. Thuis zegt hij meestal: “Ik weet het niet, kies jij maar!” Ook bij het CDTC mag (moet) Luca keuzes maken. Zo mag hij regelmatig zelf kiezen wat hij wil doen met Nubia. Luca vindt het moeilijk, hij denkt en hij denkt… “Te laat Luca!” horen we Paul zeggen. Nubia wacht niet tot Luca eindelijk tot een keuze gekomen is en heeft zelf al gekozen. Uiteraard voor weer zo’n dikke Nubia pakkerd!
Luca wil Nubia nu graag door de hoepel laten springen. Luca moet het contact met dolfijntrainer Tamara aangaan en het haar vragen. Tamara reageert heel lief en positief naar Luca en hij krijgt van haar steeds de attributen waarom hij vraagt. Luca wil de zinkende ring gooien en dan met de duikbril op zien hoe Nubia deze uit het water vist. We zien hoe Luca zich overgeeft aan Paul om zich (in het water) te laten helpen de duikbril goed op te zetten. Meestal wordt Luca liever niet door anderen aangeraakt (of hij moet mensen al heel lang en goed kennen). Luca kent Paul nog geen 2 weken, maar lijkt zich volledig veilig bij hem te voelen. Zoiets simpels als een duikbril opdoen, maar voor ons is dit een heel bijzonder moment om Luca zo te zien. Prachtig.

Luca vraagt om het bodyboard. Nubia heeft er heel veel zin in. Luca: “Oei joe joei, zo hard waren we nog nooit gegaan!” Luca geniet. Stralend komt hij uit het water. Moe maar voldaan.

’s Avonds doet Luca opnieuw zijn best met iets wat hij heel lastig vindt.
We drinken iets bij Hemmingway, echt met z’n viertjes. Gewapend met de Sudoku vellen, de woordzoeker en een Mr. Bean boek, maar Luca is erbij.
Wat een super dag.

De rollen worden omgedraaid, Luca moet Nubia duwen! Nubia: “Kom op Luca, dat kan best wat harder.”

Vandaag is het Luca’s laatste therapie dag. Voor ons voelt dat al heel vreemd. Hoe zou Luca het zelf ervaren? Eerst heeft Paul nog een verrassing. Onverwachte dingen kunnen namelijk ook heel leuk zijn! Luca weet al wel dat Dionne vanochtend het eerste gedeelte mee mag met Paul en hem. Dionne en Luca krijgen flippers en een duikbril en snorkel. “Wat gaan we doen?” vraagt Luca aan Paul. “Wat denk jij?” vraagt Paul. “Ik zie dat we een snorkel-set hebben, gaan we weer in de hoge golven snorkelen?” vraagt Luca. “Nee, we gaan vandaag niet in de hoge golven snorkelen, we gaan wat ‘visjes’ voeren” zegt Paul. Paul neemt de vis mee en ze gaan met z’n drieën het water in, tussen de visjes, vissen, nog grotere vissen, roggen. Schildpadden en haaien kunnen ze ook onder water zien, alleen kunnen die niet bij hen komen. De schildpadden kunnen wel gevoerd worden door een speciaal gat.
Daar gaan ze. Vanaf de kant zien wij hen heel enthousiast wijzen naar de meest mooie vissen, terwijl ondertussen een pelikaan dichtbij komt kijken of hij nog een visje kan scoren en een rog ervaart hoe het is om onder Dionne en Luca door te zwemmen!

In het water ligt een boot met ramen onderin. Zo kunnen wij Dionne, Luca en Paul zien snorkelen en we zien hoeveel vissen er onder water op hen afkomen wanneer ze vis voeren. Dionne is fan van de schildpadden, zij krijgen onder water vis van haar.

Luca en Dionne genieten allebei enorm. En om met Luca te spreken: ‘Paul verzint en doet wel steeds allemaal hele gave en coole dingen.’ Vol verhalen van wat ze allemaal gezien hebben, komen ze het water uit. De dag kan nu al niet meer stuk.

Dan is het, voor de laatste keer helaas, tijd voor Luca om met Nubia te zwemmen. Na een begroeting met de inmiddels welbekende Nubia-kus en Tamara die roept: “Ja hoor Luca, ze is nog steeds verliefd op je” komt al het geleerde in deze weken, nog 1x voorbij. Tot op het laatste moment blijft alles even goed doordacht en begeleid. Zo zien we van een afstand dat Luca afscheid neemt van Nubia. Daarna zien we hem bijna weglopen, maar met steun en begeleiding van Paul weer terugkomen op het dock, op dolfijntrainer Tamara afstappen, haar een hand geven en netjes bedanken voor alles. Super.

Onderstaande foto’s, waar wij heel erg blij mee zijn, zijn gemaakt door de fotografe van het CDTC.

Luca, Josien en Paul, op weg naar Nubia!

Dansen met Nubia.

En welke dame wint een spetter-gevecht van de 2 mannen?

Luca kijkt hoe Nubia de ring onder water pakt.

Het was allemaal even prachtig deze weken. De bijzondere therapieresultaten en alles daarom heen.
Wij willen de lieve mensen van het CDTC enorm bedanken. Wat een inzet en enthousiasme. Jullie waren geweldig voor Luca, maar ook voor ons als gezin. Dionne zei al: “Ik voel me hier net een V.I.P!” We hebben zo’n bijzondere en fijne tijd gehad met elkaar. Iedere dag was hier een blije dag. Het was bijna alsof we even in een andere wereld stapten. Dat klinkt misschien vreemd, maar op een andere manier weten we het eigenlijk niet te omschrijven. In het bijzonder bedanken we Paul, Josien en Tamara. De werkwijze was zo perfect op Luca afgestemd. Wat voelde Luca zich op zijn gemak bij jullie. Jullie hebben daarmee de voorwaarde voor hem gecreëerd om daarna verdere stappen te kunnen en durven zetten. En die heeft Luca dan ook gezet! Alsof hij z’n flippers nog aan had, zo hard ging het ineens. Geweldig.

Wij willen de lieve mensen van stichting Nicolette enorm bedanken. Zonder dat de familie Berkel deze organisatie had opgezet, hadden wij waarschijnlijk nooit bedacht dat Luca zoveel baat zou hebben bij deze therapie. Wat bijzonder, dat Luca, dankzij jullie, deze mogelijkheid heeft gekregen.
Wij dachten al dat we Anne-Mieke begrepen, toen ze ons uitlegde waarom ze andere gezinnen met een kind met een ‘beperking’ deze therapie zo gunde. Nu wij dit samen met Luca, als gezin, ook daadwerkelijk hebben mogen ervaren, begrijpen we Anne-Mieke nóg veel beter en kunnen we met haar, alleen nog maar zeggen: we hopen dat er nog veel gezinnen deze mogelijkheid krijgen, het is zo goed en zo mooi!
Stichting Nicolette, alle sponsors en donateurs, andere betrokkenen, ontzettend bedankt allemaal.
Ook de mensen die zo met Luca hebben meegeleefd, wat lief allemaal, dankjewel.
Het was bijzonder positief en overweldigend en vooral, onvergetelijk.