Serra en Jesse

Hier komt het dagboek van Serra en Jesse

Nog maar 1 dagje werken en naar school en dan is het zo ver! Op vrijdag 17 februari om 10:00 uur vliegen Serra en Jesse met hun vader en moeder naar Curaçao!  We zijn thuis al druk aan het pakken. En dat is best even schakelen. We lopen hier met handschoenen en winterjassen en opeens moeten we op zoek naar zonnebrand, petjes en de korte broeken.  Serra en Jesse hebben er alvast heel veel zin in. Ze hebben lang naar de reis toe kunnen leven. Omdat wij therapie krijgen voor allebei de kinderen hebben we aan veel activiteiten mee moeten doen. Dat was altijd gezellig en Serra en Jesse hebben daar ook zelf hun steentje aan bijgedragen. Net als veel vrienden en kennissen (waarvoor heel veel dank!)

Natuurlijk is het fantastisch om naar zo’n prachtig eiland te gaan. Wij zijn nog nooit zover weg op vakantie geweest. Maar we beseffen ons goed dat we daar ook heen gaan met een doel. Ons doel is om de tijd van de therapie optimaal te benutten. Jesse en Serra en wij als ouders hebben goed nagedacht over de dingen die we daar willen leren. We hopen dat het realistische doelen zijn en dat de therapeuten ons daar goed kunnen helpen.

Dit zijn onze 2 fantastische kinderen:

Jesse is een lieve en sportieve jongen van bijna 13 jaar. Hij is jarig op de laatste therapie dag! Jesse kan een heleboel dingen heel goed. Vooral sporten gaat hem heel makkelijk af en is zijn passie. Maar sommige dingen zijn voor hem ook heel moeilijk. Jesse heeft PDD-nos en heeft veel moeite met leren. Dat maakt hem vaak erg onzeker. Omdat hij altijd hele hoge eisen aan zichzelf stelt, stelt hij zichzelf ook vaak teleur. Hij heeft voor zichzelf als leerdoel bedacht dat hij wil leren omgaan met tegenslag. Zijn grote motivatie hierbij is dat hij prof wielrenner wil worden. En dan hoort tegenslag erbij. Naast de therapie ziet hij vooral uit naar het mountainbiken en het snorkelen. En natuurlijk naar de mooie en bizarre dieren op Curaçao.

Serra is onze gezellige en spontane dochter van 16 jaar. Ook Serra heeft heel veel talenten. Maar ook voor haar zijn er veel dingen heel moeilijk. Serra heeft klassiek autisme en ook veel leer problemen. Ze heeft een zwaar half jaar achter de rug. Door een verandering van school is er nu wat rust gekomen. Net op tijd om veel te kunnen leren van de therapie. Serra wil graag aan de slag met grenzen. Grenzen voelen, grenzen aangeven, grenzen van anderen herkennen en zo voort. Naast de therapie kijkt zij het meeste uit naar de zon, het strand en het lekkere eten. Serra is een levensgenieter.

Ook voor ons als ouders van dit prachtige stel valt er vast nog heel veel te leren. Wij krijgen graag tips en adviezen hoe wij hen nog beter kunnen begeleiden. Daarnaast hopen wij ook op wat ontspanning en gezelligheid met het gezin.

Met al deze mooie doelen kunnen wij aan de slag omdat wij via Stichting Nicolette de kans hebben gekregen om deel te nemen aan deze unieke vorm van dolfijn ondersteunende therapie. Daar zijn we erg dankbaar voor!

De komende tijd gaan we jullie via dit dagboek op de hoogte houden van onze avonturen. Dus hou ons dagboek in de gaten. En een berichtje achterlaten mag! Voor de kinderen kan dat een fijne motivatie zijn om door te zetten.

Arco en Mirian Flikweert

En dan was het eindelijk zover!

De dag om af te reizen naar ons huisje op het tropische eiland. Het idee was om 5 uur te vertrekken. Dat liep helaas iets anders. Serra bleek bij het wakker worden erg overstuur. Ze wilde zich niet aankleden en niet mee.  Praten en de structuur uitleggen werkte niet snel genoeg en er was natuurlijk een tijdslimiet. Uiteindelijk moesten we haar met dwang meenemen in de auto. Dat gaf wel even wat hectiek. (Sorry buren voor de herrie). Pas in het vliegtuig trok Serra iets bij. Tot die tijd heeft ze gehuild en erg boos gedaan. Gelukkig lukte het Jesse om zich er van af te sluiten en te genieten van de avonturen op de reis. En wat een lief personeel troffen we overal! Zowel bij de douane als bij de stewardessen van de KLM was er zoveel begrip en hulp. De 9 uur in het vliegtuig gingen echt prima. Die vlogen snel voorbij door de muziek en filmpjes.

Door de shuttelservice werden we naar ons pittoreske huisje van Bon Bini Beach Side gereden. Daar ontmoetten we ook nog twee andere gezinnen die deel gaan nemen aan de therapie komende week. Erg leuk om even kennis te maken. Deze mensen gaan voorde tweede keer dus konden ons ook van praktische informatie voorzien.

Terwijl het in Nederland al heel laat was ging hier de zon net onder. Tijd om even het stof van de reis van ons af te spoelen. Een frisse duik in het zwembad.

Daarna nog even snel wat eten. Het doel was om tot een uur of negen op te blijven zodat we zo min mogelijk last krijgen van de Jetlag. En dat lukte prima op het strand. We troffen een hele leuke boulevard met allerlei winkels en terrasjes. Maar vandaag kozen we voor een snel patatje. Zelfs Serra kon er niet omheen dat het misschien toch wel leuk kon gaan worden.

En dan word je opeens wakker op een prachtige plek op een Cairibisch eiland!

Wat een overgang. Ons huisje is al de eerste tropische verrassing. Prachtig blauw en zo leuk:We zitten echt pal naast het zwembad. Dat proberen ze hier altijd te regelen voor de gezinnen die therapie volgen. Zo is toezicht houden op je kinderen wat eenvoudiger. Echt top! Serra en Jesse hebben in de middag heerlijk gezwommen. Direct was er leuk contact met twee andere kinderen die hier ook zijn voor de therapie. En verder is het vooral rustig in het zwembad. Heerlijk!

En het is echt waar! Leguanen lopen hier gewoon overal. Ze zitten vaak rond ons huisje op de warme stenen.

We hebben overdag rustig aan gedaan zodat iedereen een beetje kon wennen aan de nieuwe situatie. Vooral voor Serra valt het nog niet mee. Ze wisselt nog heel erg in haar stemming en kan haar draai nog niet vinden. Maar dat gaat vast goedkomen als er straks wat meer structuur is rondom de therapie. Want daar hebben we al informatie over gekregen. Maandag starten we in de ochtend met een informatie bijeenkomst. Daarna start voor ons in de middag de therapie. Ze zijn iedere werkdag van 13:00 uur tot 15:00 uur aan de beurt. Ze mogen wel op dezelfde tijd maar hebben natuurlijk hun eigen programma. Jesse gaat begeleiding krijgen van Lisa en Serra van Merel. Spannend!!!!

Om een beetje een beeld te krijgen hoe dat dan gaat zijn we alvast even naar het CDTC toegelopen. Slechts 10 minuten lopen dus dat gaat prima. Daar aangekomen bleek het eigenlijk al dicht. Maar weer troffen we erg aardige mensen die ons stiekem toch even doorlieten om te kunnen kijken. En het was heel fijn om even een beeld te hebben bij waar je maandag moet zijn. De kinderen waren best onder de indruk nu ze de dolfijnen zo zagen zwemmen.

En omdat we toch op een tropisch eiland zijn, zijn we direct door gegaan voor een heerlijk ijsje aan de zee en de ondergaande zon…… Nu we er toch zijn!

Over vandaag valt niet zo heel veel te vertellen. We hebben heerlijk rustig aan gedaan en ons een beetje voorbereidt op wat morgen komen gaat. Rustig aan doen is hier geen straf hoor. Heerlijk zwemmen, relaxen, naar het strand en in de avond lekker een Pizza aan de boulevard. Maar het beste nieuws van de dag is dat Serra lijkt te zijn bijgetrokken. Opeens is de stress over en is ze weer gewoon haar gezellige zelf. Dat is natuurlijk voor iedereen meer ontspannen. En vooral heel fijn dat ze de therapie nu wat meer met een open blik in kan gaan. Want als je op je gemak bent leer je ook meer. Op naar morgen dus!

Voor Jesse werkt dit wat anders. Die vindt het juist spannend om nieuwe dingen te moeten doen. En dat gaat morgen zeker gebeuren. Wij mogen hem wel wegbrengen naar de therapie. Maar vanaf de start moet hij het toch helemaal alleen doen. En dat is niet zijn sterkste kant. Maar direct een goed leerdoel dus. Jesse hoopt maar dat zijn begeleidster aardig is. “Want anders ga ik niet!”, kondigde hij al aan. Maar dat gaat vast helemaal goedkomen. We rekenen op de rust en de ervaring van de therapeuten. En op het doorzettingsvermogen van Jesse!

Jullie horen morgen hoe de eerste dag is gegaan.

En dan is het eindelijk zo ver….we gaan starten!

Gisteren  werd het opeens toch wel even spannend. Jesse sliep slecht van de zenuwen. Maar dat is natuurlijk ook logisch. Want je doet alles voor de eerste keer.

Vanmorgen om 11 uur was er eerst een korte bijeenkomst voor iedereen die vandaag gaat starten met de therapie. Daarin werden ons wat dingen uitgelegd. Wat wel en wat niet mag en waar je moet zijn bij vragen. Ook werd er iets verteld over de workshops voor ouders die de komende twee weken worden aangeboden. Die behandelen allerlei onderwerpen waar je iets van op kunt pikken. Gaan we doen dus!

Na die voorlichting hadden we even een uur over voor we echt konden gaan starten. We hebben die tijd maar even benut voor een heerlijke aardbeien smoothie….. Zo’n echte in een hoog glas met vers fruit!!!

Om half een moesten wij ons melden voor een intake gesprek met Merel en Lisa. Merel is de behandelaar van Serra en Lisa van Jesse. We deden dat gesprek zonder de kinderen. Die gingen met de therapie-stagiaires een rondje lopen bij het aangesloten sea aquarium. Voor Jesse direct even een test, want daar hadden we hem niet op voorbereid. Maar hij pikte het heel stoer op en ging vrijwillig mee.

Wij hebben aan de therapeuten geprobeerd uit te leggen hoe onze kinderen in elkaar steken. Waar zijn ze goed in en wat vinden ze moeilijk? Welke benadering hebben ze nodig? Het belangrijkst zijn natuurlijk de eerste doelen die we met elkaar hebben opgesteld. Voor Serra gaan we ons richten op grenzen aangeven van jezelf, grenzen aanvoelen van anderen en feitelijk leren welke grenzen we in de maatschappij met elkaar hebben afgesproken. Ze gaan ook werken aan de mond motoriek van Serra. Ze heeft al jaren moeite om haar mond goed te sluiten. Verder gaat Arco zich met Serra in de therapie richten op hun onderlinge contact. Daar willen wij graag verbetering in proberen aan te brengen. Voor dit laatste doel gaan we mogelijk extra hulp inroepen van een psycholoog. Voor Jesse gaan we ons richten op zijn faalangst. Hij legt de lat erg hoog voor zichzelf en kan erg gefrustreerd zijn als dingen hem niet lukken. Dat leidt er uiteindelijk toe dat hij erg onzeker is en veel dingen vermijdt. Verder heeft hij soms last van wat dwangmatige handelingen. Daar zou hij graag de regie over terug krijgen. Genoeg om mee aan de slag te gaan dus!

Toen deze intake klaar was gingen de therapeuten met de kinderen aan de slag. De eerste dag staat in het teken van kennis maken. Met je therapeut, je vaste stagiaire, de dolfijnentrainster, de cameraman en natuurlijk je eigen dolfijn. Al deze mensen(en dier) vormen bij elkaar een vast team om je kind heen.

Nadat Serra en Jesse in hun eigen tempo hun wetsuits hadden aangedaan gingen ze naar het dok. Jesse startte binnen met een kennismakingsspel met een bal. Daarna meldde ook hij zich buiten. Natuurlijk werd er gestart met de kennismaking met de dolfijnen.

Serra gaat de komende twee weken zwemmen met haar dolfijn Nubia. Dat is een jonge dolfijn die erg toegankelijk en speels is. Serra vond het direct geweldig! Iedere keer hoorden we haar hard lachen door het bassin.

Jesse heeft de dolfijn Bonnie de komende twee weken in zijn team. Dat wilde hij graag omdat zijn nicht ook Bonnie heet en dat voelde dus goed voor hem. Achteraf hoorden we dat Jesse bij de start erg gespannen was en wat gesloten. Maar eenmaal bij de dolfijn kon hij helemaal ontspannen en genieten van het contact.

Bonnie is de moeder van Nubia. Soms maakten de dolfijnen dus ook contact met elkaar tijdens de therapie. Omdat Serra en Jesse op het dok naast elkaar zitten komen ze elkaar regelmatig tegen. En dat is goed want ook hun onderlinge contact is een onderdeel van de therapie.

Na het kennismaken met de dolfijn volgde er weer even een oefening op het dok. Jesse ging aan de slag met het kwaliteiten spel. Daarbij moet je door middel van kaarten iedere keer benoemen wat je goed kan. Daaruit bleek dat dat best wel veel dingen zijn. Serra heeft op het dok even een vragenspel gespeeld met een bal. Daarin moet je elkaar vragen stellen waardoor je elkaar beter leert kennen. Ter afsluiting gingen ze nog een keer het water in. Nu was het tijd voor spelen met de dolfijnen! Jesse ging met de bal aan de slag en heeft gedanst met Bonnie in het water. Serra ging met een ring aan de slag en heeft Nubia laten springen over een stok.

Wij als ouders konden alles perfect volgen van de andere kant van het bassin. Daar zaten we heerlijk samen in de schaduw. Zo konden we proberen mooie foto’s te maken. En natuurlijk genieten van wat er gebeurde met onze kinderen. Het is ontroerend om te zien dat zo’n volledig team zich zo vanzelfsprekend inzet!

Na de therapie was er een korte terugkoppeling. Jesse was inderdaad bij de start wat gespannen geweest maar had toch heel goed aan kunnen geven wat hij wilde leren. Daar hebben ze samen al best even over doorgesproken. Jesse gaf aan dat hij het heel erg leuk vond en dat hij Lisa vertrouwt. Hij wil morgen dus best nog een keer! Mooie start lijkt me. Serra had ook een goede start gemaakt. Ze had haar eigen doelen goed aan kunnen geven en dat waren dezelfde doelen als die wij hadden bedacht. Dat komt dus prima uit.

Daarna was het even ontspannen. Even wat poffertjes gegeten (tsja…..Hollandse invloeden op dit eiland). Serra heeft de rest van de middag nodig gehad om te ontspannen. Die kon alleen nog maar op de bank liggen. Prima wat ons betreft. Arco en Jesse gingen de gehuurde mountainbikes voor de komende twee weken ophalen. Voor Jesse ook heel erg belangrijk. Want hij mist nu dagen training en dat maakt hem heel onrustig. Verder kan het fietsen hem ook helpen om tussen de therapie door te ontspannen. En er zijn hier mooie parcoursen in de omgeving. Karren maar dus!

In de avond lekker rustig in ons huisje gegeten. Even geen prikkels. Het was echt bijzonder om te horen hoeveel de kinderen al wisten over de dolfijnen. Vooral Serra kon heel erg veel feitjes benoemen. Die heeft echt als een spons alle informatie opgenomen.

Morgen start het echte werk. Dan is het geen kennismaking meer maar gaan we aan de slag. Benieuwd wat dat ons gaat brengen……….

De dag dat we echt aan de slag gaan.

Vandaag stond de eerste echte therapie dag op de planning. Maar omdat we ons pas om 13:00 uur hoeven te melden was er in de ochtend ruimte voor wat ontspanning. Voor de vrouwen was dat shoppen. Of eigenlijk boodschappen doen. Een heel avontuur met een busje wat alle toeristen naar de supermarkt brengt. Een spar genaamd Vreugdenhil…dat dan weer wel. Dat busje is echt een onderneming. Op de heenweg al stampend vol en dan moeten op de terugweg de boodschappen er nog bij….. Het ontbreekt nog aan een levende kip en een geit. Verder lijkt het net op transport in Afrika.

De mannen gingen voor hun ontspanning fietsen. Ze hebben een moeilijk parcours langs een oud zoutwinningsmeer gereden. Dat was best pittig in de hitte.

Maar daarna gingen we echt op weg naar de eerste volledige therapie dag. En ze nemen hier geen halve maatregelen. Beide kinderen moesten direct volop aan de slag! Er worden veel verschillende doelen tegelijk meegenomen in de twee uur durende therapie. Eerst gaan beide kinderen met de eigen therapeut en de stagiaire aan de slag binnen in de therapie ruimtes. Na ongeveer een half uur gaan ze zich omkleden en naar het dok. Daar wordt trainen met de dolfijn afgewisseld met therapie op het dok.

Voor Jesse is speciaal een coole jongens ruimte gemaakt met zitzakken en hangstoelen. Voor hem is het belangrijk om te leren aangeven wanneer hij spanning voelt. Waar voel je dat en hoe kan je dat aangeven aan je omgeving? Jesse heeft voorlopig gekozen om dat te doen via stress kaartjes. Dat is makkelijker dan vertellen. Jesse moet leren om zijn grenzen te voelen en aan te geven. Maar omdat hij snel geneigd is om moeilijke situaties uit de weg te gaan moet hij ook juist leren om over zijn grens heen te gaan. Het idee is dat hij dan succes ervaringen opdoet. Jesse moet daarom juist dingen gaan doen in de therapie die hij echt heel spannend vindt. Dat zit m dan vooral in lezen/schrijven en dingen vragen of vertellen. Na dat allemaal besproken te hebben gingen ze naar Bonnie.

Bonnie had er helemaal zin in. Jesse pakte het prima op na gisteren. Hij mag al wat meer zelfstandig zwemmen. Opvallend is dat Jesse erg sensitief met de dolfijn kan omgaan. Hij maakt goed contact en geniet van de aanraking en het knuffelen. Na een tijdje mocht Jesse zelfs even zwemmen met de dolfijn Sami. Dat is het jongste kind van Bonnie. Die dolfijn is 1 jaar en wordt opgeleid als trainingsdolfijn. Hij moet leren om met kinderen om te gaan. Omdat Jesse zo invoelend en rustig is heeft hij even met Sami mogen zwemmen. Zo helpt Jesse bij de opleiding van een dolfijn. Als dat niet goed is voor je ego!

Daarna gebeurde er iets bijzonders. Bonnie werd even boos op Nubia, de dolfijn van Serra en viel naar haar uit in het water. Omdat Serra en de therapeut daarbij waren kreeg Bonnie even straf. Ze mocht niet meer verder spelen met Jesse. Voor Jesse dus even dok tijd. Hij ging verder over het onderwerp spanning en wat hij moet gaan leren. Alleen al het praten daarover gaf hem heel veel stress. Gelukkig mocht hij daarna nog even met Noubia zwemmen terwijl Serra dok tijd had. Hij mocht haar zelfs ook even laten springen.Serra is in de therapie ruimte gestart met fysieke grenzen voelen. Ze moest een blinddoek om en dan werden prikkels toegebracht door aanraking op de arm. Serra moest dat omschrijven en aangeven wat ze voelde en of het nog prettig was of niet. Heel lastig voor haar om te omschrijven. Daarna mocht Serra dit bij de therapeute doen en moest ze dus de grens van Merel leren voelen en goed luisteren. Bij Serra merken ze dat haar gevoel in haar lijf erg onder gestimuleerd is. Ze lijkt slecht te voelen. Behalve aan haar hoofd. Dat is juist weer overprikkeld. Daarom gaan ze met haar aan de slag met dat gebied. Ze leert de prikkels te beheersen via een speciaal apparaatje wat lijkt op een elektrische tandenborstel. Maar dat is heel gevoelig voor haar. Ook gaan ze met haar aan de slag met haren wassen. Want ook dat is erg prikkelgevoelig. Ook Serra mag steeds meer zelfstandig gaan zwemmen om haar zelfvertrouwen te gaan vergroten. Het idee is zelfs om later te gaan snorkelen. Dat is een combinatie van prikkels in het gezicht, mondmotoriek en plezier in het contact maken onder water. Tevens gaat Serra de komende tijd steeds meer zorg dragen in de verzorging van Nubia. Ze zal zelf moeten gaan plannen dat de vis schoon wordt gemaakt en dat alle spullen mee worden genomen. Zo stimuleren ze de zelfredzaamheid en haar zelfvertrouwen.

Aangekomen bij het bassin mocht Serra met Nubia gaan spelen met een ring. Dat was direct al best zelfstandig. aar dat ging super!

Serra mocht natuurlijk ook drijven en kroelen bij Nubia. Omdat ze zo moeilijk dingen aanvoelt moet ze leren voorzichtig te zijn en goed te kijken en te voelen hoe Nubia op haar aanraking reageert.

Het was best even schrikken toen de dolfijn Bonnie hard naar Nubia kwam zwemmen en tegen haar aanzwom terwijl Serra en Merel in het water lagen. Maar Serra was heel dapper en is daarna gewoon doorgegaan met Nubia.

Leuk was wel dat Serra en Jesse daarna even op 1 dok mochten omdat Jesse ook met Nubia moest zwemmen. Ze mochten Nubia samen laten springen door een commando te geven. Hoeveel broers en zussen delen zoiets?

Bij de nabespreking werd het even moeilijk voor Jesse. Hij vindt praten met vreemden moeilijk. Dus moest hij dat gaan doen. Later op de avond was er een kennismakingsborrel voor alle therapeuten, ouders en kinderen. Er zou een therapeut naar Jesse komen die hij niet kent. Met hem of haar moest hij een praatje maken over de therapie en zijn hobby’s. Jesse zag hier erg tegenop maar was zonder tegensputteren meegekomen naar de borrel. Daar werd hij al snel aangesproken door Sebastiaan. En het lukte heel goed! Hij heeft verteld over Bonnie en wat er gebeurde vandaag en over het wielrennen. Grappig is dat Jesse het daarna overal heel serieus oppikte. Hij ging ook praten met zijn eigen dolfijn trainer. En toen we later ergens alleen gingen eten ging hij zelf bestellen. Wat een bikkel is het toch!!!!

We zijn erg onder de indruk van hoeveel dingen er in de therapie tegelijk worden opgepakt en hoeveel de therapeuten zien. Echt ongelooflijk! Als dit zo door gaat gaan we grote stappen maken. Op naar morgen dus!!!!

Als afsluiting wil ik even iedereen die reageert bedanken voor hun support. Zowel via de app als via dit dagboek. De kinderen vragen meerdere keren per dag of er nog reacties zijn. Het is voor hen echt niet makkelijk om zo geconfronteerd te worden met dingen die je nog moet leren. Maar alle positieve reacties helpen echt om door te zetten!!!!!! Dus dank jullie wel namens Jesse en Serra.

Hoe een rustig dagje veel op kan leveren….

Vandaag hebben we het noodgedwongen een beetje rustig aan gedaan. Serra had gisteravond en vannacht last van haar maag. Beetje de combinatie van spanning, de warmte en anders eten en drinken. Arco en Jesse zijn vanmorgen vroeg op de fietsen gestapt voor een heerlijk rondje langs een meer vol flamingo’s. Serra bleef in bed. Gelukkig hielp de medicatie voldoende om haar opgelapt te krijgen voor de therapie. En dat was nodig ook want ze moest vol aan de bak!

We hebben vandaag wat minder foto’s kunnen maken omdat Arco en ik ook aan de slag moesten. We kregen een workshop Sensorische Integratietherapie van fysiotherapeute en specialiste Ricarda. Zij heeft ons in een notendop uitgelegd wat de basis is voor deze manier van werken. Kort gezegd komt het neer op het verwerken van alle prikkels die binnen komen. Dat kan via de 5 zintuigen (oren, ogen, neus, mond en huid) en via het evenwichtsgevoel en de diepe waarneming. Dat laatste klinkt heel vaag maar zijn eigenlijk de prikkels vanuit je eigen lijf (pijn, je blaas en het voelen van je eigen lichaam). In de hersenen ligt een plek waar de zintuigen die binnen komen als eerste gefilterd worden. Zo kun je kiezen waar je je op gaat richten en kun je je concentreren en open staan voor leren. Daarna worden de toegelaten prikkels verder gestuurd naar de hersenen. Bij onze kinderen loopt door hun vorm van autisme die filtering van prikkels verstoord. Veel indrukken komen helemaal ongefilterd binnen en zorgen voor overbelasting. Dat is heel erg vermoeiend voor hen. Kinderen zoeken vaak manieren om zelf die prikkels te dempen. Zoals zich afsluiten, concentreren op 1 specialisme en dwangmatige handelingen. Dat valt goed te beïnvloeden door de prikkels anders aan te bieden. Daar hebben we dus allerlei handvaten voor gekregen. Vooral belangrijk is dat de basis altijd het voelen van prikkels, het evenwicht en de diepe waarneming is. Pas als dat ontwikkeld is, kun je andere dingen leren als spraak, sociale interactie of wat dan ook. Daarom werkt het zwemmen met dolfijnen zo goed. Dan worden die drie dingen in grote hoeveelheid aangeboden naast alle andere therapie.

Erg theoretisch verhaal, maar heel erg belangrijk om onze kinderen beter te kunnen gaan helpen ook straks thuis en hen te helpen in hun ontwikkeling. Zeker iets waar wij nu al bewuster van gaan zijn, maar waar we thuis verder mee aan de slag willen.

Ondertussen waren Serra en Jesse hard bezig in de therapieruimte en op het dok.

Serra is vandaag vooral aan de slag gegaan met emoties. Boos, verdrietig en blij. Dat leverde heel veel stof voor gespreken op want dat gaat nog niet altijd even goed. Vooral het omgaan met boosheid is soms heel erg moeilijk. Serra heeft veel verteld over wat haar de afgelopen maanden vaak boos heeft gemaakt. Ze gaan samen een plan proberen uit te werken zodat Serra meer grip gaat krijgen op haar eigen boosheid en leert dit anders te uiten. Arco gaat daarbij betrokken worden zodat ook wij als ouders kunnen leren hoe we dat aan kunnen pakken.

Daarna ging Serra lekker aan de slag met Nubia. Ze mocht gaan snorkelen met haar. Dat ging met een speciale snorkel met een vast ademstuk op haar masker. Dat was echt even heel moeilijk. Vooral de beweging met het hoofd in het water was heel moeilijk. Maar uiteindelijk lukte het om naar Nubia te kijken onder water.

Jesse ging verder praten over spanning. Hij moest van 0 tot 10 aan gaan geven wat spannend voor hem was en hoe hij zich voelde in die verschillende stadia. Ook ging hij oefenen met diepe druk om zichzelf rustig te maken. Dat deden ze door middel van stevig zitten in een zitzak en door een drukvest. Dat laatste vond Jesse niet zo prettig.

Op het dok was het een feestje voor Jesse. Hij mocht namelijk zwemmen met zowel Bonnie als de kleine Sami. Voor de opleiding moet Sami leren om rustig naast een kind te zwemmen. Jesse mocht dus met aan beide kanten een dolfijn de hele tijd het bassin rond zodat Sami dat zou leren. Jesse voelt zich bij de dolfijnen echt heel erg ontspannen. Dan heeft hij nul spanning.   Vergelijkbaar met als hij thuis is en als hij aan het fietsen is. Een top moment dus! Op het dok heeft hij nog even het kernkwaliteitenspel verder gespeeld. Hij heeft een aantal kwaliteiten kunnen benoemen waar hij echt trots op is dat hij die heeft. Een drie tal andere kwaliteiten heeft hij ook maar zou hij vaker willen inzetten. Daar wil hij dus mee aan de slag. Heel goed om te zien dat hij zo bewust zelf na kan denken over zijn ontwikkeling.

Daarna weer rustig naar huis. Vooral voor Serra blijkt de therapie echt heel erg vermoeiend. Ze komt niet tot heel veel meer activiteit. Dus doet zij rustig aan. En Jesse neemt nog een plons in het zwembad met de roze opblaas flamingo van zijn zus…..

Morgen hebben we een wat voller programma en staat er ook een dok dag gepland. Dan mogen Arco en ik mee naar het dok om de therapie van dichtbij mee te maken. Dat zal vast mooie plaatjes opleveren!

Druk ochtendje:

De jetlag lijkt een beetje over te gaan. Waren we tot nu toe iedere dag rond 7 uur allemaal wakker, vandaag was het half negen. De pubers gaan weer een beetje uitslapen! En dat terwijl we vandaag juist een beetje voort moesten maken. Want om kwart voor tien starte de workshop: Alles wat je altijd al van dolfijnen wilde weten. En wij wilden alles weten!Dus na een lekker ontbijt op onze veranda op weg naar het CDTC.

  Zelfs nu is het al erg warm!

De workshop werd gegeven door dolfijnentrainster Anouk. Wat een mooie baan is dat! Ze vertelde van alles over de anatomie van dolfijnen en hoe ze getraind kunnen worden. Heel erg leuk want zo snap je veel beter wat er in het water gebeurt.

Het mooiste was een filmpje over de geboorte van de jongste dolfijn Sami nu 1,5 jaar geleden. Dat was op een therapie dag overdag. En omdat er altijd veel cameramannen in het water zijn is dat heel mooi op een film te zien.

Hier zie je de staart van Sami al. De bevalling is begonnen.

Na de interessante workshop was het feest!!! We waren uitgenodigd voor koffie en gebak bij de Starbucks. En dat ter ere van de verjaardag van onze buurvrouw op het park. We zijn hier namelijk met 3 gezinnen waarvan de kinderen therapie volgen en een broertje en een zusje. En dat klikt heel goed. De kinderen kunnen het goed met elkaar vinden en wij als ouders ook. Dus op naar een partijtje! Voor Jesse is dit weer direct een oefening. Onoverzichtelijke feestjes zijn voor hem lastig. Maar hij was heel duidelijk; Deze mensen zijn heel aardig dus ik ga er heen! En dat pakte heel goed uit. Het lukte hem om contact te maken met de andere kinderen en zijn draai te vinden. Al snel werd er buiten gevoetbald. Ook tussen de ouders klikt het al snel. Wat snap je elkaar toch goed als je veel met elkaar deelt.

De kinderen gezellig bij elkaar.

De ouders trouwens ook.

Daarna was het voor ons op naar de therapie want Bonnie en Noubia zijn er alweer klaar voor om met Jesse en Serra aan de slag te gaan. Het was vandaag voor ons dok dag. Dat houdt in dat de ouders voor deze ene keer mee mogen naar het dok om van dichtbij alles te kunnen volgen. Tijdens het zwemmen met de dolfijnen mochten we mooie foto’s maken. Maar onze kinderen hadden heel duidelijk aangegeven dat ze tijdens de training op het dok wat ruimte wilden. Dus moesten wij een stapje achteruit. Dat heet dus grenzen aangeven!

Serra begon met Merel en de stagiaire Lulu eerst op een andere plek. Daar hebben ze gesproken over grenzen van je lichaam en hoe je die aan kunt geven. Ze hebben daar ook wat rollenspellen mee gespeeld. Daarna was het op naar Nubia.

Wat is zo’n dolfijn groot van zo dichtbij!!!!!

Op het dok zit de dolfijnen trainster. De therapeut Merel is er de hele tijd bij in het water.

Serra gooit de bal en Noubia komt ‘m dan weer netjes terug brengen.

De stagiaire Lulu maakt een compleet verslag van de therapie.

Noubia was erg relax vandaag. Dus lekker rustig samen dobberen.

Als Noubia haar buik laat aaien stelt ze zich kwetsbaar op. Dus voorzichtig voelen!

Serra mag een opdracht kiezen die ze met Noubia moet gaan uitvoeren.

De opdracht was het commando geven voor handen schudden. Gelukt!

Nog even heel hard samen door het water!

Samen oefenen van de mond motoriek….

Daarna een puzzel maken op het dok.

Jesse is in de therapie ruimte verder gegaan met zijn onderwerp spanning. Hij moet leren om in te schatten hoe spannend iets voor hem is. Nu kent hij eigenlijk alleen 0 en 10. Daar zit natuurlijk van alles tussen maar dat is lastig voor hem om in te schatten. Hij moet echt aan de slag met oefenen met interactie met andere mensen. De moeilijkheid in die oefeningen zal iedere keer worden opgebouwd. Verder hebben Jesse en zijn therapeut Lisa het vandaag ook gehad over ontspannen als je teveel spanning hebt. Dat kan Jesse heel goed.

Ademhalingsoefeningen op het water. Heerlijk!

Een enorme openingssprong. Bonnie is echt de kampioen!

Een spetter wedstrijd…de dolfijn wint altijd.

Wat een rust gaat er uit van zo’n dolfijn!

Zelfstandig drijven. Kijk naar zijn geconcentreerde gezicht!

De dolfijn moet leren om je hand te volgen.

trainen met de bal.

Afscheid met een dikke kus.

Na al deze actie was het tijd om de dolfijnen wat rust te geven. Jesse was klaar voor de dag maar Serra had nog even een gesprek met een psychologe. Dat was haar eigen wens. Wij zijn daar als ouders dus ook niet bij geweest. Morgen zullen we daar een terugkoppeling van krijgen.

Nu een rustige avond in ons mooie huisje en morgen op naar de laatste therapie dag voor deze week.

Dan zijn we opeens alweer op de helft van de therapie!

Niet te geloven! Is het opeens alweer de laatste therapie dag van de eerste week. Iedereen heeft kunnen lezen dat we hard aan de slag zijn geweest. Daarin worden ook leuke, nieuwe dingen aangeleerd en genoten…..maar ook moeilijke onderwerpen aangestipt. En zo halverwege de therapie dag gaat dat toch best een beetje meewegen.

Maar eerst zijn we rustig de ochtend gestart. Of, nou ja, rustig….. Arco en Jesse zaten om 8 uur op de fiets. Dan is het qua temperatuur hier nog een beetje te doen. De tocht ging over soms moeilijke paden maar leidde wel tot prachtige plekjes om even je koek op te eten!

Tussen de middag heerlijk aan de boulevard een broodje gegeten en daarna via de kustlijn naar het therapie centrum gelopen. Er zijn mindere manieren om naar een therapie te gaan!

Als je niet beter zou weten dan zou je zomaar kunnen denken dat we toeristen zijn.

Maar eenmaal bij de therapie ging het er serieus aan toe.

Jesse moest volle bak aan de slag. Hij kreeg een opdracht waarbij hij op verschillende plekken op het aangesloten Sea Aquarium Parc mensen moest aanspreken. De therapeuten hadden verschillende mensen plaatjes gegeven en Jesse moest mensen aanspreken of zij een plaatje voor hem hadden. Eerst is dat geoefend in de therapie ruimte en daarna moest hij op stap over het hele terrein. Dat was in het begin heel erg spannend. Wel een 9! Maar naarmate hij het meer had gedaan zakte de spanning en werd het een 2. Daaruit heeft hij kunnen leren dat oefening en doorzetten er voor kan zorgen dat de spanning afneemt. En het lukte heel erg goed. Hij heeft zelfs met iedereen een praatje aangeknoopt. Aan het einde van de oefening mocht hij zelfstandig iets lekkers bestellen in het restaurant. En lekker opeten natuurlijk.

Als beloning mocht hij lekker ontspannen in het water met Bonnie en Samie. Vandaag mocht hij weer met beide dolfijnen. En er werd weer druk geoefend met rustig zwemmen naar Jesse.

Jesse is super trots dat hij mag helpen bij de opleiding van Sami.

Serra moest ook met moeilijke dingen aan de slag. Dat was best confronterend. Hoe gaat zij om met boosheid? Welke stappen kan ze daarin zelf nemen? De dingen zijn opgeschreven in het dolfijnen schrift en dat gaat van het weekend mee. Want Serra geeft vaak wenselijke antwoorden maar heeft moeite om het toe te passen in de praktijk. Kijken of het dit weekend gaat lukken. Verder is er ook gesproken over het contact met Arco en Jesse. Daarin moest ze ook zichzelf een spiegel voorhouden.

Voor haar was het zwemmen ook een echte ontspanning en uitlaatklep.

Het hele zwemfeest werd afgesloten met een dubbele sprong van Sami en Bonnie:

Na de therapie ging het helaas thuis weer even moeilijk met Serra. Er gebeurden wat dingen via de social media en al het goed was direct weer even weg. Ze werd weer boos en erg ontevreden met alles en iedereen. Erg moeilijk want dan lijkt er even niets veranderd. Maar we houden vol. Verwijzen naar haar schrift en proberen haar het positieve te laten zien.

Morgen hebben we een vrije dag van de therapie. Maar Arco en ik mogen de familie swim doen. Dus zijn wij aan de beurt om te zwemmen met die prachtige dieren. Morgen een verslag!

Een dag geen therapie, wat moet je dan?

Lekker cruisen natuurlijk! We hebben voor de komende twee dagen lekker een autootje gehuurd. Tijd om eens wat meer van dit eiland te gaan ontdekken. Badpakken, snorkels en zonnebrand in de kofferbak…..wij zijn er klaar voor!

De wegen zijn wisselend. Van prima te doen tot halve MTB-parcoursen! Maar dat avontuur hoort er ook wel een beetje bij.

Slechte weg met zand en kuilen…maar een prachtig uitzicht!

De cactussen zijn hier soms huizenhoog!

We zijn naar het meest westelijke puntje van het eiland gereden; Westpunt. Mooi uitzicht op de Cairibische zee.

Daarna op naar het meest tropische strandje wat je ooit heb gezien! Cas Abao Beach. Prachtig!!!!

Jesse en Arco vermaken zich prima met snorkelen. Het is onder water bijna nog mooier dan boven water.

Om 16:00 uur moesten wij ons weer melden bij het CDTC. Want nu waren Arco en ik aan de beurt om eens te gaan zwemmen met de dolfijnen. We werden geholpen door een dolfijnen trainster en Merel. Zonder therapie vooraf mochten wij zo het water in. Jesse en Serra mochten aan de overkant van het bassin naar ons kijken. Jesse nam de taak op zich van fotograaf.

Eerst kennis maken met onze dolfijnen. Wij mochten zwemmen met Chabelita en Kanoa.

Daarna heerlijk zwemmen en kunstjes doen met die twee.

Deze heerlijke dag werd ook nog afgesloten met een vuurwerk op het strand te zien vanaf ons balkon.

Ze bereiden zich hier al voor op morgen. Dan is het namelijk Carnaval en dat vieren ze hier uitgebreid. We gaan proberen daar iets van mee te pikken.

Tot morgen.

De dag dat alles vanzelf leek te gaan.

Soms heb je van die dagen dan loopt alles gewoon lekker. Vandaag was zo’n dag. Omdat het zondag is kunnen we doen waar we zin in hebben. Serra en Mirian gaan opzoek naar een bikini en hippe slippers. En geslaagd!

Jesse en Arco hadden een monsterrit gepland. Lekker 2 uur vol gaan op de mountainbike. En dat ging super!

Jesse heeft volledig de controle in een moeilijke afdaling.

Daarna was het even spannend. Want Feyenoord moest spelen tegen PSV. Maar zoals dat op goede dagen gaat….ook dat eindigde positief.

tsja…..

Daarna gingen we op naar het Karnaval. Het was eigenlijk allemaal nogal onduidelijk hoe laat dat dan was en waar. Maar met een paar goede tips en wat hulp van de locals kwam het helemaal goed.

Heel Willemstad stond op zijn kop. Langs de kilometers lange route stonden overal zelf gebouwde tribunes, stoelen, tentjes en bankjes. Iedere familie of vereniging heeft zijn eigen plek. Voor ons dus even zoeken. Tot we een Opa tegen kwamen. Die zag Jesse met zijn Feyenoord pet en beschouwde ons direct als familie. Hij woonde vroeger in Zwijndrecht en had een seizoenkaart van de kuip. Dus mochten we bij opa op het bankje van de familie. Plek zat!

Opa swingt de pan uit!

En dan maar wachten en wachten….

Het Karnaval zou om 18:00 uur afgelopen zijn dus wij zaten om 15:00 klaar. Helaas. Tijd lijkt anders te werken hier op Curaçao. Om 18:00 uur begon het pas! Ondertussen vermaakten wij ons met het kijken naar de mensen. Voor hen het feest van het jaar dus iedereen liep uitgedost over straat.

Maar gelukkig daar kwam de optocht. Grote karren met snoei harde muziek en daarachter dansers. Maar de stoet werd gestart met de koningin van het Karnaval van Curaçao en van Rotterdam.

En daarna ging het uren lang helemaal los!

Prachtige kostuums.

Jesse krijgt een high five van een farao uit Limburg die ook voor Feyenoord is.

En zo doen de mensen uit curaçao dat!

Wat een kleur!

Serra en Jesse handelen de herrie en het lange wachten goed. Ze genieten echt van het feest.

De groepen dansers zijn echt oneindig groot.

Serra op de foto met een mooie Afrikaanse prins.

En zoals het hoort moet je stoppen op het hoogtepunt. Om half negen hebben wij de Karnaval verlaten. Voordat iedereen te dronken werd daar. En om bij onze auto te komen moesten we door een slechte wijk. Dat wil je ook niet te laat op de avond. Maar zonder problemen kwamen we thuis. De kids waren helemaal suf van de herrie en de indrukken en gingen vroeg naar bed.

Want morgen gaat de therapie gewoon weer van start. En daar moet je fris aan beginnen.

Dan is het weekend voorbij en gaat het weer beginnen….

Vooradat de kinderen vandaag weer van start mochten met de therapie waren Arco en Mirian nog een keer aan de beurt om te  zwemmen met een dolfijn! Want twee kinderen op de therapie heeft zeker ook voordelen. Zoals twee keer een familie swim aangeboden krijgen! Daarom gingen wij weer te water. Dit keer bleven de kinderen in het huisje dus hadden we geen fotograaf. Jullie zullen ons moeten geloven dat we met een duikbril op onder water met de dolfijn Kanoa hebben gezwommen. En dat we allebei een omhelzing hebben gedaan met de dolfijn. En dat de dolfijn aan de ene kant zoende en de partner aan de andere kant….. Gelukkig zijn overal professionele fotograven bij dus de bewijzen komen achteraf. Vrijdag krijgen we van alles van de afgelopen weken foto’s en video’s. Daarom zijn er overal altijd fotograven bij. Deze mensen zijn de hele tijd bezig om alles goed inbeeld te brengen.

De kinderen mochten om 13:00 uur weer verschijnen. Met een beetje tegenzin dit keer. Toch weer even in het ritme zien te komen na zo’n weekend waarin we hele andere dingen hebben gedaan. Vooral Jesse zag er best tegenop. Hij werd vrijdag verrast met een hele moeilijke opdracht. En daarom was hij een beetje bang voor wat er komen zou.

Maar Lisa had dat prima in de gaten. Ze zag dat Jesse weer meer onrustig was. Ze hebben dat heel goed besproken. En ondertussen kreeg hij wel weer wat opdrachten. Maar behapbaar. Het valt Lisa op dat Jesse toch snel negatief denkt. Hij heeft moeite om positieve dingen te onthouden. Daarom leuk huiswerk mee…. Iedere avond voor het slapen gaan moet hij 3 positieve dingen over zichzelf van die dag benoemen. Belangrijk is dat hij probeert ze zelf te bedenken.

Serra had gewoon last van vakantie stemming. Ze zei het ook letterlijk: waarom moet ik nou weer? Ik heb toch vakantie. Erg grappig. Want veel mensen zullen zwemmen met een dolfijn zien als een geweldige vakantie ervaring. Dat snapte ze uiteindelijk zelf ook. Dus ging ze met plezier. Met Merel haar weekenddip besproken. Die keek er niet van op dat Serra nogal overstuur was van het weekend. Dat komt door de pittige therapie. Maar dat is waarom we hier zijn dus we gaan niet stoppen met de intensieve aanpak.Serra is met Merel verder gegaan met grenzen voelen en aangeven. Daarin blijkt dat ze grenzen best weet en kent maar niet kan volhouden als iemand haar over wil halen. En dat wordt serieus geoefend. Vasthouden aan je gevoel en Nee zeggen. Ook in het water gaat dat door. Merel spettert haar heel bewust in haar gezicht en gaat door tot Serra ferm Nee zegt. En sociaal wenselijke antwoorden worden niet meer geaccepteerd.

De doktijd was vandaag binnen omdat het zowaar even slecht weer was. Het leek of iemand de warme douche had aangezet. Maar daarbij waaide het ook flink. Maar (hoe heerlijk) na een kwartier was de bui voorbij en was de lucht weer strak blauw. Wij klagen niet!

De kinderen gingen het water in. En dat is echt iedere keer een beloning voor hun harde werken.

Het plezier spat er van af!

Arme Lisa! Die wordt iedere keer bij de start in het water geduwd. Symbolisch voor dat Jesse de baas is van het water gedeelte van de therapie. Hij moet verzinnen wat ze gaan doen en dat ook regelen.

Nubia wilde vanmiddag de hele tijd op haar buik geaaid worden. Maar dat was niet de bedoeling. Dus moest Serra streng en consequent zijn. Positief gedrag belonen en negatief gedrag negeren.

Jesse mocht vandaag ook met duikbrilletje zwemmen. Want het is heel leuk om onder water de bewegingen van de dolfijn te zien. En dan ook nog Sami erbij die overal tussendoor zwemt!

Allebei spelen met de bal met de eigen dolfijn!

Na de therapie eerst een ijsje eten aan de boulevard. Dat hebben ze wel verdiend!

De therapeuten waren heel erg tevreden over hun inzet. Dus het ijsje was groot en met disco dip!

Daarna snel op naar huis om even bij te tanken. Want er is nog een avond programma. Op de tweede maandag van de therapie vaart de Pelican Tours speciaal uit voor families en kinderen van de therapie. De kinderen mogen gratis mee. We varen langs een de kust naar Curaçao en zien de zon in de zee zakken.

Het CDTC vanaf de zee.

De rijken verblijven in Santa Barbera. Erg indrukwekkend!

Helaas geen ondergaan de zon deze vaart. Het was bewolkt. Maar toch een mooie lucht.

Zo zie je ze niet vaak samen. Het samen iets delen doet hen goed!

Daarna tevreden op naar huis. Morgen weer een nieuwe mooie dag.

Hoe je na je dieptepunt extra hard omhoog kan gaan…..

De ochtend begon al vroeg in het blauwe huisje van de familie Flikweert. Een paar kleine kinderen met een jetlag besloten om 7 uur al gillend een duik te nemen in het zwembad. Mooie gelegenheid om er op uit te gaan. Serra en Mirian propten zichzelf weer in het busje naar de supermarkt. Erg gezellig want zo leren we overal mensen kennen.

Arco en Jesse vetrokken weer voor de echte hitte op de mountainbike. Dat ging prima. Jesse dacht daar anders over. Er lukte iets niet helemaal en daar werd hij heel erg somber van. Hij wilde eigenlijk alles opgeven. Dacht dat hij toch niets kon en ging ruzie zoeken. Dat vond hij niet…. Hij zat echt even in een dalletje.

Zo moesten we richting de therapie. Serra was helemaal opgeknapt van gisteren en die ging er huppelend heen. Jesse wilde niet. Hij was in een dip en had geen zin er uit te komen. Onderweg ging hij dralen en uitstellen. Maar hij ging wel. Het idee dat Bonnie en Sami op hem rekenen woog voor hem mee. Lisa pakte het goed op. Een dip mag. Goed dat je er toch bent! Ze gooide haar planning om en stemde af op zijn stemming. Ze hebben de ontspanningsoefeningen direct in de praktijk gebracht. Het lukte hem goed om zijn boze gedachten uit zijn hoofd te zetten. Heel knap.

Serra ging binnen aan de slag met Merel. En met Arco. Ze hebben samen het kinderkwaliteitenspel gespeeld. Uit allerlei kaartjes met eigenschappen moesten ze elkaar positieve eigenschappen geven. Daarbij moest je uitleggen met voorbeelden waarom je die aan elkaar gaf. Erg leuk om te doen! Deze kaartjes koos Arco voor Serra:

 Ze was vooral trots op het kaartje kracht. Serra is een echte vechter!

En deze kaartjes koos Serra voor Arco:

 Serra kon echt leuke voorbeelden geven bij de kwaliteiten.

Daarna gingen beide kinderen richting het water. Jesse begon nog even wat nors, want je wil natuurlijk niet te snel toegeven dat je er zin in hebt. Maar al snel lag hij weer te genieten. En de training ging door van Sami. Heerlijk zwemmen met 2 dolfijnen en lekker onder water kijken.

Er was vandaag ook een fotograaf die mee het water in was om onder water te fotograferen en te filmen. We zijn benieuwd naar dat resultaat.

Dus ook Serra ging weer koppie onder. Zij ging weer zwemmen met het speciale snorkelmasker met een blaaspijp er aan vast. Wel even een gedoe om het goed op te zetten maar dan is het ook erg leuk!

Daarna dok tijd. Dus een stukje therapie op het dok. Serra deed een memory spel om de concentratie te oefenen. Jesse had een heel ingewikkeld spel. Hij moest op papier een doolhofpuzzel maken maar hij moest dat doen door in de spiegel te kijken. Dat vraagt veel denkwerk en stimuleert erg de fijne motoriek, de oog-hand coördinatie en de concentratie. Probeer het maar eens….het valt niet mee!

Na de dok tijd mochten Serra en Jesse samen zwemmen met Bonnie. Op die manier moeten ze samenwerken. En delen ze samen iets leuks. Dat gaf leuke interactie.

Jesse heeft na de therapie te horen gekregen dat hij Lisa morgen voor de laatste dag heeft. Zij moet een kies laten trekken in het ziekenhuis donderdag. Dus zal donderdag en vrijdag Sebastiaan de therapie overnemen. Sebastiaan kent Jesse van het praatje maken op de borrel. Dat was best even slikken voor Jesse want hij is best gehecht geraakt aan Lisa. Maar het is ook goed voor hem om zijn vaardigheden te leren toepassen bij iemand anders.

Na de therapie was Jesse voor de vorm nog even 5 minuten nukkig. Maar eigenlijk was dat al snel over. En in de avond leidde dat zelfs tot de beste open gesprekken die we ooit met hem hebben gehad. Over wat hem soms dwars zit, over zijn keuzes en zijn toekomst. Echt super leuk!!!!!!

Soms moet je even door een dal om de berg op te kunnen. Jesse gaat het mountainbiken  morgen weer proberen.

Vandaag was het nationale complimenten dag. En dat ging hier niet ongemerkt voorbij.

Wat een kanjers van kinderen hebben we toch! We hebben een super goede dag achter de rug.

In de ochtend heeft Serra lekker uitgeslapen. Die heeft dat echt af en toe nodig zodat ze optimaal fit blijft voor de therapie. Jesse en Arco vertrokken op het gemak voor een iets kortere rit vandaag. En waar het gisteren moeilijk was voor Jesse lukte uiteindelijke alles hem vandaag. Dus die kwamen opgewekt terug. Daarna heerlijk in het zwembad gespeeld met de buren. Dat was zo gezellig dat we de tijd voor de therapie vergeten waren. Het is dat Arco nog scherp was, anders was het in de soep gelopen. Dus snel snel inpakken, broodje in de hand en lopen.

Serra ging lekker vlot gelijk met Merel aan de slag. Weer ging het in de therapie ruimte over grenzen. Dit keer aan de hand van poppen. Merel blijft maar nieuwe dingen verzinnen om het thema helemaal helder te maken. Daarna lekker het water in. Serra geniet echt zo van het zwemmen met Nubia. Je hoort haar iedere keer heel hard lachen door het bassin. Heel erg leuk om te horen en te zien.

Op het dok wordt gezellig gekletst Serra wil nog steeds 1001 dingen weten over de dolfijn. Dit keer was de fotograaf extra aan het filmen.

Hoge sprongen maken met Nubia blijft spectaculair!

Tijdens de therapie op het dok ging Serra aan de slag met de sensitiviteit van haar hoofdhuid en de bewustwording van haar hoofd. Merel ging eerst haar hoofd en gezicht prikkelen. Daarna moest ze geblinddoekt een klein balletje om haar hoofd rollen met 1 hand. Een leuk principe van Merel is dat ze alles gelijkwaardig doen. Als Serra een oefening moet doen, doen daarna Lulu (de stagiaire) en Merel dat ook. Zo wek je vertrouwen en neem je haar gezien haar leeftijd serieus.

Hard werken kan soms ook heel relaxed zijn!

Jesse was vandaag helemaal in zijn element. Hij had er zin in. Er was vandaag een special guest bij zijn therapie: Sebastiaan. Die neemt het vanaf morgen van Lisa over omdat zij aan haar kies geholpen moet worden. Em dat was fijn. Zo leert Jesse Sebastiaan kennen en andersom. In de therapie ruimte was ook nog de stagiaire fotograaf Barend extra aanwezig. Drukke boel dus! En omdat het nationale complimenten dag  was mocht Jesse zichzelf 3 complimenten geven. Dat mocht hij doen door een spiegel in te smeren met scheerschuim en nivea. Daarin mocht hij zijn complimenten aan zichzelf tekenen. Nou dat ging super! Hij vertelde vol vuur al zijn verhalen. Betrok Sebastiaan er direct bij en was erg vrij. Daarna lekker naar het dok. Ook daar had hij veel zin in!

Een vol dok voor Jesse. Naast Sebastiaan in het gele shirt was er ook nog een stagiaire dolfijntrainer. Goed om te oefenen met praten in een groep.

Jesse mocht in het water echt onder water duiken samen met de dolfijn. Erg spectaculair!

Spetterwedstrijd met de benen tegen de staart. Ze kunnen er allebei wat van zowel Bonnie als Jesse!

Tijdens de dok therapie mocht Jesse 2 complimenten uitzoeken die hij bij Serra vond passen. Dat waren Rustig en Lief. Ook mocht hij twee vaardigheden uitzoeken waar Serra nog in mocht groeien. Jesse hoefde dit niet per se met haar te bespreken. Maar ’s avonds bij het naar bed gaan hebben ze dat toch spontaan gedaan. Erg leuk om hen zo samen complimenten aan elkaar te zien geven. En tips over vaardigheden die de een al beheerst en de ander nog niet.

Helaas was vandaag de laatste dag van Lisa. Lisa was echt trots op de vorderingen die Jesse heeft gemaakt. En Jesse heeft haar heel erg bedankt voor al haar hulp.

Toppers Caroline, Jesse en Lisa.

Daarna hadden we nog een leuke avond met pannenkoeken en spelletjes.

Van dit soort dagen willen we er nog wel meer! Op naar morgen…..

We hadden een vol programma vandaag. Maar er was energie voor 10!

Vanmorgen hebben we het er eens lekker van genomen. We zijn heerlijk gaan ontbijten op de boulevard. Het was toch een rustdag voor onze  mountainbikers dus waarom niet? Heerlijk op een terras aan het strand met een compleet buffet. Het lijkt wel vakantie!

Daarna zijn we gelijk op het strand gebleven. Want we wilden graag nog gaan snorkelen op een mooi plekje waar de zee het land in komt en je rustig langs de rotsen kunt drijven. Echt helemaal super is dat! Het water is zo helder en er zijn zoveel mooie vissen.

Hoe tropisch wil je het hebben?

Tussen de middag gingen we direct door naar de therapie. Voor Jesse heel even spannend omdat hij voor het eerst alleen met Sebastiaan moet werken. Hij benoemde het wel, maar eigenlijk leverde het niet zo heel veel spanning op. Stapje vooruit dus!

Het was weer dokdag dus de ouders mochten van dichtbij kijken en foto’s maken.

Jesse ging tijdens de binnen therapie met Sebastiaan en Lulu eerst een spelletje Mikado spelen. Dat is goed voor zijn oog-hand coördinatie en concentratie. Ondertussen konden ze ook nog even praten over hoe het gaat zonder er heel veel nadruk op te leggen. Daarna is er een ware interland gevoetbald op de gang van de therapieruimtes. Sebastiaan en Caroline zijn namelijk beide Duits. Jesse heeft Barend (de stage fotograaf) moeten gaan zoeken en overhalen om met hem de eer van Nederland te verdedigen. Helaas kon Barend niet zo goed voetballen dus moest hij keepen. De eindstand was uiteindelijk 6-5 voor Nederland!!! Heerlijk zo’n mannelijke therapeut!

In het water ging het wilde mannen spel vrolijk door. Jesse mocht flippers aan zodat hij harder en meer zelfstandig kon zwemmen.En met die flippers kun je veel trucjes doen. Zoals heel diep mee duiken met de dolfijn. Hier houdt Jesse Sebastiaan vast zodat hij met hem diep kan duiken samen met Bonnie. Erg gaaf om te doen.

En het allerleukste was wel het voortgeduwd worden op het waveboard. Bonnie duwde Jesse en Sebastiaan met kracht door het water. Wat heeft zo’n dolfijn een power!

Daarna was het tijd voor de oefeningen op het dok. Dit keer mochten Serra en Jesse dit samen doen. Merel had voor hen een dolfijnenquiz bedacht. Daarbij moesten Serra en Jesse samenwerken en overleggen voordat ze tot een antwoord kwamen. Voorbeeld vraag was: Hoe hard kan een dolfijn zwemmen…….dat is wel 46 kilometer per uur.

Voor de dok tijd had Serra al weer heerlijk gezwommen met Nubia. Hier een bewijsje van hoe ze geniet van het contact:

Serra moest vandaag zelf de opdrachten voor de dolfijn verzinnen en moest iedere keer iets nieuws verzinnen om te doen. Ze krijgt de commando’s met handgebaren al aardig onder de knie.

Vandaag waren Sami en Nubia wel een beetje stout. Broer en zus hadden zin om met elkaar te spelen. En dat was natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Sami kwam iedere keer met Nubia spelen.Uiteindelijk is dolfijnentrainster Romy maar lekker met Sami gaan spelen. Toen ging het ook met Nubia beter. Zo grappig, het zijn soms net kinderen zoals die dolfijnen op dingen reageren.

Uiteindelijk sloten Jesse en Serra hun tijd in het water af met een dikke kus voor hun lieve dolfijnen:

Na de therapie nog even een lekker ijsje op de boulevard gehaald. Dat is ondertussen traditie geworden.

Na zo’n drukke ochtend en middag is het tijd om te ontspannen. En hoe doen echte pubers dat?

Chillen op de mobieltjes in de airco!

Echt een dag om volop van te genieten. En dat lukt dus ook steeds beter. Dubbel genieten dus eigenlijk!

Morgen wordt het een enerverende dag. Jesse is jarig en dat wordt gevierd! Daarnaast is het morgen ook de laatste therapie dag. Dus dat wordt afscheid nemen. En ondanks dat ze soms best wat gemopperd hebben de afgelopen 2 weken zijn ze aardig gehecht geraakt aan hun therapeuten en aan de dolfijnen. Benieuwd wat dat allemaal gaat brengen.

Een dag van feest en afscheid….

We wisten van te voren al dat dit een rare dag zou gaan worden. Het is vandaag de laatste therapie dag. Afronden en afscheid nemen dus. Maar vandaag is ook Jesse jarig. En dat moet gewoon gevierd worden. En dat gaan we natuurlijk ook doen.

Voor de therapie kreeg Jesse al wat kadootjes van ons. Het belangrijkste voor hem waren de nieuwe flippers. Want na het zwemmen gisteren was het voor hem wel duidelijk dat hij dat veel vaker wilde doen. En omdat er voor vandaag wilde snorkel plannen zijn heeft hij ze direct gekregen.

Super blij!

Op het CDTC aangekomen verliep het allemaal wat anders dan anders omdat het de laatste dag was. Serra en Jesse hoefden allebei niet binnen in de therapie ruimte te werken. Serra mocht vandaag het voer regelen voor de dolfijnen.

Samen met dolfijnen trainster Anouk mocht ze de vis voor alle dolfijnen voorbereiden.

De voeding luistert erg nauw en wordt nauwkeurig afgemeten per dolfijn.

Goed luisteren naar de uitleg van Anouk.

Zelf alles afwegen.

Serra is niet kinderachtig. Die durft best een visje beet te pakken!

Alle bakjes klaar voor alle dolfijnen. En die van Nubia mag direct mee.

Want na dit werken mag Serra heerlijk voor de laatste keer zwemmen met haar eigen lieve Nubia ( en lieve Merel natuurlijk).

Ook voor Jesse geen therapie binnen vandaag. Want vanwege de dubbele speciale gelegenheid (laatste dag en jarig) mocht hij iets heel bijzonders doen. Op het terrein van het Sea aquarium zit ook Animal Encounters. Daar kun je van dichtbij kennis maken met haaien, schildpadden, grote roggen en ontzettend grote vissen. En daar mocht Jesse in gaan zwemmen en snorkelen samen met Sebastian en stagiair Caroline (die het eigenlijk best een beetje eng vond). En dat was echt heel gaaf.

Grote haaien bekijken met alleen een plaatje glas er tussen…..spannend!

Grote vissen en roggen van wel 2 meter waar je gewoon doorheen zwemt. Echt bijzonder!

En de pelikaan kijkt geduldig toe of er nog een visje voor hem in zit.

Na deze spannende ontmoetingen volgt ook voor Jesse de laatste zwem met zijn dolfijn Bonnie.

Nog een laatste keer lekker drijven en aaien.

Tijdens de dok tijd leert Jesse nog wat speciale commando’s van de dolfijn trainster.

De kinderen genieten samen van hun laatste keer in het water met deze bijzondere dieren:

En ook wij genieten nog even vanaf ons heerlijke plekje aan het bassin. We hebben daar heel wat uurtjes gezeten. En dat levert veel mooie foto’s op en ook veel goede gesprekken.

….en een lekker kleurtje!

En dan is het echt tijd voor gedag zeggen. We krijgen van de fotograven van allebei een fotoboekje mee met de eerste foto’s. En een stick met alle foto’s en video’s er op.

En daarna moeten we natuurlijk nog even een groepsfoto maken van alle mensen die hard bezig zijn geweest de afgelopen twee weken om dit voor de kinderen tot een succes te maken.

En alsof dit allemaal nog niet genoeg is moest er ook nog een verjaardag gevierd worden. Normaal is het op 3 maart koud en nat of ligt er zelfs sneeuw. Maar vandaag gaf Jesse een pool party!!!!!

Er was zelfs gezellige visite! Hier de ouders van Luca (die ook de therapie heeft gedaan).

Die hadden wel een heel mooi en speciaal kado voor Jesse geregeld! Een mooie ingelijste foto van Jesse met Bonnie en Lisa.

Thijs en zijn familie waren ook van de partij! Ook Thijs heeft afgelopen twee weken de therapie gevolgd en was 1 van onze buurtjes.

En daarna lekker zwemmen, taart eten en cola drinken! Top feestje.

Na deze enerverende dag is het morgen en zondag tijd voor wat meer rust. Maar ook om dingen te verwerken en eens goed op een rij te zetten. Want het is natuurlijk wel de bedoeling dat we vanaf nu ook echt aan de slag gaan met alle dingen die we hier aangereikt hebben gekregen. Ook daarvan zullen we nog even verslag doen. Want misschien is dat wel het aller belangrijkste stukje; de transfer naar de alledaagse situaties.

En dan is het opeens over…..en dan?

De afgelopen 2 dagen zijn rare dagen geweest. Tot nu toe had de hele periode in het teken gestaan van de dolfijnen en de therapie. Alles draaide daar om en was daar op afgestemd. En opeens valt dat weg. Jesse ontdekte zaterdag dat hij heel erg moe was. We hadden gepland om redelijk vroeg naar Willemstad te gaan, maar dat werd lekker wat later. We werden allemaal om 9 uur pas wakker. Moe!

Maar uiteindelijk gingen we op weg. Met het openbaar vervoer dit keer. Erg leuk. Je wacht bij de bushalte en elke 10 minuten komt er een klein busje voorbij. Als er plek is stap je in en voor een paar gulden sta je zo in het centrum.

Busje komt hier altijd zo…..

En hou je vast wat ze rijden hard!

Willemstad is echt een heel leuk gezellig stadje. Met mooie huisjes, leuke pleintjes en gezellige terrasjes. En heerlijke marktjes om over te struinen.

Heerlijk authentiek zo’n markthal in Willemstad.

Ze verkopen hier alles wat wij doorgaans weggooien bij het opruimen van de schuur.

Jesse wilde nog even de echte toerist zijn:

En dan mogen een bezoek aan de pontjesbrug en de mooie gekleurde geveltjes niet ontbreken.

Dit lijkt heel veel maar we hebben het eigenlijk heel rustig aan gedaan. Vooral Jesse gaf aan heel erg moe te zijn. Hij was niet vooruit te krijgen. Dus op tijd terug naar huis en nog even een dutje gedaan in de middag. En ook aan Serra konden we goed merken dat het een intensieve tijd is geweest. Zij had een terugslag. Dat was door de therapeuten wel al voorspeld. We hebben het dus maar zo rustig mogelijk opgepakt en gewacht tot de storm weer ging liggen. En dat was uiteindelijk zondag eind van de middag.

Met een kleine leuke onderbreking. Want op zaterdagavond hadden we een afscheidsetentje gepland met de gezinnen van het park die ook de therapie hebben gedaan. Bij een heerlijk strandtentje waar je kunt eten met je voetjes in het zand hebben we op een gezellige manier gedag tegen elkaar gezegd. Veel van elkaar geleerd en met elkaar kunnen delen. Mooi zulke spontane waardevolle ontmoetingen!

En dat werd in stijl afgesloten met een polonaise over het strand.

En zondag ging het tempo nog verder naar beneden. Iedereen in het mooie blauwe huisje had slecht geslapen vanwege dipjes en plotseling ziek zijn. Vandaag de dag om alles voor het laatst te doen. Voor het laatst mountainbiken, naar het strand en voor het laatst heerlijk snorkelen.

We hebben wel de tijd ook gebruikt om lijstjes te maken van wat we thuis verder op gaan pakken. Lijstjes per kind, maar ook voor ons als ouders samen. Dat zijn soms hele kleine praktische dingen, maar ook best grote beslissingen die geregeld moeten gaan worden. Over een week of 2 krijgen we van beide kinderen de rapportage opgestuurd. Daar zal een verslag bij zitten maar ook de adviezen om verder mee aan de slag te gaan. Deze verslagen zullen we ook delen met de scholen en andere betrokkenen rondom Serra en Jesse. Zo hopen we zoveel mogelijk profijt te halen uit de dingen die hier naar voren zijn gekomen. Met de therapeuten kan dan via de mail contact gehouden worden. Daar zullen we zeker gebruik van gaan maken.

Nu morgen weer naar huis. Aan de ene kant jammer omdat het leven hier goed is. Maar ook wel weer fijn om de structuur van thuis weer op te gaan pakken. We zijn duidelijk klaar hier en kijken uit naar de volgende stappen.

Want er zullen altijd stappen zijn die weer genomen moeten gaan worden….maar met frisse moed gaan we daar mee verder!

Hiermee sluiten we het dagboek dan ook af. We willen iedereen die ons gevolgd heeft de afgelopen periode heel erg bedanken. De vele berichtjes (via de site, maar ook privé via de app. en de mail) hebben wij echt als heel steunend ervaren. Het schrijven van het dagboek was een heerlijke manier om alles op een rij te zetten voor onszelf. Maar ook om duidelijk te kunnen delen wat wij zoal tegenkomen met twee kinderen die ons uitdagen om hen op de juiste manier te helpen. We hopen dat het duidelijkheid heeft gegeven over wat dolfijn ondersteunende therapie in kan houden. En op welke manier het zo effectief kan zijn. Wij bedanken Stichting Nicolette dat ze dit voor ons mogelijk hebben gemaakt.

En we hopen vooral over te dragen dat onze kinderen vechters zijn! Wij zijn zo trots!