Tess

Hier komt het dagboek van Tess

Morgen is het eindelijk zover. Wij gaan naar Curaçao! Was een beetje onzeker allemaal door het Corona virus 🦠. Gaat wel door gaat niet door. Wisselen van vliegtuigmaatschappij in verband met het dragen van mondkapjes. Tess is 7 jaar en vanaf die leeftijd moest ze een mondkapje op maar dat laat Tess niet zitten. Nu vliegen we met KLM en Tess hoeft nu geen mondkapje op gelukkig.
Morgen dus de laatste spullen pakken en dan klaar om te vertrekken!

Aangekomen in Curacao!

Gisteren, vrijdag 11 september 2020, begon voor ons dan de tweede reis naar Curacao om therapie te gaan volgen. Dit keer toch weer iets anders als anders ook al weet je wat je kan gaan verwachten. Tess is inmiddels 3 jaar ouder dus er komt ook steeds meer bij kijken om haar te vervoeren. Verder is ook Semm nu 4 jaar en maakt het dus allemaal bewuster mee. Ook dit jaar weer alles laten regelen via Quincey Martin via YourTravel en zoals altijd goed geregeld (mag ook gezegd worden en klein beetje reclame maken in deze tijden mag zeker!)

Op Schiphol aangekomen mochten we direct door naar Priority Boarding. Zo dat was wel even lekker. Werden direct geholpen en onze stoelen werden ook nog gewijzigd. Zo zaten we met zijn allen op 3 rijen waarbij diverse stoelen waren geblokt. Kortom beenruimte zat en heerlijk languit zitten en zelfs liggen!! Ja het was goed te merken in het vliegtuig, Schiphol en bij aankomst in Curacao dat er weinig toeristen zijn. Je hoort en ziet de beelden natuurlijk wel maar als je het zelf ervaart dan is het toch anders.

Na een lange vlucht middels privé transfer naar ons appartement. Ook nu weer hetzelfde complex als vorige keer maar ander appartement. Het appartement is van alle luxe voorzien, zelfs een ligbad dus dat zal Tess lekker vinden, en heeft een prachtig uitzicht. Dit zien jullie op de foto.

Gisteravond even snel, na de rondleiding door het appartement en wat uitleg, naar Mambo Beach gegaan om wat te eten. Gewoon snel een patatje, frikandel en kroketje want we blijven Nederlanders toch 😉 Waar we net zeiden dat je het merkte dat het minder druk was, nou daar was op Mambo Beach niets van te merken. Iedereen dicht op elkaar, muziekje erbij, drankje erbij kortom wel heel gezellig maar je zou denken dat het niet mocht?! Beveiliging en toezicht was er wel dus kennelijk geen probleem of het wordt niet gezien als feestje. Dat kan natuurlijk ook.

Vervolgens lekker gaan slapen en dat was nodig ook. Kinderen waren doodop. In het ritme komen was en is nog lastig. Zo waren ze heel vroeg wakker maar gelukkig vielen ze ook weer in slaap. Nu was uiteindelijk iedereen om 06:30 uur wakker. Kortom je hebt nog wat aan je dag! Na een ontbijt met een heerlijk uitzicht is het tijd om het weekend even te genieten van onze vrije tijd. Zal voornamelijk ontspannen zijn waarbij het zwembed en het strand niet mogen ontbreken.

Vanuit het CDTC hebben we het bericht gekregen dat Tess haar therapie heeft van 08:00 uur tot 10:00 uur. Ons ritme wordt dus niet verstoord 😉 Maandag na de eerste therapiedag zal de volgende update zijn. Nu eerst genieten van onze vakantie!

Vandaag was dan de eerste dag van Tess haar therapie. Voordat we daarover schrijven eerst even een kleine update van het weekend. Tess was namelijk niet helemaal in haar hum en uiteindelijk bleek ook waarom. Ze werd wakker en haar hele oor zat onder het bloed! Kortom een oorontsteking! Gelukkig was haar oor gesprongen dus gelijk begonnen met druppelen. Helaas blijft ze er wel last van houden en is ze nog steeds niet helemaal Tess.

Zoals gezegd vandaag de eerste dag. Om 06:00 uur al wakker maar Tess was nog gelukkig aan het slapen. Konden wij haar mooi aansluiten aan de pomp en zelf ook nog even een beetje wakker worden. Niet veel later stond er al een zenuwachtig broertje aan het bed of we naar de dolfijnen gingen 🙂 Ja we gaan vandaag echt. Na het hele ochtendritueel met eten, medicijnen en aankleden vertrokken we naar het CDTC. Om 07:30 uur waren we de eerste en gingen we met onze therapeut in gesprek.

Tess heeft als therapeut Lindsay en als dolfijn Bonnie. Ja weer een oude bekende van haar aangezien ze die ook vorige keer had. In het gesprek aangegeven dat we als doelen echt haar prikkelverwerking als zeer belangrijk ervaren. Zoals jullie weten kan Tess behoorlijk in een bepaalde stemming blijven hangen maar lijkt het ook alsof grote veranderingen haar steeds meer tijd kosten om te verwerken. Wellicht dat dit te maken heeft met het ouder worden en de impact die iets nieuws voor haar heeft. Verder gaan ze ook bekijken of er nog iets te doen is op het gebied van communicatie. Deze twee doelen lijken niet veel in eerste instantie maar de impact is en kan groot zijn. Dus voor nu even deze doelen gesteld en kunnen we altijd nog aanpassen.

Tijdens ons gesprek met de therapeut werd Tess door de stagiaire alvast even meegenomen om te wennen aan de omgeving en prikkels. Ergens niet leuk maar aan de andere kant juist wel was dat Tess duidelijk liet merken dat ze nog niet helemaal lekker in haar vel zat of dat de prikkels te veel waren. Misschien was het een combinatie van beide?! In ieder geval werd duidelijk wat wij in het gesprek met Lindsay bedoelde.

Na het gesprek en Tess haar “rondleiding” werd ze meegenomen om aangekleed te worden en haar wetsuit aan te trekken om te gaan zwemmen. Dit ging niet echt makkelijk. Op een gegeven moment zagen we wat commotie en men had even wat versterking nodig. Uiteindelijk is papa er ook maar even naartoe gegaan. Tess was op dit moment behoorlijk van streek maar onze ervaring is dat je door moet gaan om het patroon te doorbreken. Dus papa mee naar het dok om ook daar nog even te helpen. Kon papa gelijk even van dichtbij met de dolfijn praten en aanraken. Ook gelijk maar even van de gelegenheid gebruik maken zullen we maar zeggen 🙂 Tess werd wel wat rustiger en kon dus starten met de therapie. Voordat ze het water inging nog wat tips van papa en daar ging ze.

Van een afstand stonden ondertussen oma, mama en Semm (haar broertje) al te kijken. Semm vond het ook leuk en spannend om te zien wat er allemaal ging gebeuren met zijn zus! Al vond hij de dolfijnen die even verderop aan het springen waren ook wel erg leuk haha.

Na wat eerste oefeningen kregen we bezoek van Merel, ook een therapeut. Of we toch nog wat tips hadden want ze kende Tess nog wel van vorige keer maar ze bleef toch wat prikkelbaar. Aangegeven dat zingen altijd helpt, diepe druk en zeker ook harde prikkels. Nou dat zingen deed Lindsay en ook de dolfijn zong lekker mee. Je zag direct een reactie bij Tess. Ze was stil, aandachtig aan het luisteren en vol concentratie bezig. Helaas blijft dit wel van korte duur. Daarom werden de momenten ook ingekort en werd Tess iets vaker uit het water gehaald. Ze had het ook, hoe kan het haast anders, koud! Iedereen zweet maar Tess heeft het koud, zelfs met wetsuit. Dit weten we wel maar het blijft toch apart! Na een goed half uur therapie met de dolfijn was het tijd om af te ronden. Voor de eerste keer was dit wel voldoende.

Bij het gesprek na afloop werd duidelijk dat Tess al meer aan het genieten was en ook aan het lachen was in het water. Door de afstand waarop je als ouders staat is dit lastig te zien. Men was duidelijk tevreden over de eerste dag en gaven aan dat het veel vaker voor komt dat de eerste dagen wat onwennig zijn. Dit geeft je als ouder dan wel weer een goed gevoel. Je bent toch bang dat door het gedrag de therapie niet lukt maar gelukkig is dat niet zo. Ook ben je weer emotioneel en trost als je je kind zo ziet werken ondanks dat je weet wat je kan verwachten en hoe ze nu is. Blijft indrukwekkend om de rust van de dolfijn te zien en hoe je kind, ondanks alles, erop reageert en de interactie zoekt!

Kortom toch een geslaagde dag en nu op naar morgen. Nog even genieten van de omgeving en het heerlijke weer! Zeker omdat er om 11:30 uur lokale tijd een persconferentie was. Ze gaan hier op Curacao naar fase 3 van 4. Fase 4 betekent lockdown. Nu zijn er nog strengere maatregelen aangekondigd. Zo komt er een avondklok en gaan er nog meer beperkingen gelden voor horeca en andere samenkomsten. Ze willen dit voor de komende 3 weken dus hopelijk blijft alle ellende van een lockdown ons bespaart. Nu afwachten of de maatregelen effect hebben en wat wij er van gaan merken. Blijft allemaal apart en spannend!

Op naar morgen en op naar dag 2 waarin we hopelijk weer een Tess zien die weer kleine stapjes gaat zetten!

Vandaag alweer dag 2 van de therapie. Zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen had Tess een oorontsteking. Het was dus even spannend het ze vandaag zou zijn. Gelukkig had ze goed geslapen, uiteraard tussen papa en mama in, en werd ze vrolijk wakker. Om haar zo te houden toch even wat aanpassingen gedaan in de medicatie. Hierdoor zou ze minder overprikkeld moeten zijn en dus hopelijk ook wat rustiger bij de therapie. Dit ging eigenlijk de hele ochtend goed totdat we haar in de rolstoel zette en naar het therapiecentrum wilde gaan lopen. Tess liet duidelijk merken het er niet eens mee te zijn. Was dit een voorbode voor hoe de therapie en de dag zou gaan verlopen?! Onze troefkaart Andre Rieu maar ingezet in de hoop haar rustiger te krijgen. En ja dit lukte gelukkig!

Op het therapiecentrum was Tess wel aanwezig maar gelukkig niet in de negatieve zin van het woord. Ze was duidelijk een stuk rustiger en meegaand met de therapeuten. Je kan je voorstellen dat dit een pak van het hart was voor papa en mama. Ook had Tess een nieuwe stagiair en daar had ze ook duidelijk meer klik mee als die ze gisteren had.

Nadat Tess werd meegenomen door de therapeuten heeft ze binnen allerlei oefeningen gedaan. Hierbij moest ze onder andere in een zitzak zitten waarbij de therapeut kneep onder haar voeten en daarbij haar handen liet trillen om te kijken wat dit deed met de prikkelverwerking. Tess vond dit interessant en reageerde hier goed op. Dit deden ze vervolgens ook met haar kuiten, armen en handen. Duidelijk werd dat Tess haar voeten en kuiten nog kon waarderen en daar ook een reactie op liet zien maar bij haar armen en handen was dit minder. Misschien een te zware inspanning of komt de prikkel daar toch anders binnen?! Wie zal het zeggen.

Om haar vervolgens voor te bereiden op de therapie met de dolfijnen hebben ze een dolfijnenknuffel gebruikt. Naast het uiteraard benoemen mag Tess ook zelf voelen en zo hoopt men dat de overgang, en dus de prikkelverwerking, minder heftig is en Tess dus beter weet wat gaat komen. Dit doen wij thuis ook al, het werken met verwijzers, maar de ene keer werkt dat beter als de andere keer. In het water was zeker een rustigere Tess te zien. Ze was langer in het water en deed ook meer oefeningen. Vooral de diepe druk onder haar voeten van de dolfijn vond ze erg prettig. De dolfijn duwt haar dan onder haar voeten en zo zwemt Tess dan een rondje. Omdat er sprake is van wat verliefdheid onder de dolfijnen had Tess er vandaag 2! Ze konden geen afscheid van elkaar nemen het liefdeskoppel en zo kan je optimaal profiteren. Dus wanneer de een het rondje had afgemaakt werd de ander ingezet. Vandaag had Tess ook een langer wetsuit aan en leek het alsof ze het niet zo koud had. Er was in ieder geval geen bibberend meisje te zien in het water!

Ook de therapeuten waren na afloop tevreden en zagen zeker vooruitgang ten opzichte van gisteren. Hopelijk zet deze lijn zich door en blijft Tess stapjes zetten!

Oh ja het weer is vandaag ook iets meer bewolking maar ook meer wind! Dat is zeker niet verkeerd. Zelfs de locals zeiden al dat het de afgelopen dagen echt heel warm was! Het is nu nog steeds 34 graden maar de bewolking en harde wind maakt het een stuk aangenamer!

Vandaag dag 3 alweer. Kortom we hebben alweer 1/3 gehad en zitten bijna op de helft. Gaat eigenlijk heel hard. Moeten we maar niet teveel aan denken want voor je het weet is het alweer voorbij!

Na gisteren hadden we goeie hoop alleen bij het wakker worden verdween de hoop en positiviteit een beetje als sneeuw voor de zon. Tess had weer flink wat bloed uit haar oor. Met flink wat bedoelen we ook echt flink wat. We haalde echt weer hele proppen bloed uit haar oor. Ja wat moet je dan doen? Therapie afzeggen, laten verplaatsen of toch door laten gaan?! Wij kozen voor het laatste en hebben met medicatie, vooral pijnmedicatie, geprobeerd om Tess er zo min mogelijk last van te laten hebben. Nou dat was gezien de hoeveel bloed wat uit haar oor kwam een behoorlijke uitdaging. Toch leek het ons te lukken dus vol goeie moed naar het CDTC.

Daar aangekomen hadden we het idee of het wel goed was wat we hadden gedaan. Ze was duidelijk niet helemaal blij maar de muziek stond aan en dat deed toch wel goed. Eenmaal binnen, bleek achteraf bij het nagesprek, dat ze het super goed deed. Wederom vandaag met het zitkussen en het verzwaringsdeken gewerkt. Dit ging heel goed. Zo goed zelfs dat ze ook weer een stapje verder gingen en er een, ik noem het even simpel, een skippybal bij pakten. Tess moest dan erop gaan zitten en ze gingen dan op en neer met haar. Of dat Tess er op mocht trommelen. Nou de geluidjes en het springen op de skippybal deden duidelijk hun werking. Tess moest ontzettend lachen, werkte heel hard mee en vond het ontzettend leuk om te doen. Als ouders zijnde doet dit je dan ook heel erg goed. Zeker als er wordt gezegd dat Tess, en de mensen die haar kennen die weten wat we bedoelen, heel veel ka ka ka ka doet!! Kortom superknap en heel goed gedaan van haar!

Na de therapie binnen dus naar buiten. Wij waren ondertussen even een rondje aan het lopen door het CDTC in afwachting van haar komst naar buiten. We dachten haar gemist te hebben maar nee we konden haar duidelijk horen. Niet door het gegil of iets maar door haar rammelaar en het geklik daarvan! Nog steeds een heel vrolijk meisje. Op het dok en in het water werd het helaas wel iets minder. Misschien toch de druk op haar oren met haar oordoppen in of toch teveel prikkels of hadden we gewoon te hoge verwachtingen. De therapeuten waren achteraf zeker niet ontevreden en zagen weer stapjes vooruit ten aanzien van gisteren. Dat is altijd fijn om te horen. Wat heeft Tess dan allemaal gedaan in het water met de dolfijn. Uiteraard weer gericht op prikkelverwerking en dus mocht Tess met de bal gooien, een ring gooien en zwom de dolfijn tegen haar handen en voeten aan. Vooral dat laatste is mooi om te zien hoeveel rust en kalmte er uitgestraald wordt ondanks dat er iemand gilt of iets. Je ziet hier toch ook echt iets van overkomen naar Tess toe. Het zal niet alleen de druk zijn die ze voelt, onder haar voet bijvoorbeeld, maar ook de rust en kalmte waarmee de dolfijn dit doet. Je ziet aan alles dat dit binnenkomt ondanks dat ze soms niet helemaal lekker in haar vel zit! Kortom kleine stapjes in de prikkelverwerking weer gemaakt ondanks haar (zinderende) oorpijn.

Misschien ging het vandaag ook wel goed omdat haar broertje Semm mocht helpen. Het was vandaag immers dokdag dus ook voor Semm was het een spannende dag. Hij zat echt naast Tess en mocht samen met Tess de ballen en de ringen gooien bijvoorbeeld. Als je dan ziet hoe hij ook weer contact zoekt met Tess en tegen haar praat dan is dat alleen maar heel mooi om te zien en horen! Het mannetje is pas 4 jaar oud maar dan merk je echt dat hij direct weet wat Tess nodig heeft en hoe hij met haar kan communiceren. Dit zal ook zeker hebben geholpen bij de therapie. Er was namelijk altijd een vertrouwd iemand in de buurt bij Tess. Semm had ook echt de tijd van zijn even. In het begin wat angstig en vol spanning maar daarna was dat allemaal verdwenen. Het liefst had hij de hele dag daar gebleven en gespeeld met de dolfijnen en Tess!

Over het gesprek na afloop is al het een en ander gezegd. Omdat daar ook weer haar pijn naar voren kwam toch even in overleg met CDTC de dokter gebeld. Deze is ook gekomen en bevestigde eigenlijk wat wij al dachten namelijk oorontsteking. De ontsteking is goed te zien en haar halve oor was eigenlijk al ontstoken of nog ontstoken. We hadden al medicatie bij ons en gegeven maar dat heeft dus maar gedeeltelijk geholpen. Dus schreef de dokter een nieuw antibioticum voor wat de ontsteking moet laten verdwijnen (hopelijk definitief). De dokter was zo vriendelijk om papa naar de apotheek te brengen zodat we gelijk het medicijn hadden. De dokter heeft in de tijd dat hij hier was en in de auto naar de apotheek toe zijn hele levensverhaal verteld haha. De beste man was echt heel aardig maar we weten nu ook alles van hem! Maar goed we moeten nu hopen dat de medicatie zijn werk gaat doen en hopelijk werkt het!

Vandaag alweer dag 4. De dag ook na het bezoek van de dokter en dat we alweer een dag bezig zijn met medicatie. Zou ons dit dan gaan helpen. Of eigenlijk zouden we een andere Tess gaan zien?

De nacht was eigenlijk redelijk verlopen. Ze kwam wat moeilijk in slaap en halverwege de nacht werd ze wat onrustig maar verder verliep het goed. Ook met het ontbijt een vrolijk meisje wat ka ka ka deed. Dat stemt je goed en geeft goede moed. Totdat het moment steeds dichterbij komt om te vertrekken. Misschien dat ze het voelt maar dan zie je ook een verandering in haar gedrag. Ze wordt onrustiger en is eigenlijk niet goed te troosten. Gelukkig moeten we een stukje lopen. Het is maar 2 minuten maar dat is kennelijk toch even genoeg om haar eruit te halen. Ze kwam dus redelijk vrolijk aan voor therapie.

Ook vandaag gingen ze weer aan de slag met de zitzak, verzwaringsdeken en de skippybal. Dit ging goed en we hoorden haar ook niet gillen. Stiekem konden we onder het gordijntje via het raampje naar binnen kijken. Daar zagen we een vrolijke Tess die het heerlijk vond om te stuiteren op de skippybal. Dit is toch ook wel weer apart als je bedenkt dat ze ontzettende oorpijn moet hebben. Maar goed ze deed het super. Dat zeiden de therapeuten ook na afloop. De overgangsfases waren minder lang en ze bleef er ook minder in hangen. Fijn om dit te horen en kennelijk begint ze steeds meer te beseffen wat er gebeurt. Maar zeker ook dat ze zich kennelijk steeds prettiger begint te voelen bij de therapeuten. Ook gaat het aankleden steeds beter en dus ging haar wetsuit zo aan!

Na de binnensessie was het weer tijd om samen met de dolfijnen te gaan trainen. De hele week was Tess eigenlijk met meerdere personen die therapie hadden maar nu was ze echt helemaal alleen. Misschien deden ze dit vanwege haar prikkels. Geen idee en we zijn het eigenlijk ook vergeten te vragen. Voordeel is dan wel dat je soms ineens niet 1 of 2 dolfijnen hebt om je heen maar 3! Nou dan ben je een echte bofkont!

In het water vond Tess het erg prettig als de dolfijn met haar neus flinke druk gaf op of onder haar voeten. Op die manier wordt ze dan geduwd. De therapeuten bespeurden zelfs een (kleine) lach en ook meer ontspanning. Dit was vooral met hoge geluiden en een harde prikkels als Tess bijvoorbeeld hard moest zwemmen met de dolfijn! Vanaf de kant hadden we dit beeld eerlijk gezegd niet. We vonden Tess nog steeds wat onrustig maar misschien zitten wij er ook wel anders in. Misschien letten we teveel op het negatieve op dat moment. Daar komen we nog later op terug omdat we hier over hebben gesproken na afloop.

Wel viel op dat Tess steeds langer en vaker in het water was. Zeker als je kijkt naar de voorgaande dagen dan was ze vandaag echt veel in het water. Dat was en is dus positief! Ook leek er meer interactie te zijn. Dit zag je bijvoorbeeld in het weggooien van de ring of bal. Dit leek ze meer te beseffen. Je ziet dan meer ontspanning. Dit komt echt door de rust die zowel de therapeuten als de dolfijnen uitstralen. Dat kan haast niet anders.

Na afloop zoals altijd een gesprek om terug te blikken. Zoals gezegd waren ze zeer tevreden over hoe Tess het deed binnen. Buiten was het ook zeker stapjes vooruit. Dat is fijn om te horen maar ook om te zien. Toch blijft prikkelverwerking en de overgang, ondanks verwijzers, iets wat bij Tess voor nogal wat uitdagingen zorgt! Zoals gezegd hebben we wellicht te veel de focus op het negatieve in plaats van het positieve. Al hebben we aan de therapeuten uitgelegd dat iedereen altijd vol begrip is en onze frustraties begrijpt maar dat we niet veel verder komen. Misschien door de therapie nu wel? Wie zal het zeggen. Voorbeeld wat wij aanhaalden is dat Tess weet wanneer ze naar school gaat, wie er thuis voor haar is en hoe dit ritueel gaat. En dit gaat al enkele jaren zo. Hoe kan het dan toch zo zijn dat zij dan alsnog moeite heeft met die overgangen. We doen alles (bijna) hetzelfde al jaren lang. Wellicht lag het aan de controle die Tess dan niet heeft als ze in haar rolstoel wordt geplaatst. Ja dat zou kunnen al zou je zeggen ze weet nu toch waarom, waarheen en wanneer. Ook omdat we dan vaak vanuit school horen was een goeie dag en thuis zitten de barsten in de ramen van het gegil (even heel zwart wit neergezet). We weten dat Tess meer herhalingen nodig heeft om het of iets te begrijpen maar na al die jaren mag je hier toch wel wat in verwachten. Of is dat teveel gevraagd? De therapeuten weten het ook niet goed zeker omdat Tess een bepaald ontwikkelingsniveau heeft. Je zou zeggen dat ze het dan kan plaatsen. En dat kan ze zeker ook wel maar waarom wel bij het een en niet bij het ander?! Dit is zeker iets wat we gaan onderzoeken en waar we verder mee willen gaan. Zeker omdat we niet willen dat Tess bij thuiskomt frustraties heeft. Of zijn er op school teveel prikkels geweest en is ze juist blij dat ze thuis is en zich even helemaal kan laten gaan?! Dat laatste zou positief zijn aangezien we dan een veilig thuisfront voor haar zijn. Laten we het daar maar op houden al willen we zeker nog kijken of we antwoord kunnen krijgen op haar gedrag. Is het niet hier dan wel terug. Hopelijk kunnen we hier de eerste stappen zetten!

Morgen is dag 5 en hopelijk heeft ze ook minder last van haar oor! Dag 5 is trouwens ook alweer de laatste dag van de eerste week. Ja het gaat snel. Heel snel!

Vandaag alweer dag 5 van de therapie. De eerste week is dus alweer voorbij. Het klinkt als een cliché maar het is echt waar….de tijd gaat ontzettend hard!

Voordat we het hebben over de therapiedag even een weerupdate. Jullie hebben vast gehoord dat het aantal tropische stormen dusdanig veel is dat we nu aan het Griekse alfabet zijn begonnen. Dat er zoveel stormen zijn dat is hier heel erg te merken. Niet dat we slecht weer hebben. In tegendeel juist! Het is hier ontzettend warm en de wind is er ook bijna niet! De lokale bevolking heeft en geeft het advies om uit de zon te blijven, veel te drinken en inspanningen tot een minimum te beperken. Zelfs zij hebben het warm. Nou wij dus helemaal!

Maar genoeg over het weer vandaag dus dag 5. Iets later dan jullie gewend zijn maar dat komt omdat we vanmiddag de familyswim of zoals het nu het de zwembelevenis heet! Wij mochten dus vandaag met de dolfijnen zwemmen. Dit was aan het eind van de middag dus we wilden daar ook wat foto’s van plaatsen en over vertellen. Vandaar dat we dus iets later zijn met het verslag.

Zoals altijd begonnen we de dag vol goede moed. Tess had immers ook goed geslapen, werd vrolijk wakker en ze had alweer wat giften medicatie gehad voor haar oorpijn en dat was te merken. Binnen zijn ze dan ook weer verder gegaan met de zitzak, verzwaringsdeken en de skippybal. Wat dat betreft niet nieuws. Wel weer een Tess die het sneller oppakt, minder lang nodig heeft om te schakelen en ook (zeer) actief meedoet. Kortom dat gaat goed en ook nog eens met een goed humeur! Omdat het zo goed ging hebben ze ook met de schommel gewerkt dit keer. De schommel is een soort zak en daardoor zorgt het voor diepe druk en doet het wat met je prikkelverwerking. Te meer omdat hij ook kan draaien en dat werkt weer op onder andere je evenwichtsorgaan. Dat laatste was wel even spannend omdat die bij je oren zit. Maar zoals gezegd ging het hartstikke goed en dus weer een goeie stap gezet!

In het water was Tess ook duidelijk meer aanwezig. Ook hier weer de focus op de prikkelverwerking en dus weer met druk gewerkt op haar handen en voeten. Tess had het goed naar haar zin en was vrolijk aanwezig. Uiteraard ook af en toe met wat onvrede maar echt al minimaal als we het vergelijken met maandag. Helaas vielen haar oordoppen een paar keer uit en moesten die dus even weer in worden gedaan op het dok. Dit werd dan ook meteen even een rustmoment. Kwam dus eigenlijk wel goed uit allemaal. Dat de oordoppen uitvielen was niet alleen de schuld van Tess, ze zit dan met haar handen tegen haar oren te duwen, maar ook van de stagiair. Die had het tape om haar oordoppen extra vast te maken helaas pas gedaan toen haar oren nat waren. Kortom een beetje dom 😉

Omdat het zo goed ging bleef Tess weer langer in het water. Verder werden ook de oefeningen langer en intensiever. Ook zwom de dolfijn verder weg en werden er meerdere herhalingen toegepast. Heel erg goed dus van Tess waardoor er meer gedaan kon worden. Het blijft dan bijzonder om te zien hoe rustig en beheerst de dolfijn keer op keer contact zoekt en zich zo makkelijk aanpast. Ze weten precies horen wat ze moeten doen om contact / verbinding te krijgen en te houden met Tess. Het is moeilijk dit uit te leggen op papier als je er niet zelf bij bent en het ook daadwerkelijk ziet!

Na de therapie zoals altijd het gesprek met de therapeuten. Omdat het steeds beter gaat zijn ook deze gesprekken wat korter. Toch is het opvallend dat wij vaak een “strijd” hebben als we aankleden en dat het hier goed gaat. Moet wel zeggen dat het hier altijd met 2 personen gebeurt en dat ze het doen terwijl ze spelen met de skippybal. Wij moeten hier dus maar eens serieus over na gaan denken! Zeker als Tess er zo ontspannen bij is. Als een wetsuit aantrekken dan gemakkelijk gaat dan moet een hemd en een broek helemaal zo gepiept zijn 🙂

In de middag dus de familyswim. Mama, Semm en Oma mochten ervaren hoe het is om met een dolfijn te zwemmen en een gedeelte van de oefeningen te doen die Tess ook dagelijks doet. Semm werd vastgehouden door de therapeut van Tess. In het begin vond hij het eng maar na 2 minuten was hij helemaal in zijn element. Je zag hem echt helemaal stralen! Ook voor mama en oma was het weer heel mooi om mee te maken. Je hebt het al eerder gedaan, weet wat je kan verwachten maar toch is de impact er. Je voelt direct de rust waarmee de dolfijn iets doet maar ook waarmee iets bij je binnenkomt als ze bijvoorbeeld duwen op je hand of gezicht. Wij zien en weten wat we kunnen verwachten maar voor Tess is dat anders. Bij ons komt het dan al binnen maar voor Tess moet dat dan met een factor 10 zijn! Zeker omdat zij alleen maar kan voelen en moet inschatten, voor zover ze dat kan, wat er gaat gebeuren!

Semm straalde dus helemaal en had de tijd van zijn leven. Leuk om te zien dat zowel de trainster als de therapeut hem echt dingen lieten beslissen en het hem heel veel lieten ervaren. Hij mocht ook een aantal keer kiezen iedereen of hij alleen. Tja dat werd dus Semm, Semm en nog eens Semm. Hij wist van geen ophouden. Lekker knuffelen, aaien, dansen, en laten zingen. Hij heeft het de dolfijn allemaal laten doen en raakte er niet over uitgesproken! Het is een ervaring die hem hopelijk heel lang bij zal blijven. Net als dat we hopen, en eigenlijk nog wel meer uiteraard, dat Tess het heel lang bij zal blijven en dat ze er profijt van blijft houden. Dit was de vorige keer zeker zo dus kan niet anders als dat dit opnieuw gaat gebeuren. Maandag starten we met week 2 en tevens de laatste week. Benieuwd wat het ons gaat brengen. Tess is dan alweer 4 dagen met haar kuur bezig dus hopelijk heeft dat ook effect! Nu eerst genieten van het weekend. Zal vooral lekker in het zwembad, de zee en op het strand zijn om de warmte te overwinnen. Vanaf maandag meer wind en bewolking. We kijken ook daar naar uit 🙂 Tot maandag!

Vandaag alweer dag 6. Dit is dus ook het begin van de 2e en laatste week. Niet alleen in therapie maar ook in de vakantie. Maar niet teveel aan denken en zo lang als mogelijk genieten van alles!

Het weekend hebben we lekker gebruikt om veel te zwemmen, snorkelen en languit te liggen op het strand. Dit was vooral op zaterdag heel goed te doen maar op zondag ging dit iets minder. Zondag hadden we denk ik een uitloper van een storm in de buurt want het heeft heel veel gewaaid (dat was heerlijk met wat wolken) maar ook heel hard geregend! Dan zie je dat men hier niet gewend is dat er regen kan vallen. Nou ja regen het was echt heel erg stortregenen! Hele straten stonden blank! Ook was er bij het hotel in de buurt wat “paniek” en werden er overal handdoeken neergelegd om het water tegen te gaan! Ons balkon en dakterras stond ook blank maar na wat vegen was dit ook weer zo droog.

Vanochtend dus gestart met dag 6. Tess werd wat onrustig wakker maar dat zijn we wel gewend. Het was nu wel iets anders omdat ze echt gillend wakker werd rond 06:30 uur. Haar zo goed als mogelijk getroost en klaargemaakt voor therapie.

Binnen zijn ze weer verder gegaan met waar ze vorige week zijn geëindigd namelijk met de zitzak, verzwaringsdeken, de schommel en skippybal. Dit ging redelijk al was Tess het er niet altijd mee eens. Deze lijn trok zich door in het water. Ondanks alle goeie bedoelingen en trucs die men probeerde lukte niet om Tess uit haar “negatieve gemoedstoestand” te halen. Korte periodes in het water, diepere druk, naar een ondiep stuk en dus wat warmer water, 2 dolfijnen, etc. Helaas niets hielp om haar er helemaal uit te krijgen. Ze had zeker wel momenten dat ze het toeliet. Dit was vooral, zoals gewend zijn, bij stevige en harde prikkels. Je moet dan nu denken aan heel hard geluid van de dolfijnen. Bonnie, 1 van de dolfijnen, kan dit echt heeeeeell hard. Dan zie je zeker wel reactie maar helaas ook snel weer terug in het negatieve. Zelfs de hoofdtherapeut was erbij gekomen en het een en ander aan trucs gedaan maar helaas het mocht niet baten!

Om die reden ook iets eerder gestopt met de therapie. In het gesprek ook besproken wat dit nu kan zijn. Het is gedrag maar waarom ze dit gedrag laat zien?! Geen idee. We hebben daar al contact met onze kinderarts over gezocht en hopelijk kan die ons verder helpen! Tot die tijd is het van alles uitproberen letterlijk. Morgen gaan we dan ook niet in de eerste sessie trainen maar in de laatste sessie. Dat is hier dan om 15:15 uur beginnen dus in Nederland om 21:15. Wellicht gaat dit helpen! Morgen is het verslag dus later dan dat jullie gewend zijn!

Dat Tess niet helemaal lekker was, vermoeid is door alles en dat ze zoveel in de weerstand is gegaan dat is te merken. Ze was gedoucht en sliep al in de kinderwagen. Sindsdien slaapt ze alleen maar en dat is nu al ruim 1,5 uur. Af en toe schrikt ze wakker maar valt ook net zo snel weer in slaap. Laten we hopen dat slapen en de tijdsverandering in therapie haar goed doen en dat we morgen een positieve trend weer zien zoals we die ook eind vorige week zagen!

Vandaag alweer dag 7. Zoals gezegd zouden wij vandaag in de laatste sessie zitten. Dus wij hoefde ons pas om 15:15 uur te melden! Heerlijk lekker uitslapen en de hele ochtend voor ons zelf 🙂 Dit hadden we natuurlijk gedaan omdat het met Tess in de ochtend niet echt lekker liep! Wellicht dat dit latere tijdstip beter zou uitpakken.

De ochtend begon eigenlijk zoals elke ochtend. Wel of geen therapie dat maakt eigenlijk voor Tess niet uit. Ze is gewoon geen ochtendmens haha. Ook nu weer. Tess was in de ochtend niet bepaald gezellig te noemen. Gedurende de ochtend moest ze ook meerdere keren slapen. Misschien was het dan toch allemaal teveel geweest de afgelopen dagen en kwam het er, omdat we nu ook de tijd hadden, er extra uit. Wie zal het zeggen. Dus de ochtend bestond voornamelijk uit slapen voor Tess. In de middag werd ze wat actiever en vrolijker. Zou het dan toch die ochtend zijn? Om het even te “testen” gingen we met Tess naar het zwembad. Nou dit ging ook nog niet echt van harte. Gelukkig werd ze na een minuut of 10 steeds rustiger en wilde ze lekker in het zwembad zijn. Ze wil dan eigenlijk vrij zijn maar ja dat gaat een beetje lastig als je niet kan zwemmen. Met haar zwemkraag probeert ze dan iedere keer haar hoofd onder water te doen. Dat lukt redelijk maar wekt ook frustratie op want ja het lukt niet helemaal. Als we de zwemkraag dan af doen en Tess beethouden ja dan gaat ze los. Ze wil dan niets liever als met haar hoofd helemaal onder water. Dat gaat vrij goed maar ze wil dan ook dat je haar loslaat. Tja mevrouw dat kan niet want dan verzuip je gewoon! Dat is dus af en toe nog wel even een strijd met de jongedame. Maar goed ze was vrolijk na het zwemmen dus vol goeie moed naar de therapie.

Bij de therapie aangekomen was ze nog steeds vrolijk. Omdat we nu later waren was ook Patrick, een therapeut, erbij om onze vaste therapeut te ondersteunen. Binnen ging het vervolgens ook wonderbaarlijk goed hoorde we achteraf. Geen Tess die keihard aan het gillen was. Nee ze was vrolijk en tuurlijk liet ze af en toe merken dat ze het er niet mee eens was of dat het te lang duurde of te zwaar was maar dat zouden wij allemaal doen. Binnen wederom met de zitzak en de verzwaringsdeken gewerkt. Als extra en nieuwe oefening hebben ze Tess op een wig gelegd. Dit deden ze zowel op haar buik als op haar rug. Op haar rug had duidelijk haar voorkeur maar ook haar rug ging prima! Sterker nog ze vond het eigenlijk wel leuk. Ze zagen zo nu en dan een lach en zelfs een grote glimlach.

Onderweg naar buiten zagen we de therapeuten al voorbij lopen en kregen we een duimpje. Nou die hadden we nog niet eerder gezien dus vol goeie moed ook naar het water. Op en in het water gingen ze wederom met nieuwe dingen aan de slag. Zo lag en zat Tess op een vlot. Zo hoefde ze niet direct in het water. Voor de dolfijn was het wel even spannend want zo vaak gebruiken ze die niet. Ook waren er veel mensen om heen. Verder staat, waarschijnlijk door de wind, het water ontzettend hoog. Normaal staan ze daar tot hun middel maar nu bijna kopje onder. Voor de dolfijn een plek waar ze niet vaak trainen, vreemde objecten en veel mensen maakte het wat lastig. Aan de andere kant was het zo dat de andere dolfijnen nieuwsgierig waren en dus regelmatig kwamen kijken. Het was zo nu en dan op het kleine stukje een (hele) drukke bedoeling!

Maar goed Tess ging dus op het vlot. Dat werkte eigenlijk wel. Ze hoefde dus niet direct in het water maar moest wel hard werken om haar balans te houden. Op het vlot ging men wel gewoon oefeningen doen. Zo moest Tess liggen of zitten en zaten haar voeten in het water. Dan kon de dolfijn erop duwen. Ook gingen ze met het vlot steeds verder het water in. Tess vond dit wel prettig en liet dit ook duidelijk merken. Uiteindelijk ging het zelfs zo goed dat het vlot wegging en Tess weer gewoon helemaal in het water zat. Ook nu wel iets van mopperen maar vergeleken met de afgelopen dagen was dit niks! Sterker nog ze was op momenten helemaal ontspannen. Zelfs de therapeuten zagen dit en waren hier zeer blij mee. Ze liet de bewegingen toe en zo kon ze de dolfijn meerdere keren aaien. Ze was hierbij zo ontspannen dat ze er geen genoeg van leek te krijgen! Het is en blijft hard werken maar ze deed het super. De sessies en de oefeningen werden dan ook uitgebreid en duurden langer en ze zwommen steeds verder met de dolfijn. Kortom super om te zien!

Na afloop was iedereen dan ook zeer blij. Zelfs de dolfijntrainer kwam nog even langs om te zeggen dat het een mooie sessie was. Als die blij zijn, de therapeuten blij en Tess is nog vrolijk dan kunnen wij natuurlijk niet achterblijven!

Zou het dan toch het tijdstip zijn voor der? Laten we het hopen want morgen gaan we weer op het late tijdstip! We gaan het morgen zien maar vooralsnog was het vandaag een geslaagde therapiedag!

Vandaag de twee dag dat we de laatste sessie hadden. Wederom de tijd om Tess in de ochtend voor te bereiden op wat komen gaat. In de nacht ging het slapen redelijk. Lijkt wel alsof Tess een biologische klok heeft om onrustig te worden. Dit is namelijk altijd rond 01:00 uur en 01:30 uur. Ze gaat dan dusdanig tekeer dat we haar bij ons in bed moeten nemen. Dan “slapen” wij met onze armen over haar heen om haar diepe druk te geven en te zorgen dat ze rustig blijft. Dit lukt dan redelijk al blijft ze zo nu en dan onrustig totdat ze rond 07:00 uur wakker wordt.

Nu horen we van meerdere andere patiënten dat zij ook wat lastiger slapen. Wellicht is het dan toch de hoeveelheid prikkels en de impact die zij dan op deze manier verwerkt. We weten het niet want ze kan het helaas niet zeggen! Wij denken dat het wel zo is maar goed eerst dachten we dat het haar oorontsteking was maar daar heeft ze een kuur voor gehad. Haar gedrag is sindsdien niet veel anders in de ochtend. Zijn het dan de prikkels of toch iets anders? Wie het weet mag het zeggen!

De ochtend verliep vandaag net zoals alle andere ochtend. Tess onrustig en veel slapen. Rond het middag uur komt ze eigenlijk een beetje onder de mensen en is haar humeur goed gestemd. Dat is dan ook het moment dat ze lekker gaat zwemmen en we haar op die manier voorbereiden op de therapie. Dat gaat goed en ze is dan gezellig dus we houden deze aanpak vast.

De therapie dan. Bij aankomst was Tess nog steeds vrolijk en gingen ze ook direct met haar aan de slag binnen. Ook nu weer met de prikkelverwerking en daarbij hadden ze ook iets nieuws. Normaal krijgt Tess als ze overstuur is of verdrietig een speeltje. Nu kreeg ze deze als beloning als iets goed ging en als ze ging huilen of gillen werd deze afgepakt. Deze aanpak werkte want de hele tijd binnen was Tess super goed bezig! Het ging weer verder waar ze gisteren gebleven waren dus met de wig om haar op haar rug en buik te stimuleren. De skippybal bleef achterwegen dus ook dat is weer een goeie stap voorwaarts. Tess had haar rammelaar ook hele lange tijd niet nodig! Nog een goed teken. Verder maakte ze nieuwe geluidjes volgens de therapeuten en dat stemde hen, maar ons ook zeker, tevreden!

Na de therapie binnen gaat Tess uiteraard naar de dolfijnen. Normaal is dat gewoon in haar rolstoel of buggy maar nu kwam mevrouw anders voorbij. Ze zat op een rond plateau, zoals een skateboard, en reed vervolgens zo richting de dolfijnen. Kennelijk beviel dit haar wel want ze was ontzettend gezellig en aan het lachen. Toen wij het zagen konden we een lach, van verbazing en van trots, niet onderdrukken!

In het water gingen ze vervolgens met Tess wederom met het vlot aan het werk. Het blijft op de een of andere manier de aandacht trekken van de dolfijnen en daarmee ook de trainers. Om jullie een beeld te geven waren er 3 trainers, 2 therapeuten, 1 stagiair, 3 dolfijnen en dan op een afstandje papa en mama aan het kijken naar Tess. Kortom een hele groep mensen! De trainers wilden zien hoe de dolfijnen reageerden op alles omdat ze op die plek niet vaak werken en omdat het vlot al enige tijd niet gebruikt was. Ze hadden ook geen keuze want de dolfijnen waren allemaal niet weg te slaan rondom Tess.

De therapie begon dus weer met een Tess op het vlot. Ze vindt dit kennelijk fijn want ze zit dan niet helemaal in het water, ja met haar voetjes een beetje, maar verder zit ze lekker droog. Op die manier wordt haar romp wel ontzettend getraind! Op het vlot kreeg ze uitgebreid de mogelijkheid om door de dolfijnen voortgeduwd te worden. Dit vond ze prachtig en liet het ook breed lachend toe! Of ze nu zat of lag op haar buik of rug, Tess vond het allemaal prima! Omdat dit zo goed ging werd het vlot sneller als verwacht uit het water gehaald en ging Tess samen met de therapeut aan de slag. Ze zwom lekker mee met de dolfijnen en liet zich van haar beste kant zien. Tess zat kennelijk zo goed in haar vel dat er een opdracht werd gegeven aan de dolfijn maar dat ging even anders. Tess zat zo te spetteren dat de dolfijn dacht ooh dat moet ik ook doen dus spetteren. De grootste lol dat ze had en ook de trainers en therapeuten moesten lachen. Dit was niet de bedoeling maar ook wel weer ontzettend mooi om te zien hoe dan die interactie is! Het ging vervolgens zo goed met de oefeningen in het water dat ze steeds verder en langer bezig waren. Zo goed zelfs dat de tijd er eigenlijk al opzat maar iedereen was zo lekker bezig dat de tijd eigenlijk werd vergeten! Wat wil je nog meer dan zoveel aandacht van je therapeuten, de dolfijnen en je papa en mama en het ook nog eens zo goed doen! Nou wij waren trots en eigenlijk iedereen die er bij was vandaag! Laten we deze lijn de laatste dagen doorzetten! Toch waren wij al heel erg trots op Tess. Het beste bewijs dat het goed ging was dat ze de regie overnam! Op naar morgen!

Vandaag was het dag 9 van de therapie. Uiteraard hadden we ons vaste ochtendritueel met Tess. Zoals jullie weten is Tess niet echt op haar best in de ochtend. Al lijkt het nu wel iets minder lang te duren. Vandaag was ze rond 11:30 uur gezellig dus dat is toch alweer een flinke stap! Verder hebben we vandaag heerlijk gezwommen in de zee en hebben papa en mama even gesnorkeld rondom het therapiecentrum en een stuk in open zee. Het blijft heel mooi om te zien en je hoeft eigenlijk niet heel ver te zwemmen om mooie vissen en koraal te zien.

In de middag weer therapie en Tess kwam heel vrolijk aan. Binnen zijn ze met haar aan de slag gegaan met objecten die geluid maken maar ook die juist geen geluid maken. Ze lieten Tess zelf kiezen of ze het object met het geluidje wilde houden of dat ze mocht ruilen. Een aantal keer koos ze er bewust voor om te ruilen maar ook een aantal keer om juist te houden en dus niet te ruilen. Na deze oefening gingen ze met objecten van allerlei vormen en materialen in haar handen vast houden. De therapeuten hielpen dan om haar handen, en dan met name het object in haar handpalmen te plaatsen, en dan druk te geven. Op die manier kon ze de objecten en materialen goed voelen. Tess vond dit ontzettend leuk om te doen. Omdat het zo goed ging werd er nog iets aan toegevoegd. Tess moest gaan staan. Nou is dat voor haar geen probleem al vergeet ze nog weleens om haar voeten goed plat te zetten. Om die prikkel via haar voeten goed binnen te laten komen en haar hier ook in te stimuleren werkten ze met matten. Deze matten waren van verschillende structuur waardoor het ook anders aanvoelt. Tess loopt niet dus er zit weinig tot geen eelt onder haar voet. Dit maakt dat de prikkels hier dan ook extra binnen komen. Vandaar dat ook de dolfijnen hier onder duwen. Maar ook dit ging dus allemaal goed! Kortom weer een goeie sessie binnen.

Buiten in het water weer met een groot publiek haar therapie gedaan. Kennelijk vinden de trainers het ook steeds leuker om lekker zelf te oefenen in het bijzijn van Tess. De dolfijnen vinden dit ook dus wat betreft een win win situatie. De trainers gingen bijvoorbeeld ook zelf het water in en dat kon ook wel want Tess had wederom 3 dolfijnen. Er kon dus lekker afgewisseld worden. Toch ook weer een voordeel van de laatste, de enigste en het virus waardoor het een stuk rustiger is!

In het water werd er wederom gewerkt met het vlot. Maar net zoals binnen en als gisteren ging dit goed waardoor de oefeningen op het vlot werden ingekort en Tess dus lekker in het water kon. Tess had er duidelijk zin in want ze was ontzettend veel aan het lachen en druk aan het spetteren. Ze zit dus steeds beter in haar vel lijkt het. Dit merken we in de oefeningen. Deze duren langer en ze zijn ook wat intensiever in de zin van wat ze van Tess vragen. Uiteraard werden er kusjes gegeven en ook weer de druk op haar voeten en armen vanuit de dolfijn met zijn snuit! Ook het spetteren viel vandaag heel erg in de smaak bij Tess. Ze genoot er zichtbaar van en probeerde nog harder terug te spetteren alleen dat verloor ze 😉

Maar………uiteindelijk ging het gebeuren. Tess ging op het vlot liggen met de therapeut en wat er toen gebeurden zien jullie in het volgende filmpje!

Als je dit dan ziet dan weet je hoe erg ze aan het genieten is. Ook de reactie van de trainers en therapeuten is veelzeggend! Was voor hen ook de eerste keer dat ze het met het vlot deden. Normaal doen ze het met een bodyboard maar met een vlot kan het dus ook! De foto’s laten goed zien hoe erg ze er van genoot en dit was dan ook een mooie afsluiter van de therapie deze dag! Morgen gaan we als afscheid uiteraard nog een keer vragen of ze deze nog een keer willen doen!

Vandaag of eigenlijk gisteren was therapiedag nummer 10. Dit was dus de laatste dag therapie voor Tess. Omdat het de laatste dag was en ook onze laatste avond zijn we lekker uiteten geweest en hebben we de vakantie nog even gevierd! Nu is het inmiddels zaterdag en kunnen we terugblikken op 2 weken therapie.

Goed eerst nog even over gister. De lijn die is ingezet is uiteindelijk doorgezet. Dus ook dag 10 stond in het teken van haar prikkelverwerking. Nu werd er ook weer gewerkt met de zitzak, het verzwaringsdeken en de rolplaat. Tess had ook nu een goeie dag en alle oefeningen gingen heel goed. Ze werken nu met het principe om Tess te belonen voor haar gedrag en dan een speeltje te geven of muziek aan te zetten. Wij deden dit eigenlijk als ze negatief gedrag vertoonde in de zin van gillen of huilen. Nu zeggen zij ook dat dit een andere setting is en dat ze haar tijdens de therapie prikkelen. Direct na de therapie is Tess moe en moet je dan haar laten gillen of geef je haar iets om het juist te voorkomen. Blijven soms lastige keuzes maar ook omdat je juist consequent wil zijn en een patroon wil doorbreken of maken. Op deze manier wil je Tess vastigheid en structuur bieden. Maar zoals gezegd dat is lastig zeker omdat het communiceren met Tess lastig is. Al lijkt ze toch soms meer te beseffen dan dat wij denken.

In het water had Tess weer een luxeprobleem namelijk welke dolfijn wil je hebben. Ze had er weer 3. Soms is het fijn om de laatste te zijn en dat het door de crisis een stuk rustiger is. Wederom begonnen we met het vlot maar al vrij snel kon die weer weg. Tess kon dus lekker in het water oefenen met de dolfijn. Diepe druk op haar gezicht, voeten en armen waarbij Tess zo nu en dan hard moest lachen. Het spetteren was iets dat ook goed beviel. Tess werd aangemoedigd door iedereen om nog harder te spetteren en dat beviel haar wel 🙂

Uiteraard kon de afsluiting van de therapie niet anders zijn dan weer lekker had voortgeduwd te worden met het vlot. Een grote en harde lach was dan ook een schitterend einde van de therapie.

Oh ja Tess was de laatste en er waren 3 trainers dus was er gelukkig ook ruimte voor de stagiair om mee te doen. Tess had daar zeker een goeie band mee dus dat was leuk om te zien! Samen nog even muziek maken en dansen met de dolfijnen. Gelukkig werd Semm niet vergeten en mocht hij voor de 2e keer met de dolfijn knuffelen en gekke bekken trekken! Ook Semm genoot volop en je ziet dat hij het dan voor de 2e keer doet en veel minder terughoudend is maar gelijk actief is. Hij wist de trainers ook precies te vertellen welke vis ze kregen…..de wijsneus 🙂

Het afsluitende gesprek met de therapeuten is altijd met gemixte gevoelens. Dit komt omdat je aan de ene kant iets afsluit maar aan de andere kant iets niet wilt afsluiten. Je ziet dat Tess stappen maakt en dat wil je eigenlijk vasthouden. Maar je weet ook dat dit niet kan. Die realiteit is hard omdat je weet dat bij terugkomst die intensiteit niet gehaald kan worden. Tuurlijk besef je ook dat Tess die intensiteit nooit vast kan houden omdat het echt heel veel energie vreet! Toch gaan we met school in gesprek om de therapie die Tess krijgt kort maar intensief te doen. Op die manier hopen we de lijn vanuit Curacao vast te kunnen houden! We gaan er alles aan doen om dit voor elkaar te krijgen.

Goed dan is het nu echt voorbij en zeggen we tot ziens. Wie weet komen wij hier wel weer terug. Tess heeft er zeker baat bij en al is het maar een klein stapje toch is dat weer een stapje! Voor nu duiken we nog even het zwembad in en pikken we de laatste zonnestralen mee. Daarna koffers pakken en vanmiddag terug naar Nederland. Dan lees en hoor je alweer dingen zoals een storm, harde wind, regen kortom herfst! Als we nu over ons balkon kijken naar de blauwe zee dan kunnen we het haast niet voorstellen daarom maar extra genieten die laatste uurtjes!

Iedereen bedankt voor alle support en het medeleven. Niet alleen nu tijdens de therapie maar ook in het hele traject daarvoor met het meedoen met de acties. We zeggen altijd wel bedankt en we weten dat we soms weer een beroep op (dezelfde) mensen doen maar echt als jullie hier zijn en het ervaren dan weet je waarom! Hopelijk heeft het verslag en de filmpjes jullie dit laten zien! Zeker namens Tess maar eigenlijk de hele familie BEDANKT!